Company

Met trage passen stapte een kleine kater het hoge gras uit. Hij was lichtelijk door zijn poten gezakt maar nog niet volledig in de sluip houding voor het geval hij een nood sprint zou moeten maken. Recht voor hem, pikkend tussen wat dorre takjes zat een vette merel. Zijn zwarte veren glommen in de zon. Yarrowlight kwam langzaam dichterbij, poot voor poot. De merel keek schichtig om zich heen maar had hem nog niet opgemerkt. De merel wist nog niet dat hij zo meteen een heerlijk maaltje voor iemand zou worden. Yarrow waagde enkele snellere passen en dook snel in elkaar toen de merel nieuwsgierig weer zijn kant op keek. Hij was net bedekt door een kluit gras dat in zijn pad zat. Hij hoopte dat de merel hem niet zou zien. Na enkele tellen schuw om zich heen gekeken te hebben hervatte de merel zijn zoektocht naar wormen weer. Yarrow zijn ogen werden groot en zijn hartslag versnelde toen hij zijn spieren begon aan te spannen voor de jacht. Hij zette zich af en schoot naar voren. De merel ontglipte hem maar nét, hij voelde de wind van zijn vleugels tegen zijn neus aan komen. Met geoefende poten zette hij zich echter opnieuw af en schoot achter de merel aan die een jonge boom met weide takken in vloog. Hij sprong, zette zijn nagels in bast en klauterde lenig naar boven. Klimmen was zijn sterkste kant. Jagen helaas minder en hoewel hij snel genoeg in de takken te vinden was kon de merel hem ontkomen. Hijgend staarde zijn honingkleurige ogen de zwarte vogel na. Hij trok nijdig met zijn snorharen en zakte in elkaar op de dikke tak. Zijn staart hing naar beneden en tikte geagiteerd heen en weer. Mooi was dat, vogel weg..

+ Icesong

Met tegenzin liet Yarrow een ontevreden snuif horen, starend naar de plek waar de merel een bosje in verdwenen was. Wie weet was dat wel de enigste prooi die hij vandaag tegen zou komen en hij had hem laten gaan.. dat irriteerde hem. De vogels die om hem heen zaten maar hij niet zien kon leken dat met hem eens te zijn. Ze floten spottend naar hem. Yarrow keek op toen een nieuwe stem zich bij het gechirp voegde. Met gespitste oren keek hij naar beneden en zag Icesong onder hem staan. "Oh eh-" Hij had niet verwacht dat iemand in de buurt zou zijn. Hij voelde zich enorm opgelaten dat iemand hem die flater had zien begaan. Hij ging rechtop zitten en kraste zijn nagels over de bast van de tak. Hij slaakte een verslagen zucht en keek genegeerd naar zijn poten. "Ik heb nog wat moeite met de prooi in dit gebied" Biechtte hij op. Hij hield zijn honingkleurige ogen afgewend en probeerde het gevoel van schaamte in zijn binnenste te negeren. Hij zei het niet graag maar voelde er ook weinig voor om te liegen. Iedereen die samen met hem joeg wist dat hij nou niet echt een ster er in was geworden sinds ze de bergen omgeruild hadden voor dit.

Yarrowlight duwde zichzelf omhoog en keek Icesong schattend aan. Hij wist niet zo zeker of hij dat nu als compliment moest opvatten of niet. Met een frons stond hij op en draaide hij zich om. Met geoefende poten sprong hij van zijn tak naar een wat dikkere schuin naar beneden. Zodra zijn poten goed en wel de tak aanraakte was hij al omgekeerd om ook daar weer af te springen en de laaghangende basis van een derde tak te vallen. Hij zakte door zijn poten, zette zich af en sprong twee staartlengtes lager tegen de boom aan waarnaar hij zich afzette en soepel op vier poten op de grond landde. Hij rechtte zijn rug en keek Icesong met een grijns en een twinkeling in zijn honingkleurige ogen aan. "Ik kan niet zo heel goed jagen maar bomen worden mij steeds bekender" Zei hij al spinnend van genoegen. Geamuseerd tikte hij tegen haar schouder aan met zijn staart. "Zin om te kijken wie de meeste prooi kan vangen? Ik heb gehoord dat bij de snakerocks af en toe een haas is gezien.." Het gerucht ging er nu al een tijdje. Al zo'n beetje de hele clan had deze 'spook haas' gezien maar nog niemand had hem nou daadwerkelijk kunnen vangen. Yarrowlight voelde zich avontuurlijk vandaag en hij wilde best wel eens een poging doen hem te vangen. De merel was hem ontkomen maar hij had hoop dat een grond dier hem wat beter af zou gaan. En zelfs als Icesong hem ving in plaats van hem, dan had de clan in ieder geval iets om van te smullen vanavond.

Met enige nieuwsgierigheid wachtte hij af hoe Icesong zijn verzoek zou ontvangen. Hij snorde geamuseerd en kon een grote grijns niet onderdrukken. Al snel veranderde zijn blik in eentje die het deed lijken alsof hij oprecht verbaasd was. "Wel zeg, Icesong!" Begon hij verbaasd. "Ik had nou niet van jou verwacht dat je bang zou zijn voor een paar kronkelige wormpje". Yarrowlight verwachtte ergens dat hij zo dadelijk een mep zou krijgen. Hij ging wat rechter staan en zuchtte diep. "Vervelend nou, wat zou de clan wel niet gezegd hebben als één van ons met een haas het kamp binnen kwam?" Zei hij met een bedenkelijke blik. "Iemand van ons zou in ieder geval de clan heel blij hebben gemaakt, maar helaas als je niet durft dan moeten we maar iets anders zoeken.. het moet tenslotte eerlijk blijven, toch?" Hij haalde luchtig zijn schouders op en keek nonchalant met zijn honingkleurige ogen om zich heen, op zoek naar een zogenaamde plek waar ze beter dan naartoe konden gaan.

Een harde toon van Icesong en een ferme zwiep van haar staart dwongen Yarrowlight om opzij te kijken naar haar voor het geval hij een klap zou krijgen. Hij keek haar met een klein grijnsje aan. "Ik plaag je maar" voelde hij zich gedwongen om te zeggen, al had hij zo'n idee dat het daar voor te laat was. Toch maakte hij uit haar reactie op dat ze er mee door wilde gaan. Ze had tenslotte niet nee gezegd. "Kom op, waar is je gevoel voor avontuur?" Hij rechtte zijn schouders en deed een stapje opzij. "We zijn beide ervaren warriors en kennen de gevaren, als we gewoon goed uit kijken en niet bij de rotsen in de buurt komen moet er niets aan de hand zijn" Zei hij een stuk serieuzer nu omdat hij ondanks zijn geplaag wel wilde dat Icesong wist dat hij het serieus nam. "Maar..- Maak ik daar uit op dat we dan toch die haas gaan vangen?" Voegde hij er aan toe met een knipoog.

Yarrowlight wiebelde met zijn oren terwijl hij Icesong aanhoorde. Het leek er op dat wat hij ook zei ze écht niet de haas wilde gaan vangen, én dat hij dit gevecht niet ging winnen. Met een diepe zucht staakte hij dan ook maar zijn poging en ging hij er bij zitten. "Nou goed dan, we kunnen ook best iets anders gaan doen" Stelde hij dus toen maar voor. In zijn eentje die haas vangen was ook zoiets. Hij dacht ook niet dat hij Icesong daarheen kon krijgen hoe graag hij dat ook willen zou. Dus voor nu kreeg de fantoom haas nog één extra levensdag. Maar morgen zou hij er beslist op uit gaan, misschien wel met zijn zusje. "Enige suggesties, Icesong?" Vroeg hij met een frons maar toch een beslist vriendelijke uitdrukking.

Jagen bij de tallpines. Dat was een stuk minder spannend dan jagen bij de snakerocks.. op een haas! Maar hij wist wel beter dan nogmaals te proberen haar te overtuigen. Dus haalde hij zijn schouders maar op en duwde zichzelf omhoog. "Op naar de Tallpines dan maar" Zei hij met een vrolijke tik van zijn staart tegen Icesong haar schouder. Hij ging haar alvast voor, hopend dat ze wat minder chagrijnig zou gaan doen nu ze haar plan zouden uit gaan voeren in plaats van de zijne. "Tallpines is een mooi gebied, het ruikt er altijd zo lekker" Begon Yarrow in een poging om wat small talk te maken met zijn clangenoot. Dat was geen leugen. De geur van het dennenbos rook lekker. Het deed hem denken aan de bergen. Er lag een dennenbos beneden in het dal en telkens als hij daar aan dacht dan dacht hij ook meteen aan de bergen. Hij had het er fijn gehad.. maar helaas was dat nu verleden tijd. "en er zit veel prooi, ook belangrijk" voegde hij er iet wat afwezig aan toe.

Terwijl ze doorliepen deed Yarrowlight er het zwijgen toe. Hij had graag iets spannends van deze dag gemaakt dan saai jagen op alledaagse prooi, maar soms kreeg je nu eenmaal niet wat je wilde. Zijn honingkleurige ogen keken even opzij naar zijn metgezel. Hij kuchte wat ongemakkelijk. Hij had geen flauw benul waar ze het over konden hebben nu. Icesong zou vast stiekem blij zijn van haar overwinning. Toen hij daar eens over nadacht besloot hij dubbel zo hard zijn best te doen om meer prooi te vangen dan zij. Een ondeugend glimlachje speelde rond zijn lippen. "Dus.. mooi weertje, nietwaar?" Hij keek naar de blauwe hemel die boven hen tussen de boomtoppen door piepte. Het weer, juist.. dat was altijd een goed onderwerp om hem over te hebben..