Mini sharing tongues.

De schemering begon te vallen en het werd tijd om terug naar het kamp te gaan. Tevreden zijnde hield Venompaw twee muizen tegelijkertijd in zijn bek. Hij had ze zelf gevangen en daar was hij wel vrij trots op. Een senior warrior had hem een houding geleerd die hij kon gebruiken als hij wat minder moeit moest doen; door de warmte stelden veel prooien zich loom op en was het daarom makkelijker voor hem om zijn prooi te vangen. De senior warrior had hem ook uitgelegd hoe hij kon jagen als het kouder zou worden en er sneeuw zou liggen, maar aangezien dat nu nog lang niet van toepassing was, was hij daar niet dieper op ingegaan. Hij zei dat observatie de beste kennis was en dat als Venompaw echt wilde leren hoe hij het beste in de sneeuw kon jagen dat hij zich als het zover was nog altijd aan kon melden bij een jachtgroep en kon observeren hoe zij het deden. Zo verbloemde hij dat hij dat juiste kennis nog niet bezat en leerde hij direct te tactieken die hij moest kennen waarna hij het, na enige stevige observatie, zelf uit kon proberen. Het gaf Venompaw nu al moed om in de koudere periode te gaan jagen, hoewel het voor hem nu wel lekker warm mocht blijven. Maar goed, hij kwam dus terug in het kamp en de meesten hadden zich al opgesteld om een sharing tongues te houden, zoals bijna elke avond sinds ze terug waren in hun territorium. Venompaw wilde zijn twee muizen op de prooistapel laten vallen, maar merkte toen Serpentpaw op die voor de apprentices den lag en na een twijfeling liep hij haar kant op. Hij liet de prooi voor haar vallen en hief zijn kopje hoog de lucht in. “Kijk eens wat ik gevangen heb,” sprak hij op lichte trotse toon tegen haar en ging vervolgens liggen waarna hij de muis naar haar toeschoof. “Niet slecht voor iemand die nog geen vaste mentor heeft, hmm?”

Hoewel je misschien zou denken dat Venompaw meer spieren dan hersenen had, was het hem al snel vrij duidelijk geworden dat Serpentpaw ergens ontevreden over was en dat ze oprecht haar best deed om hem te complimenteren met zijn vangst. Als oudere apprentice zijnde vond ze het waarschijnlijk niet zo’n big deal en als Venompaw haar leeftijd was, zou hij daar wellicht ook anders over denken. Maar goed, ze complimenteerde hem met zijn vangst en daar ging het nu even om. Toen ze begon over een mentor gaf Venompaw een snel knikje. “Ik hoop dat ik één van de oudere warriors krijg,” zei hij. “Die weten vast veel te vertellen over technieken en kunnen me tussendoor ook nog het één en ander leren over hoe het leven vroeger was in de Clan.” Hij wilde zijn kennis zo veel mogelijk uitbreiden zodat hij, als hij later een apprentice zou krijgen en eventueel kans zou maken om deputy te worden, zo veel mogelijk kon doorgeven en kon laten zien dat hij goed geïnformeerd was. Het was daarom ook van belang dat hij zo goed mogelijk oplette tijdens de korte trainingen die hij nu kreeg; hij kreeg nu om de haverklap een andere kat die hem trainde en hoewel dat aan de ene kant vervelend was omdat er geen ritme ontstond, was het ook wel weer fijn omdat hij verschillende karakters, verhalen en methodes leerde kennen om technieken toe te passen. Hij dacht veel na over de toekomst en dat was duidelijk aan hem te zien en ook te horen als hij zijn mond opendeed. “Tallshadow is toch jouw mentor, hè?” Hij dacht kort na. Wie zou er naast Tallshadow nog veel kennis over de Clans hebben? Zijn gedachten gingen gelijk uit naar de deputy, Acorndust. Hij had hem geplaagd met zijn nieuwe partner, maar ergens leek hij wel een logische keuze wat trainen betrof. “Ik hoop dat ik Acorndust krijg als mentor,” sprak hij. “Het is duidelijk dat hij veel ervaring en kennis heeft, anders was hij nooit door Tallshadow benoemd als deputy.”