Chaos in Motion

Hij kon het niet geloven. Hij, Thistlepaw, had zijn final assesment gisteren afgerond. Maar nog vreemder dan dat was de trotse blik die hij in de ogen van zijn mentor had gezien. Zijn mentor had overduidelijk de hoop dat hij Thistle eindelijk wat manieren had bijgebracht, maar… Nah. Hij kon serieus zijn als hij dat wilde en hij had tijdens het gevecht met de BloodClan dapper meegevochten, maar hij prefereerde nog steeds om het leven door een roze bril te zien, zich niets aan te trekken van al die bromberen, Butterstar als één grote dictator te zien en Smokegaze als een aardige oude zak die niet kon stoppen met zeuren. Maar hij zou hem wel missen. En toen werd hij opeens geroepen voor de jachtpatrouille. Door Smokegaze. Ugh, nevermind, hij ging hem dus écht niet missen. Dramatisch kreunde hij en rolde zich op zijn zij waarna hij een kreun uitstootte die iets weg had van één van die rare beesten die ze op hun reis tegengekomen waren. “Waarom? Waarom word ik onderworpen aan deze straffen?” vroeg hij op dramatische toon aan niemand in het bijzonder, maar krabbelde toen al snel overeind. Zijn mentor stond immers nog met zijn kop in de opening van de apprentices den en wie weet zou hij naar Butterstar gaan om zijn benoeming als warrior alsnog te cancelen. Hij zou er gek genoeg voor zijn. “Grapje,” zei hij dan ook snel en hij glipte langs zijn mentor heen. Toen viel hem opeens iets in. Iets wat hij gisteren gezien had. De dromerige blik van zijn mentor, de steelse blikken die hij naar één kat in het bijzonder leek te werpen. “Oh Smokey…” Grijnzend draaide Thistle zich een kwartslag om en stootte zijn schouder tegen die van zijn mentor. Hij had de afgelopen drie moons een verschrikkelijk grote groeispurt gemaakt en was al bijna even groot als de meeste oudere warriors in zijn Clan. Zijn spiergroei was er ook op vooruit gegaan; zijn tegenstanders in het BloodClangevecht hadden wel twee keer nagedacht voor ze hem bleven uitdagen. “Zeg nou eens eerlijk van man tot man,” zei hij op fluistertoon zodat niemand hun kon horen. “Is er iets dat je me moet vertellen? Iets wat je nog met me moet delen vlak voor ik warrior word? Want ik heb het heus wel gezien, hoor. Denk maar niet dat je zoiets voor me kunt verbergen, Smokeyboy.”

Oh man. Hij zwoer echt dat als Smokegaze en zijn vorige mentor een competitie zouden houden over wie de ergste brombeer was, het nog wel eens een spannende wedstrijd kon worden. Smokegaze zou waarschijnlijk wel verliezen, maar het zou niet veel schelen. En zoals verwacht deed de tom net alsof hij niet wist waar zijn apprentice het over had. Dit keer was het aan Thistlepaw om met zijn ogen te rollen en een kleine grijns verscheen om zijn lippen toen hij naar zijn mentor keek. “Ah, ontkenning is altijd de eerste fase tijdens het verliefd zijn,” sprak hij op een manier alsof hij er alles van wist. “Daarna komt er een hele tijd niets omdat beide partijen niet willen toegeven, maar dan wordt er een opeenstapeling van emoties veroorzaakt en daarna…” Hij trok een serieus gezicht, maar zijn wangen werden bol en heel zijn houding verstijfde. “KISSIE-KISSIE-MWAH-MWAH!” riep hij vervolgens door heel het territorium heen. En vervolgens begon hij kakelend van het lachen in de richting van de rivier te rennen, want hij dacht dat zijn mentor hem een klap om zijn oren ging geven als hij zo door zou blijven gaan. En het feit dat hij zojuist de jacht had verpest voor diegenen die in het bos wilden jagen, was natuurlijk ook geen goede zaak. Maar hé, het was newleaf en ze zouden wel terugkomen, toch? Plus het was gelijk een goede oefening voor de nieuwe apprentices, dacht hij zo. “Kom dan naar de rivier, slome!” riep hij over zijn schouder. Hij mocht gerust boos worden omdat hij zo net hard door het woud geroepen had wat hij werkelijk dacht van Smokegaze en zijn affaire die hij sowieso had, maar hij gaf hem nu de gelegenheid om het onderwerp achter zich te laten en dat vond hij toch wel heel knap van zichzelf. Hij was dan ook heel erg trots op zichzelf en met een brede grijns rende hij naar de rivier toe. Hij durfde te wedden dat als Smokegaze al was gaan zeggen tegen Butterstar dat hij Thistlepaw bereid genoeg achtte om zijn warriornaam te krijgen dat hij daar nu al wel wellicht spijt van zou hebben. Maar hé, spijt kwam altijd te laat, toch?