The Strays

Het had ergens wel zo z'n voordelen; geboren zijn als een clankat. Thora wist het nodige wat betreft het behandelen van haar wonden. Daarom begonnen deze snel en vlot te helen. Maar een medicine cat was ze niet, dus ze was niet van plan om voor iedereen te zorgen. Wel gaf ze tips als er al om gevraagd werd. Spinrag voor bloedende wonden om het te laten stoppen en te voorkomen dat er vuil in terecht kwam, waarvoor het eerst goed gewassen moest worden. Dat was wel de basis en het belangrijkste. Vele katten wisten dat ook wel. Het was dan ook wel vanzelfsprekend. En dan was er paardenstaart wat hielp om ontstoken wonden te behandelen. Zo wist ze nog wel meerdere dingen die belangrijk waren, maar nu niet van belang waren. Thora stond er niet mee te koop, aangezien ze geen zin had dat katten weer naar haar gingen kijken alsof ze nog een boskatje was. En wat dan nog? Het was toch eerder slim om te gebruiken wat ze in haar eerste maanden van haar leven had geleerd als clankat zijnde.
Nu bevond ze zich in het Linwood Park. Dit gaf haar een bosachtige vibe, al waren hier veel meer twolegs te vinden en ook honden. Maar ook was dit een fijne plek om te jagen, zoals ze nu aan het doen was. Het kamp van de Elite kon wel wat extra voedsel gebruiken en zijzelf had ook honger. En dat was zo fijn aan de Elite, je kon jagen voor jezelf. De sterkste zouden overleven. Maar nu was het belangrijk voor heel de Elite om op hun sterkst te zijn, want dit gebied leek vergeten te hebben dat ze überhaupt bestonden; maar hallo, de Elite was weer terug.
Thora proefde de lucht en keek om zich heen, maar voor ze de kans kreeg om zich te focussen op prooilucht, merkte ze de geur van een andere kat op. Ze wachtte af tot de kat in haar vizier zou komen, of misschien veranderde deze van gedachten en zou die haar uit de weg gaan. Ze zou het wel merken.

Open.

Een rogue of kittypet had ze nog wel kunnen verwachten, maar nu recht in de ogen van haar broer kijken had ze niet verwacht. Glazepaw, want dat was de naam waarmee ze hem voor het laatst nog aangesproken had. Tijdens het gevecht had ze hem niet weten te spotten, maar hij was er waarschijnlijk wel geweest. Thora ontblootte haar tanden en stapte dichter op Glazepaw af. "Heeft Thunderclan niet genoeg aan hun oude territorium en willen ze nu ook dit park er bij hebben?" Gromde ze. "Of ben je gewoon een ommetje aan t maken, mousebrain?" ging ze verder. Thora was opgevallen hoe de kater zijn spieren ietwat had aangespannen. Was hij uit op een gevecht? Want die ging Thora niet uit de weg. Misschien kon ze op die manier een bericht naar Firedance sturen, haar laten weten dat Thora nog lang niet klaar met ze was. Ze zwiepte een keer met haar staart en wachtte de reactie van haar broer af, klaar om eventueel aan te vallen.

Haar oren draaide zich naar voren en haar staart bleef heen en weer zwiepen, terwijl ze zich klaar maakte om hem aan te vallen. Glazepaw antwoordde dat hij hier kwam om een ommetje te maken. "Ben je levensmoe, of zo?" Antwoordde ze daarop. Glazepaw vertelde haar dat hij haar niet ging aanvallen. Thora lachte en stapte verder naar voren, haar broer in zich opnemend. Hij was nog precies zoals ze hem kende, alleen wat ouder. Waarschijnlijk was hij nu een warrior en droeg hij de naam Glazepaw niet eens meer. "Nee? Ik jou waarschijnlijk wel... Glazepaw" ging ze verder, waarbij ze haar wenkbrauw optrok toen ze zijn naam langzaam en dreigend uitsprak. Nee, niet meteen, eerst wilde ze even met hem spelen, hem nerveus maken, of bang, of geïrriteerd, het maakte haar niet uit, als ze maar iets met hem deed. "Laat ik je dan meteen duidelijk maken dat dit gebied tot de Elite behoort en jij hier niet welkom bent," sprak ze, ze trok haar lip op in een snauw en ontblootte vervolgens haar nagels. Nee, er was geen spoor meer van de vroegere Whifflepaw te bekennen. Whifflepaw was dood.

Ze had haar nagels uit zijn hulzen laten glijden en maakte zich klaar om op hem af te springen. Toen de kater haar vertelde maar weer te gaan, merkte ze op dat zijn stem ietwat trilde van angst, ook al zette hij een duidelijke sarcastische, boze toon in. De volgende woorden die haar broer uitsprak, waarbij zijn stem oversloeg, kwamen binnen, maar ze vertikte het om die woorden haar wat met haar te laten doen. Ze wist ook wel dat de Elite de reden waren dat ze geen moeder meer had, maar dankzij de Elite, nee, dankzij Claw was ze geen zwakkeling en had ze een groep katten waar ze op kon bouwen. Het boeide haar niet meer, Brightspots was toch een zwakkeling geweest. Een extra bek om te voeden. "Oh, dat ben ik zeker niet vergeten," sprak ze vals. Ze sprong naar voren om aan te vallen, maar Glazeheart sprintte weg. "Zo makkelijk kom je er niet vanaf, Glazepaw!" Ze was klein en snel en Glazeheart leek sneller te zijn, daarom zette Thora af met een krachtige sprong, in de hoop zo dichterbij te geraken en hem een krachtige slag te kunnen verkopen tegen zijn heup aan, met uitgeslagen nagels.

Haar korte poten begonnen te branden terwijl ze achter Glazepaw aan sprintte. Ze zette krachtig af met haar achterpoten en sloeg vervolgens uit met haar klauw tegen zijn heup aan, in de hoop hem zo te tackelen. De klap was raak en ze zag hoe bloed opwelde uit zijn wond die ze had gecreëerd. Wat Thora achter niet zag aan komen was dat haar broer direct weer op sprong en verder rende, nog voor Thora meer had kunnen doen. Ze kwam tot een stilstand en keer haar broer na. "Denk de volgende keer goed na voor je Elite territorium betreedt, Glazepaw!" Snauwde ze hem na, terwijl ze zo bleef staan en zag hoe haar broer zo terug keerde richting Thunderclan territorium. Ze vernauwde haar ogen. Zal hij hier over vertellen aan Firedance? En hij moet natuurlijk naar Mistgaze toe voor de wond op zijn heup, bedacht Thora zich. Ze schudde haar witte, dikke vacht uit en draaide zich weer om. Nu had ze iets om aan Shark te rapporteren, want ook al was Glazepaw haar broer, het was een Thunderclan warrior die zich op Elite grond had bevonden en zij had hem verjaagd.