Half alive

Haar pootstappen waren langzaam. Bijna alsof ze wel wist wat ze aan het doen was. Maar eigenlijk was ze bezig met een plek voor haarzelf zoeken. Nadat een grote rogue haar uit haar vorige territorium gedreven had was ze de hele dag rond aan het lopen. Veel kon ze niet krijgen. Katten rond deze plekken waren behoorlijk agressief tegenover anderen. En dus kwam het dat ze de nacht maar in het park moest doorbrengen. Ze besloot te gaan zitten onder een houten twoleg-zitplek en keek om zich heen naar enkele tekens op beweging. Ze vloekte zichzelf elke dag. Dat ze nog net niet tegen anderen kon vechten. Ze had een grote mond en slimme technieken om onaangeraakt weg te komen. Toch, soms deed het net niet zijn wonderen.  Behalve dat ze nog levend was. Voorzichtig raakte ze de wond in haar oor aan met haar voorpoot. Waardoor ze even een sis uit liet blazen. Het had al gestopt met bloeden. Maar veel over kruiden wist ze niet. Dus moest ze het werk maar aan haar lichaam laten. Ze krulde haar lange staart rond haar voorpoten heen. Als ze verwacht had dat het zo zwaar zou zijn zonder enkele training dan ook, dan had ze eerst wel gewacht tot ze het juist wel kon leren.

+ Cobra

Hij had zichzelf verplaatst naar het park. Het was een van de gebieden waar de Elite maar een klein deel in handen had, maar het was tenminste eens een keer iets anders dan het gebruikelijke territorium van de Elite weer door te lopen. De zwarte kater was dan ook op de houten dingen, die twolegs bankjes noemde, gaan zitten en keek om zich heen. Er waren twolegs in het park, en kleintjes die aan het spelen waren. Eentje was in zijn buurt gekomen, maar met wat gesis en een haal over diens hand, was die al snel weer weg, krijsend van de pijn. Cobra's groene keken het kleintje na, waarna hij zichzelf een lik over z'n poot gaf. Stomme twolegs ook.
De geur van bloed deed hem opkijken en hij zag, niet al te ver van hem vandaan, een jonge kattin zitten. Ze raakte d'r oor aan en siste, dat was dus de reden van het bloed dat hij had geroken. Met een nieuwsgierige tred en een niet al te aanvallende houding, wandelde hij in haar richting. "Lost a fight?" miauwde hij op een kalme toon, terwijl de gespierde kater ging zitten en zijn staart over zijn poten sloeg.

Ze probeerde zo voorzichtig mogelijk om het bloed van haar oor af te wassen. Maar het meeste was al opgedroogd. Zachtjes, onder haar zucht, liet ze een vloek horen. Veel katten wisten al gelijk dat ze geen vechtersbaas was. Ondanks haar intelligente technieken kon ze nog net geen kat in haar eentje aan. Tenzij die kleiner was dan haar, maar dat was niet zo makkelijk te vinden hier. "Lost a fight?" Gelijk sprong ze op, waardoor ze haar kop tegen de onderkant van de houten zitplek stootte. "Auw, verdomm-" Haar ijsblauwe ogen keken in de groene van de kater. Pikzwarte vacht, vandaar dat ze hem dus moeilijk opgemerkt had. Hij leek geen plannen te hebben om haar wat aan te doen maar nog steeds nam Niniane een strakke positie aan. Aangezien hij een soort misselijkmakend, alarmerende geur droeg. Ze had wel over die Elite katten gehoord. Haar moeder was er door eentje vermoord. En als ze het goed had was haar vader deel van die groep. Wat ze nog steeds niet kon begrijpen. Toch besloot ze om nu pas te antwoorden, de rogue schudde haar kop lichtjes. "Heb het niet eens geprobeerd." Sprak ze in al eerlijkheid. Hij kon toch al raden dat ze meer op een kittypet leek. Misschien rook ze er nog zelfs naar.