Back to the roots

Het was behoorlijk vreemd om weer terug thuis te zijn. Niet alleen was hij verbaasd over het feit dat hij op een paar moons een paar drastische veranderingen had doorgemaakt wat zijn karakter betrof, maar ook was hij verbaasd over het feit dat hun thuis precies zo was zoals ze het achter hadden gelaten. Thornflame had half en half verwacht dat Claw zijn zinnen als eerste op ThunderClan zou zetten als een soort van zieke overwinning nadat de Clans op reis waren gegaan, maar in plaats daarvan hadden de BloodClanners hun intrek genomen in Fourtrees. Uiteraard was dat ook een soort van aanval geweest op alles waar de Clans voor stonden omdat dat de plek was waar StarClan meerdere malen herdacht werd, maar Thornflame had het erger gevonden als er een persoonlijke aanval op ThunderClan uitgevoerd was en zij de strijd alleen aan hadden moeten gaan. Je kon hem immers niet wijsmaken dat de rest van de Clans zich bemoeid hadden als BloodClan enkel hun intrek genomen had in ThunderClan, maar dat was een egocentrische gedachte die hij liever voor zich hield. Hij had geen hekel aan de andere Clan cats en hij kon zeggen dat hij met sommigen een band had opgebouwd die in de buurt van vriendschap gekomen zou zijn mits ze hun wegen niet hadden moeten scheiden naar de reis, maar hij wist goed genoeg waar ze weer voor zouden staan zodra ze allemaal terug hun intrek hadden genomen in hun eigen gebied. Iedereen controleerde hun borders weer en ook in Fourtrees was het duidelijk dat de Clans langzaamaan hun eigen gebieden weer in probeerden te nemen. Thornflame schudde de gedachten uit zijn hoofd terwijl hij naar the Sunningrocks ging, de enige plek waar hij een beetje rust zou kunnen vinden. Hij merkte al snel dat hij gezelschap had en keek naar zijn Clanmate die daar stond: Winterbird. Hij drukte zijn neusje kort ter begroeting in haar vacht en ging daarna liggen waarna hij haar wenkte. “Laten we eindelijk eens genieten van dit welverdiende moment van rust en vrede,” murmelde hij. “Ik moet zeggen dat het uitzicht in de bergen prachtig was, maar niets is beter dan lekker zonnen op the Sunningrocks in het enige gebied dat ik ooit mijn thuis zal kunnen noemen.”

Winterbird volgde hem en niet veel later lagen ze getweeën op the Sunningrocks te genieten van de zon die scheen op hun pelzen. Hij sloot genietend zijn ogen, maar opende deze weer toen Winterbird iets zei. “Dat is het zeker,” murmelde hij. “Hoewel het ook wel goed voelt om niet meer te hoeven nadenken over ziektes die elk moment het leven van één van onze katten kunnen nemen of Tribe cats die van gedachten veranderd zijn en ons aan kunnen vallen.” Hij betwijfelde dat één van de andere Clans hun in korte periode aan zouden vallen. Sure, er zouden border patrols worden gedaan en wie weet kwam het daar wel tot een meningsverschil omdat iedereen gespannen was door de dreiging die nog altijd van BloodClan uit kwam, maar hij dacht niet dat ze snel echt een groot gevecht zouden hebben. Er was wel weer genoeg bloed gevloeid en ze hadden zo lang samen geleefd dat Thornflame niet het idee had dat ze binnen de kortste keren uit waren op vechten. “Hoewel het ergens wel jammer is hoe sommige dingen zijn gelopen, vind ik het ook wel fijn om gewoon weer met ons klein groepje ThunderClanners te zijn. Dat zal het thuisgevoel sneller terug brengen denk ik zo.” Hij vond het leven met de andere Clans zeker niet vervelend omdat ze tijdens de reis ook gewoon op elkaar moesten kunnen rekenen, zeker met de gevaren die zich voordeden. Ze waren door verscheidene Twolegsplaces gereisd en waren uiteindelijk op een territory gekomen waar ze hun krachten hadden moeten bundelen om te overleven, maar ze hadden er uiteindelijk weer voor gezorgd dat ze terug waren gekomen in hun eigen territory en dat ze BloodClan hadden verdreven. “Nu is het natuurlijk een kwestie van beschermen wat van ons is,” murmelde hij. “Ik denk dat we nog niet té relaxt mogen zijn. Die BloodClanner klonk vrij serieus toen hij ons allemaal bedreigde. Het is nog altijd ThunderClan’s schuld dat de voormalige BloodClanleader niet meer leeft en dat zullen ze ons niet in dank afnemen.” Zouden de andere Clans hun helpen als BloodClan besloot om wraak te nemen of moesten ze net als de vorige keer hun eigen boontjes weer doppen?