Inge
497
Actief
Fire on fire, we're normally killers
With this much desire, together, we're winners
| |
|  Onderwerp: New Friends  do 7 jun 2018 - 15:35 | |
| Glaze was blij dat Swallowflight een partner had gevonden. Zijn voormalige mentor had een zwaar leven gehad, en had die liefde hard nodig. Hijzelf zou ook graag ooit vader willen worden. Het leek hem zo mooi hoe iemand hem papa zou noemen. Hoe iemand hem als grote voorbeeld zou zien. Maarja, dan moest hij eerst een mama vinden. Ach, er zat geen haast achter. Hij was nog jong. En tot hij zelf vader werd ging hij wel lekker met andermans kittens knuffelen. Hij zocht door het kamp en zijn blik viel op Waterkit. Een rood katertje. Die van Herondulcet. Maar natuurlijk evengoed van Swallowflight.
Waterkit + OPEN |
|
ryan !
380
Actief
In a state of emergency
Who was I trying to be?
| |
| | Onderwerp: Re: New Friends di 19 jun 2018 - 19:42 | |
|  | THIS AIN’T A SCENE IT’S A GOD DAMN ARMS RACE | Voor het katertje was de wereld nog groot, natuurlijk. Hij had nog nooit zoveel ruimte gevoeld sinds hij zijn weken in de buik van zijn mama doorbracht. Nu was hij rustig tegen zijn zusje aangedrukt, zijn ogen waren nog niet open. Maar geluid en geur kon hij al zeker gebruiken om hem naar de melk te sturen- of welke warmte het dichts bij hem zat. Dat was op dit moment een kater, iemand die de geur van mama niet droeg. Een indringer! Snel, waar was zijn mama? De rode katertje besloot het zelf op te gaan lossen. Het lukte hem net om zich van zijn zusje weg te wurmen en dichter bij de onbekende kat te staan. Hij kon nog net zijn kopje omhoog houden. Waterkit probeerde te sissen, maar zonder tanden was het ook al waardeloos. Er kwam meer gehijg uit. De rode kater likte zijn lippen en probeerde de geur te leren kennen. Zijn neusje tegen een onbekende poot aan gedrukt. Hey, het bewoog opeens niet? Zou die het nu al opgegeven hebben?
Een klein piepje liep uit zijn bekje, hij rook niet naar melk. Dan was er niets te zoeken hier. Waterkit bewoog zijn trillende pootjes om zich om te draaien. Zijn klein lichaampje nog niet gewend aan de beweging. Ze waren voor zo lang opgevouwen in de knusse warmte. Hij had nooit verwacht dat hij zelf het werk zou moeten doen. Nog een piepje liet zich horen, een wat luidere. Nu had hij honger en er was een vreemdeling achter hem aan. Mama! |
we’ve gone way too fast for way too long |
|
