I need to know ll Skullkit

De poes moest en zal het geheim te weten komen- hoe dan ook. Ze vertrouwde die twee ouders voor geen meter- en al helemaal niet Amberhunt niet. Iets vertelde haar dat het geheim dieper ging dat ze had verwacht, veel dieper. Echter was het al snel die twee niks los wilde laten; dus moest ze het anders aanpakken. Naar het zwakste link gaan, de kittens zelf. Northern had onderzoek gedaan naar ze- en ze goed in de gaten gehouden, om de zwakte er uit te plukken. Die ze kon bevriende en vast en zeker meer kon vertellen, misschien niet nu maar later. Uiteindelijk viel haar keus op een grijs katertje- genaamd Skullkit.




De prachtige poes stapte de nursery binnen- haar gele ogen zoekend naar het mormel. Ze wist dat hij zich hier nog bevond; ook al had hij de leeftijd van een apprentice. De ceremonie was nog niet geweest en daarom was hij nog officieel een kitten. Eindelijk vonden haar ogen hem. Ze Had een klein balletje mos met zich mee genomen, een van de populairste speeltjes uit haar eigen kitten tijd. Ze tikten voorzichtig op de schouder van de jongere kat om zijn aandacht te krijgen. 'Excuseer me' sprak ze op een vriendelijk toon terwijl ze het balletje mos voor haar poten liet vallen. 'Jij bent Skullkit niet waar?' natuurlijk wist ze dat hij het was- maar dit was al part of the plan. Om hem te manipuleren.




Skullkit only~

Een geïrriteerde zucht verliet zijn lippen terwijl hij met zijn nageld ingeklapt naar een jongere kitten uithaalde die in zijn oor beet. Hij had al apprentice moeten zijn, maar inplaats van trainen zat hij tussen de kittens. Zachtjes beet hij op de binnenkant van zijn wang om niet opnieuw uit te halen naar de kitten en ging iets verder van iedereen vandaan zitten.

Het getik van iets op zijn schouder en de stem vsn iemand die hij niet kende liet hem opkijken. Excuseer me," Skullkit keek over zijn schouder naar de she-cat die een mosballetje voor haar poten liet vallen. "Jij bent Skullkit niet waar?" Verbaasd dat ze zijn naam kende draaide hij zijn hele lichaam naar haar en knikte. "Hoezo?" vroeg hij haar terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok.

Toen ze haar kop tot zijn level verlaagde onderdrukte de kleine kater de reactie om naar achteren te srpingen en bleef haar aankijken. "Omdat, ik niet precies weet wat talent is" zei ze en als het al mogelijk was trok hij zijn wenkbrauwen verder op. "Maar ik herken het wanneer ik het zie" Hij wist niet zeker wat hij moest zeggen dus keek hij maar naar zijn poten waar het mosballetje nog steeds lag. Gefrustreerd ramde hij deze aan de kant en tegen de kop van een kitten, wat hem zachtjes liet grinniken. "Talent? vroeg hij na een korte stilte en keek haar weer recht in haar ogen aan. "Hoe bedoel je? Wat voor 'n soort talent?" bleef hij nieuwsgierig vragen. Hopend op antwoorden.

De kattin gaf hem wel wat antwoorden, maar niet die waar hij op hoopte en zuchtte toen haar woorden nog niet helemaal doorgedrongen waren. "Iets wat alleen ik beheers?" Vroeg hij verbaast en bracht zijn gezicht voor zover mogelijk nog dichterbij die van haar. "Vertel nou," fluisterde hij ongeduldig, maar terwijl hij dat fluisterde viel er een kwartje. "Bedoel je wat ik denk dat je bedoelt?" Vroeg hij nogmaals. Want als hij dacht wat zij dacht... Skull trok zijn wenkbrauwen op. "Want volgends de andere she-cats hier lijk ik nu al te veel op mijn papas." Zei hij, trots overduidelijk te horen in zijn stem. Hij leek op zijn papas en hij was daar trots op.

Blij wiebelde hij met zijn oortjes en bewoog hij het puntje van zijn staart ongeduldig over de grond. Nu wilde hij alles weten wat de she-cat te vertellen had. Waarom ze zijn talent zo belangrijk vondt en waarom juist hij haar opviel, want zijn zusjes leken ook op hun papas. Hij knikte toen ze zichzelf voorstelde, Northernfaith. De kleine kater vondt het een prachtige naam en was dan ook verbaasd dat hij haar 'madame' moest noemen. "Ik ben Skullkit, maar dat wist je al" Grinnikte hij. "Ken jij mijn papa's, Northern-" Hij schudde eventjes met zijn kop. Dat was niet de goede naam. "Madame?" Verbeterde hij zichzelf snel.

Verbaasd keek de kater haar aan. Ze kende zijn vaders? Waren ze net zo vriendelijk tegen haar als tegen hem? "Wat gaan we doen, Madame?" Vroeg hij en wiebelde met zijn oren. "En hoe ken je mijn papa's?" Vroeg hij opnieuw en stond op terwijl hij een stapje terug deed. Hij hield zijn kopje een beetje schuin en wachtte op een antwoord van de she-cat. Skullkit wou meer weten over zijn vaders en ging dus weer zitten, zijn groene oogjes gefocust op de kat voor hem.