Life hurts a lot more than death [Farai]

Haar gevlekte vacht ging perfect op in de omgeving. De schemering was gevallen en ze was een stuk van het BloodClan camp verwijderd maar toch niet erg ver. Ze onderdrukte een geeuw en liet haar groene ogen rustig over het grasland dwalen. Haar drie tanden lichtte wat op in het maanlicht. Het aangezicht van de poes moest een andere kat vast laten schrikken want veel oproer was er nog niet hier. Rustig was het, te rustig eigenlijk. De poes stond op en keek over haar schouder heen. Wat voor vieze stank was dat dan weer? Ze legde haar oren plat en gromde. "Maak jezelf bekend!" sprak ze met een diepe bas in haar stem waardoor ze meer als een kater dan een poes klonk.

OOC: Dit topic is alleen bestemd voor Farai! [Evt. vrienden kunnen haar lichaam later ophalen?]

I was made for sunny day's

Slapeloze nachten reeg ze als een kralenketting aan elkaar. Hoewel ze altijd als een mooie poes werd beschouwd - en niet alleen door zichzelf- begon de vermoeidheid nu ook zijn tol te eisen op haar. Ze voelde zich simpelweg zo eenzaam en zinloos; de laatste paar maanden leken de weinige vrienden die ze al had te zijn verdwenen en nu waren de clans ook nog eens teruggekeerd. Haar wit-rode poten hadden haar de halve wereld rondgedragen en zelfs op plaatsen die in geen enkele wijze leken op hier konden haar niet bevredigen. Een geïrriteerde zucht rolde over haar lippen gevolgd door een zwiep van haar staart. Dat moest opgemerkt zijn, want een ruwe stem verbrak dwingend de stilte. "Maak jezelf bekend!" Farai zuchtte en rolde met haar ogen, waarna ze sierlijk de bosjes uitstapte. De andere poes leek wat ouder dan haar had die afschuwelijke walm van een bloedpoesje om zich heen. "Lieverd, heeft je moeder je nooit manieren geleerd?" miauwde ze sarcastisch en absoluut niet onder de indruk.

Hetgene wat verscheen uit het hoge gras verbaasde haar eigenlijk. De rood witte poes keek verveeld wat haar gelijk irriteerde. Alleen haar woorden al deden haar haren rijzen. "Lieverd, heeft je moeder je nooit manieren geleerd?" waarna ze zichzelf tot kalmte maande. "M'n moeder is dood" beet ze de rood witte poes toe. "Jij hebt niks te zoeken op BloodClan gebied dus sodemieter even heel snel op" bromde ze humeurig. Wat dacht die Rogue wel niet? Haar groene ogen fonkelden gevaarlijk terwijl ze de rood witte poes aankeek. Als ze niet heel snel vertrok zou ze het met haar leven bekopen.

I was made for sunny day's

Wat een heethoofd. Farai keek haar scherp aan. "M'n moeder is dood" werd haar toegebeten. De jonge poes rolde met haar ogen. "Ja, en de mijne heeft me verlaten toen ik een paar maanden oud was. Boe-hoe. Ik vroeg niet om je sad backstory,"Medelijden was ver te zoeken voor een kat zoals zij. "Jij hebt niks te zoeken op BloodClan gebied dus sodemieter even heel snel op" Haar haren rezen een klein beetje overeind. Oh, was het alweer bloodclan gebied hier? De geuren waren vervaagd geweest. "Oh, dus de clans hebben jullie alweer verslagen?" ze grinnikte kort, zich amuserend over het feit dat de Elite in die korte tijd dat ze weg was alweer hun gebied kwijt was geraakt.

"Niemand vroeg jou wat Rogue" gromde ze boos. Dat de Clans hen hadden verslagen had puur en alleen met de nummers te maken. Zij waren met veel meer geweest dan de Elite en dat was de doodssteek geweest. Bij het woord "Alweer" blies ze naar de rood witte poes. Dat was de druppel. Allereerst was ze hier op BloodClan gebied en ten tweede beledigde ze de BloodClan nu. Vanuit het niets schoot de bengaalse poes naar voren met eerst ingetrokken klauwen en tijdens haar korte sprong schoten haar nagels uit hun hulzen en sloegen deze zich in het rood witte lichaam van de poes. "Je spot niet met BloodClan" gromde ze en ze liet haar nagels dieper wegzinken.

I was made for sunny day's

Onderwerp: Re: Life hurts a lot more than death [Farai]