It's slowly drifting away.

Terwijl Jayflame naar de bloesems keek die een mooi geheel vormden met de rest van het territorium drongen er zich flashbacks aan hem op van de brand die hun territorium manen geleden geteisterd had. Hij herinnerde zich nog maar al te goed hoe ze verzwakte katten uit het kamp hadden moeten redden om te voorkomen dat zij genadeloos afgebrand zouden worden. Hij kon zich de geur van rook en as nog goed herinneren en hoe heet de grond onder zijn poten voelde naarmate het vuur hun naderde. En daarna hadden ze een poosje op the Sunningrocks doorgebracht totdat ze konden gaan checken welk vernietigend spoor de brand had achtergelaten. Dat leek allemaal weer zo lang geleden, maar niet lang genoeg om voor hem nog precies te herinneren hoe akelig die brand wel niet was geweest. Maar als je nu zo naar die bloesems keek, leek het allemaal net alsof dat een boze droom was geweest. Het was dit gedeelte van het territorium geweest dat het zwaarste was aangetast. En het was ook dit gedeelte waar Twolegs zich mee bemoeid hadden nadat de katten vertrokken waren op reis. Zouden ze ooit geweten hebben dat ze daar leefden? Vast niet. Dan waren ze wel vaker gepasseerd en hadden ze hun al helemaal verdreven. Jayflame dacht er dikwijls over na hoe het zou zijn als hij heel die lange reis weer terug zou maken naar de bergen en zich daar bij de Tribe zou gaan aansluiten. Niet dat hij ook maar één gesprek met hun had gehad, maar hij had zich daar meer thuis gevoeld dan in dit territorium. Daar was hij ver weg van zijn vader, maar hier… Hij slikte bij de gedachte dat hij ooit nog eens oog in oog met zijn vader zou moeten staan. Nee, dat zou hij niet willen. Maar hij zou Routpaw ook niet zomaar achter zich kunnen laten. En zijn Clan eigenlijk ook niet. Als er iemand onnodig zou binnendringen, wilde hij die indringer ver uit de buurt van het kamp houden. Al was het maar om een beetje van zijn frustratie en agressie kwijt te kunnen. Maar toch… Hij slaakte een geïrriteerde zucht door al die vage gedachten en schudde zijn kopje. Hij concentreerde zich weer op zijn omgeving en probeerde zich te focussen op de bloesems, maar zelfs dat lukte na een tijdje niet meer. Misschien was het beter als hij ging jagen. Dan deed hij tenminste nog iets nuttigs vandaag.