Silence Before the Storm (Open)

Listen sloop door het stille woud. Normaal gesproken was de stilte prettig voor haar, maar nu was de stilte vreselijk. Er was iets mis. Listen ging rechtop zitten en gaf zichzelf een paar likken over de vacht van haar borst. Ze moest ophouden met zichzelf bang maken, dat had geen nut. Ze woonde nou eenmaal in een kleine holte tussen de wortels van een boom, in dit verlaten woud. Opeens schoot haar een herinnering te binnen. Haar moeder, met kleine Listen tegen haar buik opgekruld. 'In het bos wonen grote gevaarlijke katten, ga daarom nooit het bos in.' Waarom niet? had Listen gevraagd. Haar vader woonde toch ook in het bos? Bella had over haar kopje gelikt en gezegd dat ze moest gaan slapen. Die avond waren haar dromen gevuld geweest met reusachtige katten zonder gezichten, die met bloed aan hun klauwen rondliepen. Listen schudde haar kopje even. Ze was nu zelf een boskat, ze had niks om bang voor te zijn. Behalve voor dassen, vossen en andere katten. fluisterde het o zo verraderlijke stemmetje binnen in haar. Gelijk betrok haar gezicht. De aanvaring met de das, drie manen geleden, stond haar nog helder voor de geest. Het litteken dat over haar gezicht liep, liet zien dat ze de aanvaring had overleefd, maar niet zonder wonden. Haar rechterachterpoot was uit de kom gerukt door de das en het had lang geduurd voordat die genezen was. Opeens droeg de vertrouwde wind de geur van kat mee. Listen zette haar vacht overeind en keek om zich heen, in de hoop de vreemdeling te zien.

Vanuit de schaduwen keek Fallen naar de cyperse poes. Opeens draaide de poes haar kopje en keek Fallen recht aan. Shit, de wind blies haar geur naar de poes toe. Fallen sloop de struiken uit toen de she-cat weg keek. Zo snel ze kon, besloop ze de poes en sprong bovenop haar met een luide kreet. Ze zette haar tanden in het oor van de poes en trok eraan. Met haar klauwen ging ze over de rug van de she-cat en probeerde haar te draaien. Fallen trok hard aan het oor en ze voelde een stukje vlees in haar mond. Ze sprong naar achteren en spuugde het stukje oor uit. Zacht blazen cirkelde ze op de poes heen en sloeg met haar klauwen naar het gezicht van de cyperse poes. Toen besloot Fallen dat het genoeg was en ging zitten. Ze sloeg haar pluizige staart over haar poten heen en waste haar gezicht. 'Hallo,' mauwde ze tussen de likken door. 'Ik ben Fallen, ik ben nieuw hier in het bos.' Ze keek voorzichtig naar de she-cat. Misschien had ze verkeerd gehandeld door haar aan te vallen...