This is mine ll Puk

Ze had eindelijk na wat moeite toch een fijn plekje voor haarzelf kunnen maken. Snel deed ze nog een laatste check en nestelde ze zich toen in het soort van holletje dat ze in elkaar had geflanst had. De kleine poes gaapte en legde moe haar kopje op haar bruine pootjes. Vandaag had ze veel gedaan voor de Elite en daarom viel ze ook meteen als een blok in slaap, tot dat ze er ook weer meteen uit gehaald werd. "Sodermieter op dit is mijn nest nu' Een scherpe stem wekte de poes en ze schoot meteen overeind. Natuurlijk wist Puk dat dit normale gang van zaken was hier, maar terug deinzen en niks doen was niet iets wat in haar straatje paste. Ze was dan wel klein, maar ze was ook snel en slim. Dus ging ze zitten in haar nestje en staarde de rode poes aan. Ze was groot en ouder dan zij zelf dus vechten was geen slimme zet hier. "Brat toch?" Miauwde Puk terwijl ze nu langzaam op stond en naast het nest ging staan. "Maar natuurlijk, je hebt vast veel gedaan vandaag en verdiend je wel verdiende slaap hier." De siamees glimlachte en vervolgde. "Wel moet ik daar bij melden dat er hier aardig wat vlooien rond lopen, maar ik weet zeker dat ze vast niks te zoeken hebben in jou vacht." Miauwde ze met een kleine glimlach op haar snoetje. De poes strekte haar poten en begon een beetje weg te lopen. "Oh en volgens mij lopen er ook wat ratten daar achter, maar dat is vrij normaal toch?" Zelf zou ze wel ergens tussen de struiken gaan liggen of zo, het maakte haar niet veel uit. Wie weet bedacht de kattin zich nog wel.

Puk knikte ja en had nog altijd haar zelfde glimlach op haar snoet. Ze liep wat verder weg en ging in de struiken zitten terwijl ze naar haar gestolen nest keek. Ja ze had wel een paar plannetjes. Met een grijns ging de siamees op zoek naar een klein takje, waarvan er honderden op het terrein lagen. Stil nam ze er eentje in haar bek. Snel keek ze even naar brat die het zichzelf gemakkelijk gemaakt had in haar nest. Daarna sloop ze zo stil mogelijk door de struiken heen zodat ze achter haar nest uit zou komen en bij de rode rug van Brat. Flexibel liep ze zonder geluid te maken over de bladeren en takjes tot dat ze op haar bestemming was. Puk zorgde er voor dat ze het takje goed vast hield en prikte er mee door de bladeren zo in Brat's rug. Het was meer even wiebelen door de vacht in plaats van echt prikken. Zelf zat ze nog veilig in de struiken dus was ze niet zichtbaar, het takje trok ze weer terug en wachtte even. Daarna deed ze het zelfde nog een keer. Als zij niet zou slapen dan zou de rode kattin ook niet slapen!

Het was niet zo gek dat Brat doorhad dat hier een kat achter zat. Puk hield haar lach in en moest nog meer haar best doen toen de kattin op stond. 'Als je dat nog een keer doet sla ik al je tanden uit je bek' Ze giechelde. Het was waar, de katten hier waren echt agressief en geflipt, daar paste ze dus precies tussen. Ze voelde een golf van sensatie door haar lichaam heen gaan, dit was waar ze van hield. "Dat mag je best proberen." Fluisterde ze gevolgd door een klein lachje. Aan het eind van haar zin prikte ze snel met het stokje tegen de neus van de grote kattin. Haar ogen stonden scherp van adrenaline op de ander gericht, maar als snel keerde ze zich om en schoot door de struiken heen. Geluidloos.

Ze siste, die stomme poes! Ze had er op gerekend dat ze zo behandeld zou worden hier, zeker omdat ze nog jong was en nieuw, maar dat betekende niet dat ze het hoefde te pikken. Brat schoof het nest verder van de struiken vandaan waardoor Puk niet nog een keer het zelfde plannetje kon uitvoeren. De poes tuurde naar de rode vacht en snoof, ze zou er wel even voor zorgen dat Brat ook niet zou slapen deze nacht. Met een grijns brak ze het takje in kleine stukjes, nam ze allemaal in haar bekje en rende weer terug van waar ze vandaan kwam. Ze stond nu niet meer in de struiken maar gewoon in het kamp. Ze legde één takje op de grond en petste het zo hard ze kon richting Brat. Nu maar hopen dat het takje haar ook raakte, anders moest de siamees haar voorraad aan vullen.