Poisoned apple

Lethal lag in de schaduwen van een hangende boom. De bladeren zachtjes meetitselend in het wind luisterde de massieve kattin naar alle geluidjes dat in de omgeving te horen was. Er lag een half aangevreten muis voor haar poten die ze een uurtje of twee geleden gevangen had. Ze had er wat aangeknabbeld maar eigenlijk had ze helemaal geen honger gehad. Het was meer om te oefenen geweest voor haar jachtskills, of misschien ook een beetje om weer wat bloed te proeven. Je kon haar een werkelijkse sadist noemen. Ze hield er gewoon van om met iemands leven te spelen en het daglicht uit hun ogen te zien vergaan. Het was een soort kick geworden ofzo. Verveeld trapte ze met haar voorpoot de muis weg en keek met kille ogen rond. Er was niks te doen als je gewond was, ze moest herstellen. De hele dag maar een beetje liggen en rusten. Lethal zuchtte. Ze kon zelfs haar eigen pels niet wassen (naja wat er nog van over was) zonder der zelf al te veel pijn te doen. Zucht.

+ Brat

Na een lange tijd een beetje verveeld voor der uit te staren wou ze net haar stroeve spieren rekken en weer terugkeren naar de twolegplace toen ze in de verte iets tevoorschijn zag komen. Haar ruikzintuigen lieten meteen weten dat het iemand speciaal was, Brat namelijk. Lethal keek hoe de rode kattin op haar afstapte met en niet al te blij gezicht. De ex Windclan warrior drukte haar wenkbrauwen samen en duwde haarzelf wat moeizaam omhoog toen Brat nijdig mauwde. "Daar ben je!" Lethal keek in de cyaan blauwe ogen van de Elite member en wou net wat terug zeggen toen de ander haar mond weer opende: 'Ik heb je overal lopen zoeken' Mauwde ze toen al een stuk rustiger. Lethal wiebelde met het recent stukie oor wat ze had. "Ik was even aan het uitrusten hier na het jagen" Mauwde ze rustig. "Bij de parken stikte het van de twolegs en het kamp was druk dus ik had besloten om hier even van de rust te genieten" Legde ze uit. Ze wou niet dat Brat dacht dat ze haar ontweek of dat er iets aan de hand was. Tenslotte was ze nou ook niet enorm ver weg van de twolegplace, de massieve kattin kon namelijk geen grote afstanden leggen met haar brandwonden.

Brat leek niet echt haar antwoord te geloven. De grote ex windclanner zuchtte zachtjes en stond voorzichtig op. Ze reageerde voor de rest niet op Brat’s reactie, ze wist wel beter en om nou in discussie te gaan of ze wel of niet loog had ze geen zin in. Lethal was hier even gekomen voor de rust, that’s it. De grote kattin keek Brat aan. “Is er soms wat?” Vroeg ze toen, daar leek het namelijk wel op. Ze raakte haar schouder aan met het puntje van haar staart.