Satoko

Satoko leefde in het algemeen een perfect leven. Ze werd geboren in een nestje van 3 kittens, ze heeft nog 2 andere kleine broertjes. Omdat zij het enigste meisje was in het nestje kreeg zij extra veel aandacht van niet alleen de eigenaar maar ook van haar ouders. Haar ouders waren pure raskatten de Siamees. Al snel werden haar twee broertjes verkocht door een stel jonge mensen. Zij werd echter verkocht aan een oud rijk vrouwtje. Wanneer ze oud genoeg waren werden ze meegenomen. En toen begon de verwennerij al. Ondanks dat ze van karakter erg sluw en gemeen was, werd ze in de watten gestopt door haar eigenaar. En wanneer ze net aankwam was het eerste wat ze kreeg een prachtige roze halsband met kleine diamantjes erop. In het begin stribbelde ze tegen om dat ding ook maar om te doen. Maar ze raakte er snel gewend aan, net zoals het dure voedsel dat ze te eten kreeg. En haar naam, Satoko.

Al snel was ze het luxe leventje gewend, ze kreeg de normale hoeveelheid aandacht voor haar doen, en het perfecte eten. Ook stond ze in haar buurt bekend als hét lieve meisje. Maar vele kende haar eigen ik niet. Van nature was ze slecht, puur slecht. Maar ze bleef poeslief enkel omdat ze geen afscheid kon nemen van haar leuke leventje. Haar baasje werd ouder, en kon steeds minder doen. Elke dag kwamen er weer vreemde mensen naar haar toe, hielpen haar en zorgde ervoor dat ze nog kon lopen et cetera. Maar het ging snel berg af waarts. En Satoko vreesde voor het leven van haar geliefde baasje. Wanneer zij erachter kwam dat ze niet meer in leven was at ze haar laatste restje voedsel op en liep als een elegante zwerfpoes door de luxe straten. Elke dag zorgde ze er wel voor dat ze een kater had waar ze dan kon blijven slapen. De andere dames in de straat praatte veel over jonge katers om haar vinger wikkelen. En dat was dan ook net wat ze aan het doen was. Ze ging op de jonge eigenwijze katers af, versierde ze door een paar keer met haar ogen te knipperen en voila ze had weer wat voedsel of een slaapplek. Maar zodra ze dat niet deden of wouden, was het al snel gedaan met de kater, en liepen ze bloedend weg. Natuurlijk niet té bloedend, want dat zou haar vacht vies worden.

Na dat ze haar straat uitgelopen was, kwam ze terecht in een groot donker bos, meteen voelde ze zich daar thuis. Het was gewoon de plek voor haar. Maar nog steeds verzorgde ze dagelijks haar pure huidje. Doordat ze niet gewend was om te jagen op andere beesten, liet ze dat het liefst weer over aan katten die ze daar tegenkwam. Dat waren er overigens niet veel, en het was een stuk moeilijker om hen te verwonden of te verlijden. Vele liepen dan ook weg wanneer ze uithaalde. Maar door de vele gevechten die ze toen die tijd gehad had kwamen er langzaam maar zeker steeds een aantal littekens bij. Op haar buik overigens.

Zoals in de geschiedenis is verteld, is ze een sluwe en geheimzinnige poes. Verder enorm verleidelijk en probeert iedereen erin te palmen. Verder kan ze het niet best vinden met andere poezen, enkel omdat ze niets van hen moet hebben, en ze zullen niets voor haar doen. Ze zal het moment dat ze iets van je nodig hebt poeslief zijn, en zodra ze het heeft sluw en gemeen. Ze heeft enkel respect voor diegene die een hogere positie hebben.