Stay or leave.

Runa spitste haar oren en keek in de richting van de leaders barn. Ze ving een glimp van de vacht van Shark op en dwong zichzelf om rustig te blijven. Zolang ze zich normaal gedroeg, zou de tabby tom waarschijnlijk niet eens in de gaten hebben wat ze van plan was en wat ze aan haar vader wilde vragen. Ze wist dat ze in het begin door zowel Claw als Shark veel in de gaten werd gehouden, maar nu Shark leader was geworden en er een hoop kopzorgen bij had gekregen, was de aandacht op haar verzwakt. Dat wilde echter nog niet zeggen dat ze gewoon kon doen en laten wat ze wilde, ook al was ze nu bijna member. De leader kwam naar buiten en Runa gaf een haastig knikje. Toen ze zag dat hij een knikje teruggaf en verder geen aandacht aan haar besteedde, besloot ze om snel het kamp uit te gaan. Ze wilde hier even weg, weg van alle verantwoordelijkheden en weg van alle verwachtingen. Ze besloot om iets te doen wat ze nog niet eerder gedaan had: naar de grenzen van de Clans gaan. Ze wist dat het gevaarlijk terrein was, zeker omdat ze waarschijnlijk behoorlijk gehaat werden na alles wat er was gebeurd, maar ze hoopte ergens toch een redelijke kat tegen te komen. Iemand aan wie ze misschien haar verhaal kon doen. Iemand die haar misschien voor zou stellen om in de Clan te komen, hoe klein die kans ook leek. Het duurde niet lang voordat ze het kamp van de Elite achter zich liet en snel liep ze de andere richting in, waar andere geuren haar verwelkomden. De bloedgeur drong zich wat naar de achtergrond en Runa merkte dat ze meer en meer begon te ontspannen. Wat vreemd was, want normaal gezien zou ze juist gespannen moeten zijn omdat ze zich naar vijandelijk gebied begaf. Maar ja, voor haar was eigenlijk alles vijandelijk gebied als ze het zo bekeek. En dus bevond ze zich niet veel later voor de grenzen. Ze besloot om naar rechts te gaan en rook uiteindelijk de sterke visachtige geur van RiverClan. Ze was zo wijs om voor de grens te blijven zitten en deze niet over te steken. Ze probeerde de geluiden van stromend water op te vangen, maar dat hoorde ze vanaf hier niet. Ze hoorde wel dat iemand haar naderde; haar hart begon sneller te kloppen, maar ze dwong zichzelf om rustig te blijven. Ze zat immers op haar gedeelte van het territorium, er was niets wat ze konden doen zolang ze de oversteek niet zou maken.