When I was young

Het had net geregend, en de pels van de kater was lichtelijk nat gemaakt, omdat hij ook sinds kort uit de Barn liep om weer een wandeling te maken. Zijn ijsblauwe ogen keken op naar de grauwe lucht terwijl hij door de Twoleg place, naar het park ging. Hij negeerde alle blaffende honden die hem net gezien hadden. En bleef een stuk rechtdoor lopen totdat hij bij het andere einde van het park uitliep. Nu was hij bij een van de zovele rogue territoria. Zijn staart hoog heen en weer zwiepend terwijl hij om zich heen aan het kijken was. Hij was hier niet zonder reden, nee. Hij was op zoek naar zijn broer, Tempest. Hij had al twee keer het aanbod naar de Elite afgewezen. Omdat hij liever zijn eigen regels wou volgen. Maar zou hij dan nu van gedachte veranderd zijn? Ore leek blij te zijn met haar eigenaren. Zijn moeder leek nergens te bekennen, en zijn vader was dood. De enige die hij nu nodig had was zijn broer. Maar zelfs zijn geur was hier te vaag om nog vers te zijn. Vooral na de regen. Verslagen zat Tornado neer naast een dikke boom. Diezelfde boom die hij hier als kitten beklommen had en er van af rolde. Hij zou een moord plegen om weer terug te gaan zoals vroeger was. Het verhaal veranderen. Het was niet dat Bloodclan niet zijn plek was. Hij zag de chagrijnige gezichten als familie, bijna. Maar misschien kwam dat ook omdat hij zijn eigen familie niet had. De enige die hij wel had, was zijn zoon, Letum. Maar hij wou voor even niet de oudste zijn. Hij vond het al lastig genoeg dat iedereen op hem rekende, en ook het meeste van hem verwachtte.

+ Fortuna

Met een haas tussen haar kaken geklemd trok de zwarte Elite member zich in de boom. Haar nagels klemde zich in de stam tot ze bij de gewenste hoogte was en ging uitgebreid op een brede tak liggen. De zon was vandaag een beetje te warm voor haar zwarte pels dus een heerlijke beschutting in een boom was zeker aangenaam voor Fortuna. Ze legde haar vers gevangen prooi neer op de tak en genoot even van de wind die door haar warme pels heen blies. De verkoeling hielp zeker nadat ze achter deze vlugge haas geprint had. Gelukkig had ze hem kunnen vangen anders was al die inspanning en verhitting voor niks geweest. De zwarte member likte uitgebreid haar lippen en begon gulzig aan haar maaltijd. De haas was zowat al op toen iets haar lunch verstoorde. Fronsend hief ze haar brede zwarte kop en keek naar beneden waar een kat tevoorschijn gekomen was. Ze had helemaal niet opgemerkt dat iemand deze kant op gekomen was. Ze herkende de geur van Bloodclan die in haar neus blies en merkte op dat het Tornado was. Ze had de bruine tabby al een tijd niet echt gesproken. Natuurlijk vroeg ze af en toe hoe het met hem ging maar voor de rest hadden ze niet echt uitgebreid gesproken sinds de Elite toen de woud overgenomen had. "Hallo daar Tornado" Mauwde Fortuna en zwiepte met haar staart. Hij zal zich wel een hoedje schrikken, bedoel het gebeurde niet dagelijks dat iemand boven je uitgebreid zit te eten op een hoge tak en je dan uit het niks begroet.

Tornado was nog rond aan het zoeken. Zijn neus probeerde zoveel mogelijke geuren te ontvangen. Maar alles rook zo oud en vervaagd. Hij was op het punt om zich om te draaien en weg te lopen tot hij een plotselinge stem hoorde. "Hallo daar Tornado" De bruine kater keek op naar de bomen tot hij een zwarte vacht in de hoge takken zag. En gelijk herkende hij de stem van de kattin. Fortuna. Een van de poezen dat zijn vader had kunnen gebruiken. En ergens had hij geloofd dat ze ook kittens van hem gekregen had. Zij was de enige kattin dat hij echt als een moeder had gezien toen hij jonger was. Maar nu had hij haar in tijden niet gesproken. Al had hij duizenden gedachtes dat hem dagelijks lastigvielen. ”Oh, hey, Fortuna.” Begroette hij haar met een kleine, maar oprechte glimlach. Zijn ijsblauwe ogen gingen naar de haas tussen haar poten. Hij mocht toegeven dat hij zeker onder de indruk was van haar vangst. ”Ga je nog die haas met me delen?” Vroeg hij grappend terwijl hij de klauwen van zijn voorpoot in de stam van de boom boorde en het vakere keren ze eruit trok om ze wat te verscherpen. Hij zat weer neer op de grond en wachte af tot ze misschien naar beneden kon komen.