Strangely familiar.

The Wastelands. Thornflame trok kort met zijn oortje terwijl zijn blik gleed over het gebied dat ooit bewoond was geweest door de vijfde Clan; een Clan waar hij alleen nog maar verhalen over had gehoord omdat hij destijds nog niet eens geboren was geweest. Als ze er al geweest waren, dan was hun geur nu volledig weggetrokken en had het plaatsgemaakt voor een geur van verbranding en BloodClan. Twee geuren die je liever niet bij elkaar wilde ruiken. Thornflame wist dat het niet bepaald veilig was om hier te komen, zeker niet met de nabije dreiging van rogues en BloodClan, maar hij wilde herinneringen oppikken. Hij wist hier namelijk een plekje zijn die hem terug deed denken aan de bergen. Hoewel velen blij waren dat ze uit de bergen waren vertrokken, had Thornflame het er wél naar zijn zin gehad. Hij had helaas niet al te veel contact gehad met de Tribekatten en hij kon ook niet even teruggaan om dat contact op te pikken, maar het hielp veel dat hij in zijn eigen nabije omgeving herinneringen op kon pikken. De goede herinneringen dan. De nachten die hij gespendeerd had, denkend aan zijn toekomst en genietend van het mooie uitzicht dat zich voor zijn poten uitstrekte. Het begon avond te worden en het begon al lichtelijk te schemeren; Thornflame had een prooi van de prooistapel meegenomen zodat hij tot in de nacht hier kon blijven zodat hij van de sterren kon genieten. Wie weet, misschien zou hij hier zelfs wel gaan slapen. In elk geval verwachtte hij hier niemand tegen te komen en zou hij rustig op zijn gemak tijd op zichzelf door kunnen brengen. Hij legde de prooi zorgvuldig neer voor the Starlake en liet zijn groenige ogen over het wateroppervlakte glijden. Zelfs met de schemering was het een adembenemend zicht. De oranjekleurige stralen die de hemel fel oplichtten, zorgden voor een prachtige weerspiegeling het water en lieten Thornflame snakken naar het adembenemende zicht dat hij ongetwijfeld zou zien als de nacht straks zou vallen.

Thornflame ademde diep in met de bedoeling om de geur van het verbrande gedeelte van het woud nog eens in zich op te nemen om zichzelf ervan te verzekeren dat er echt geen andere geur aanwezig was op deze plek, maar rook enkel de bekende verbrande geur die hij al had geroken toen hij the Wastelands betrad en ook nog een WindClangeur. Zijn oortje trok verrast toen hij deze tweede geur rook en zijn eerste reactie was om zich om te draaien en te kijken. Toen hij zijn kopje een beetje naar beneden boog en een stap naar opzij deed, zag hij een jonge WindClanner een eindje verderop staan. Ze tuurde eerst zijn richting op, maar leek toen de concluderen dat ze niet wilde onderzoeken wie zich op zijn plaats bevond en besloot om zich stilletjes terug te trekken. Thornflame grinnikte geamuseerd. Je zou denken dat de Clans ondertussen gewend waren geraakt aan het feit dat ze met elkaar opgescheept hadden gezeten voor een langere periode, maar alles leek weer terug naar het normale te zijn gegaan. Thornflame vroeg zich af of alle Clanleaders hun leden aanleerden om weer terug op zichzelf gewezen te zijn en de oude rivaliteiten die eerst heersten tussen de Clans weer terug op te pikken. Hij zou denken dat ze na heel het incident met BloodClan juist nader tot elkaar waren gekomen, maar dit leek niet het geval te zijn. Het maakte voor hem ook niet zo veel uit; hij wilde contact onderhouden met diegenen die dat fijn vinden, maar kon even goed zijn loyaliteit aan zijn Clan bewijzen als dit nodig zou zijn. Hij dacht echter niet dat één van de Clans ook maar iets bij elkaar zou proberen totdat ze hun levens weer opgepakt hadden. In elk geval zou er geen bloedvloeien zijn tussen RiverClan en ThunderClan om de Sunningrocks. Bovendien moesten ze rekening houden met de dreiging die de nieuwe leader van de BloodClan ongetwijfeld zou doorvoeren als hij daar de kans voor zou krijgen. Thornflame hoopte maar dat ze tegen die tijd zelf ook weer genoeg katten hadden om de strijd te voeren. Hij besloot op te staan en in de richting van de WindClanner te lopen toen het oranjeachtige schijnsel over begon te gaan in een donkerpaarse gloed die niet veel later in de nacht zou veranderen. Hij merkte op dat het een young warrior of een apprentice moest zijn waar het niet lang meer bij zou duren eer dat ze haar warriornaam zou krijgen en met een vriendelijk knikje begroette hij haar. “Ben je ook getrokken door de verhalen die circuleerden over deze plek?” vroeg hij haar beleefd.