Hadestown

Lethal had het niet meegekregen, de nieuwe deputy benoeming want ze was op dat moment op jacht geweest. Echter had ze al snel het nieuws gehoord en dat een zogenaamde Thora nu commandant was. Ze had de kattin gezien en ze had best wel geschrokken van de keuze die Shark genomen had. De nieuwe deputy was nauwelijks een volwassen, ze schatte haar tussen de 16 en 20 moons. Nog aardig jong dus. Natuurlijk was ze nog niet een lid van de Elite maar ze had vele katten gezien die zeker kans hadden gemaakt op de high rank. Ze had Brat wel gezien als de nieuwe commandeer, ze had het zelfs gehoopt dat haar liefde de nieuwe baas zou worden van de clan maar ja, niet dus. Over Brat gesproken, ze had de knappe kattin al eventjes gezien. Het bracht een steek in haar hart. Ontliep de rode kattin haar? Of zag Brat haar helemaal niet meer zitten? Lethal was uit het kamp gelopen om haar te zoeken. De massieve verminkte kattin had al snel haar geur gevonden en volgde haar spoor. Het ging richting de rogue gebied. Waarom was ze zo ver gegaan? Lethal begon sneller te lopen, en sneller, totdat haar poten hard roffelde op de grond. Ze rende. De Windclan snelheid gebruik makend. Haar verschillend gekleurde ogen keken rond tot ze de rode vacht van Brat zag in de verte bij een boom. Opgelucht zuchtte ze en remde af in haar snelheid. Lethal wou haar bek open trekken en narrig gaan brommen waar in starclan Brat mee bezig was toen ze haar gezicht zag. Haar hart begon sneller te kloppen. Wat was er in vredesnaam gebeurd? De massieve kattin stapte op de kat af waarop ze zo tot over oren gek op was. “Brat” Sprak ze zacht. Haar stem was anders dan altijd. “I-ik.. wat..” Ze knipperde met haar ogen, verbeelde zich dit? “Ma chérie.. wat is er gebeurd..?” Ze drukte haar kop tegen die van Brat aan en legde haar dikke warme staart beschermend en troostend om haar heen. “Wie heeft je dit aangedaan..”

Brat draaide van haar weg, waarschijnlijk uit schaamte, maar toen ze haar trotsend omhelsde drukte ze haar kopje tegen haar lijf aan en begon te snikken. Lethal voelde haar huid nat worden door de tranen die over Brat’s gezicht liepen. Ze voelde zich zo raar ineens nu ze Brat zo zag. Het deed haar zeer om haar zo te zien. “Hey, hey.. sshh, je hoef niet huilen mijn liefde..” Probeerde ze troostend te fluisteren in de rode oortjes van de Elite member. “Waarom ben je verdrietig: je bent nog steeds bloedjemooi zoals altijd” Ze keek naar haar oog dat een diepe kras over heen zat. Duidelijk ziend dat ze blind was aan dat oog. Brat gaf echter geen antwoord toen ze vroeg wie het gedaan had en huilde dat ze weg wou. Weg? Lethal ging naast haar liggen en likte de tranen van baar ooghoeken weg. “Maa-maar.. Brat. Je kan niet weg.. i-..” ze stopte met haar zin af te maken. Haar stem proberend onder controle te houden. Ze wou niet klinken als kitten die verlaten werd door haar mama. “De Elite heeft je nodig..” Ze slikte en nam een diep hap lucht. Haar moed bijeenrapend. “I-ik.. ik heb je nodig Brat. Ik wil je niet kwijt..”

Ondanks dat Lethal de tranen van Brat wegveegde kwamen er al snel nieuwe. Ze wou haar niet zien huilen want het deed haar pijn om Brat zo te zien. Waarom het zo was wist ze niet, hield ze nu al zo veel van haar? Dat kon je wel zeggen. Al sinds ze haar voor het eerst ontmoet had was ze al gek van der geweest. Brat was de enige kat geweest die haar begreep, die haar krankzinnigheid snapte. Die wist hoe het voelde als je zo eenzaam was. Ze wist hoe het was om anders te zijn. Gelukkig was ze nu in een clan die beter bij haar en haar persoonlijkheid paste maar zonder Brat zou het niet de zelfde blijven. Ze mauwde dat ze samen moesten vertrekken en dat alles pijn deed. Haar hart, die ze dacht niet te hebben, brak. “Brat..” Zuchtte ze zachtjes. Haar trillende stem proberend te verbergen. Ze dacht na wat de rode kattin zei maar het was onmogelijk. Ze had haar loyaliteit aan Shark beloofd, als ze nu zou vertrekken zou er nare dingen gebeuren. Hij wist dat haar kinderen nog in Windclan zaten en ze had de verhalen luid en duidelijk gehoord van wat er gebeurde als katten de Elite verlieten. Je werd vogelvrij verklaard. Achterna gezeten door de hele clan tot je dood was. Als ze niks te verliezen had was het een ander verhaal geweest maar ze had nu twee hele belangrijke dingen die het op het spel stonden. Haar kittens en haar liefde Brat. Wat als ze vetrokken en ze vonden haar? Wat als ze op een dag haar lijk zou vinden omdat Bloodclan haar gevonden en gestraft had voor haar daad? Lethal slikte. Nee. Dit mocht en kon niet gebeuren. De massieve ex windclanner likte troostend de voorhoofd van Brat en strook met haar staart rustgevend over haar lichaam. “We kunnen niet weg, we horen hier thuis, wij samen en ik weet dat het pijn doet, ik heb het zelf mee gemaakt, elke keer weer” Sprak Lethal. Ze had zelf ook een wens naar meer macht, een wens om een clan te leidde maar elke keer werd er een idioot boven haar verkozen. “Maar ik ben hier voor jou, voor altijd en ik zal proberen om je gelukkig te maken met alles wat ik kan dat beloof ik je” Ze raakte de neus van Brat aan en keek toen diep in haar blinde en cyaan blauwe oog. “Ik vind je prachtig echt waar, zelfs als je net zo verminkt zou zijn als mij zou je ik je nog steeds de allermooiste kattin van de wereld vinden” Ze sprak de waarheid en het kwam van het diepste van haar hart. Haar emoties voor deze rode kattin waren zo sterk, wat was er toch met haar aan de hand? Sinds wanneer was zo z’n grote emotionele en hopeloze romanticus? “Het komt goed ik beloof het je” Ze duwde haar kop weer tegen van Brat aan. “En de kat die jouw dit aangedaan heeft zal boeten met zijn leven, daar zal ik voor zorgen al is het de laatste wat ik zal doen”

Brat sprak niet maar dat hoefde niet. Haar tranen stopte al wist Lethal dat ze nog steeds even verdrietig was. De massieve kattin zuchtte, hatend dat ze de rode kattin naast haar niet veder kon helpen dan dit. Ze zou de kat die haar liefde dit aangedaan had vermoorden koste wat het kost maar voor de rest kon ze weinig. Brat moest leren leven met haar aandoening en het enige wat Lethal voor haar nu kon doen was haar steunen. Ze gaf de rode kattin nog een lik over haar snoetje en krulde helemaal om haar heen zodat ze de grote lepel was en Brat de kleine. “Wil je me vertellen wie je dit aangedaan heeft?” Vroeg ze toen. Ze giste dat het een rogue was maar het kon evengoed een Clankat geweest zijn. Lethal had enkel een naam nodig en dan was het klaar met het leventje van de kat die haar geliefde dit aangedaan had.

De massieve kattin wachtte af wat Brat vertelde. Goed luisterend toen ze haar uitlegde hoe de dader er uit zag. Het was een grote donkerkleurige tom met oranje ogen. Hmm. Lethal trok haar neus op. Zonder naam was het altijd lastig om iemand te vinden maar toen Brat zei dat het een Shadowclan tom was schoot meteen de naam van de kat door haar kop die bij dit plaatje hoorde. Warlord. Haar nagels klapte uit en kneedde de grond onder haar poten. De vacht wat ze nog overhad zette dik op, evenals haar tanden die zachtjes ontblote. Woede vulde haar lijf en zonder wat te zeggen stond de massieve ex Windclanner op. Snel gaf ze Brat nog een neusje voor ze haar ogen strak in de verte richtte. “Ik zie je vanavond bij de linwood park” Sprak ze. Ze hoopte dat haar woorden Brat weer bij zinnen gebracht hadden en dat ze straks weer zou terugkeren naar Bloodclan inplaats van op de vlucht. Ze kon er niet aan denken om de rode kattin kwijt te raken maar ze moest nu gaan. Ze kon niet bij der blijven terwijl de dader die haar geliefde zoveel pijn gedaan had in haar kop rondzweefde. Het was tijd om een kluisje te klaren. Grommend begon ze zich voor te bewegen, richting clangebied, het was tijd voor bloed.

- Topic uit.