Grooming

De nieuwe moeder likte haar lippen. Ze had net een eekhoorn verslonden, maar had de staart overgelaten. Haar kleine bolletjes dronken nog bij haar, maar ze vond dat het tijd werd om ze te laten wennen aan vlees, althans de smaak ervan. Hun tandjes waren nog niet doorgekomen, dus veel schade zouden ze nog niet maken. Dit was ten eerste pure logica, maar ten tweede kreeg ze veel tips van moeders. Vooral Redpetal was een handige hulp. Ze steunde op de kattin haar advies en kon ook altijd bij haar terecht. Toch probeerde ze haar drie kittens zo zelfstandig mogelijk op te voeden. Meadowsight liet een lage miauw horen. Zo riep ze ze altijd.

[ Ghostkit, Stormkit, Solarkit ]

Het rode katertje lag een eindje van zijn moeder opgekruld tot een bolletje, diep in slaap verzonken. Hij droomde over een grote sterke warrior die aan het vechten was met een woest en angstaanjagend beest, en trappelde onrustig met zijn pootjes. Oh, als hij maar zou winnen! De grote kater vocht voor zijn leven en deelde rake klappen uit, maar zijn tegenstander was fel en misschien nog wel sneller. Solarkit durfde haast niet te kijken toen de warrior het uitbrulde van pijn. Hij móést winnen, dat kon niet anders! Toch voelde hij de paniek toenemen, en toen... plots viel de grote warrior op de grond, omringd door een plas van bloed. Solarkit was zo bang dat hij zich niet meer kon bewegen en staarde met grote ogen naar het schouwspel voor hem. Was de warrior... dood? Ineens richtte het gemene beest zijn roodgloeiende ogen op Solarkit zelf. 'Zo, en nu ben jij aan de beurt.' sprak hij, met een stem die de grond en alle wanden liet trillen. Nou, dit was het dan. Zo eindigde zijn leven. Het katertje sloot zijn ogen voor een laatste keer en... ineens schoten zijn ogen open en was hij weer terug in de realiteit. Verwilderd sprong hij overeind en staarde geschrokken voor zich uit. Het lage gemiauw van zijn moeder drong zijn oortjes binnen en hij kalmeerde wat. Toch was hij dringend toe aan een knuffel. Half over zijn pootjes struikelend holde hij terug naar zijn gevlekte moeder. "Mama!" riep hij angstig en dook in zijn moeders vacht.

Een klein stemmetje kwam van opzij haar. Meadowsight richtte haar lichtblauwe ogen ernaartoe. Ze hoorde hem al aankomen voor ze hem rook en dat kon niet vaak gezegd worden. Ze kneep haar ogen toe toen ze geruststellend glimlachte. Kraaienpootjes vormden zich en ze glimlachtte haar tanden bloot. "Kom hier jongeman, had je een nachtmerrie Solar?" Ze bracht haar schattige zoontje met haar gevlekte poot onder haar buikvacht. Daar zaten ze altijd veilig, dat moesten ze weten. Zelfs als warrior mochten ze komen schuilen bij haar.