New York ll Crowfur

Het voelde goed om een keertje buiten zijn territorium te gaan. Nadat hij alle grenzen had gecontroleerd die hij moest controleren, had hij nog even gejaagd en had zich daarbij tot een muis beperkt. Hij wilde de wond op zijn borst niet openhalen en dus had hij het konijn dat hem uitdagend had aangekeken gelaten voor wat het was. Het konijn was echter niet gespaard gebleven; een Clanmate die in zijn patrouillegroepje had gezeten, was erachteraan geracet en was een paar minuten later met het konijn in zijn bek hangend trots teruggekeerd. Crowfur was blij dat er prooi voorzien was voor de Clan, maar hij vond het jammer dat hij het konijn zelf niet gevangen had. Hij was behoorlijk snel en ook al had hij een paar weken niet meer zo uitbundig gerend vanwege zijn wond, toch wist hij dat hij het zo weer op kon pakken als hij wilde. En dus was hij maar naar Fourtrees gegaan. Hij had geen zin meer om te jagen en zou op de terugweg nog wel iets proberen te vangen zodat het niet helemaal leek alsof hij niets nuttigs met zijn dag had gedaan. Bovendien waren zowel Oceanstar, Routpaw als Lizardpath het ermee eens dat hij nog steeds de rust moest pakken die hij nodig had, ook al hield hij zich daar nu nog nauwelijks aan nu hij merkte dat hij vooruitgang boekte. Maar hij wist als geen ander dat hij niet te overmoedig moest worden en dus pakte hij zijn rust, alleen niet zo op tijd als waarschijnlijk wel de bedoeling was. Zijn gedachten werden afgeleid door een kat die zich dicht in de buurt van de eiken van Fourtrees bevond. Zijn oortjes wiebelden heen en weer toen hij de geur van RiverClan herkende. RiverClan. Het was een Clan waar hij waarschijnlijk nooit meer mee op zou kunnen schieten, niet na wat er gebeurd was. En dus gaf hij enkel een koel knikje naar haar, maar zei niets. Daar had hij geen behoefte aan, niet na alle ellende die zijn ex hem had aangericht.

Crowfur antwoordde niet op haar begroeting. Hij had haar een knikje gegeven door kort met zijn kopje op en neer te bewegen en dat vond hij goed genoeg. Hij was dan ook net weer van plan om weg te gaan toen ze vroeg of ze hem ergens van kende. Zijn houding verstijfde kort en hij keek haar peilend aan. Was ze soms een zusje van zijn ex? Maar nee, ze leek niet op de witte kat waar hij de helft van zijn apprenticetijd mee had gespendeerd en als ze werkelijk familie was, had Riverbound haar nu wel genoeg verteld om ervoor te zorgen dat de she-cat of hatelijk tegen hem zou doen of haar afstand zou houden. Maar ze kon natuurlijk Oceanstar’s bekentenis gehoord hebben toen ze allemaal nog samen leefden in de bergen. Ze was toen zeker oud genoeg geweest om te begrijpen wat er gaande was. Crowfur had gehoopt dat geen enkele RiverClanner hem erop aan zou spreken, maar hij wist wel dat het te mooi was om waar te zijn. “Dat zou kunnen,” sprak hij op een manier waaruit duidelijk bleek dat als ze hem al ergens van zou herkennen, hij niet zijn best ging doen om haar te laten herinneren waar ze hem juist van zou kunnen herkennen. “We hebben met elkaar in de bergen geleefd en een reis doorgemaakt, dus het is zeker goed mogelijk dat je me al eens gezien hebt. Dat is immers wat er gebeurt als katten samen leven.” Hij kon het niet helpen dat zijn stem droop van het sarcasme. Sinds het met Riverbound helemaal de verkeerde kant op was gegaan, wilde hij niets meer te maken hebben met die visvreters. En bovendien had hij Crowcall nu. Het voelde ergens als verraad aan om op een vriendschappelijke manier met een vrouwelijke RiverClanner om te gaan na wat er was gebeurd, zelfs nu hij wist dat Crowcall ook vrienden buiten de Clan had. Mannelijke vrienden.