Sharing Tongues!

Het kamp was al aardig volgestroomd toen Yarrowlight eindelijk terug huiswaarts was gekeerd. Zonder prooi kwam hij de doorntunnel door gewandeld en een iet wat verslagen uitdrukking in zijn ogen. Hoewel hij eerder vandaag al wat gevangen had vond hij dat hij beter had kunnen doen. Maar het scheen hem maar niet te willen lukken vandaag. Daarom koos hij een klein muisje uit die hij vinden kon en besloot zichzelf daarmee tevreden te stellen. Andere clanleden konden beter wat grotere dingen eten. Met zijn muis in zijn bek keek hij om zich heen naar een plekje. Hij zocht zijn zusje maar die was nergens te bekennen. Hij kon haar rode piekvacht nergens tussen vandaan halen. Dus keerde hij zich maar in de richting van een zwarte poes die alleen zat. Hij herkende haar als Swallowflight, een poes die al meer manen dan hij een warrior naam droeg. Met zijn bek vol muis knikte hij naar zijde. "Mag ik er bij komen zitten?" Bracht hij moeizaam uit.

Tag: Swallowflight

Icesong
Ochtendpatrouilles waren zwaar. Veel te zwaar wat Icesong betrof. Voor dag en dauw opstaan om vervolgens een rondje rond het territorium te lopen, vertellen dat er niks gebeurd was... En weer verder slapen. Gapend verliet Icesong dan ook de warriors den. Ze wierp even een korte blik naar de verzamelende clusters warriors die al vol in gesprek waren, maar ze besloot al vlug dat ze daar nog wat te moe voor was. Eerst wakker worden.. En dan zag ze het wel weer. Ze liep dan ook naar de prooistapel, keek er even peilend naar, waarna ze er een vink vanaf trok. Vlak bij de prooistapel ging ze liggen, nog eventjes niet het hart hebbende om bij een bestaand groepje katten te mengen. Misschien later als er niemand op haar af kwam.

TAG: Open

-

Rabbitkit
Een paar gouden ogen glinsterde in de opening van de nursery. Rabbitkit keek met een lichte nieuwsgierigheid het kamp in waar zich steeds meer katten verzamelden. Het liefste zou ze.. Er toch wel naar toe willen.. Diverse afwegingen werden gemaakt in het kleine bruine koppie. Ze zou dan katten kunnen ontmoeten! Maar dan zou ze er ook zelf naar toe moeten komen.. Ze kon mama meenemen! Maar dan moest ze pleegmama misschien wel wakker maken.. Rabbitkit haalde diep adem, in en uit, waarna ze toch haar pootjes op het gras voor de nursery neerzette, eerst de voorste, vervolgens de achtersten. Oké. Ze kon dit. Ze keek nog eventjes om, de donkere nursery in. Pleegmama zou haar vast niet missen.. Terwijl ze haar niet bestaande zelfverzekerdheid bij elkaar schraapte stapte ze naar de eerste de beste groep katten toe. Een zwarte poes en een rood met witte kater. Met elke stap wankelde haar zekerheid, totdat ze voor de katten stond. Oef.. die waren wel heel groot. En daarmee verdween het laatste beetje vertrouwen wat ze erin had. Met grote wijde ogen keek ze naar de twee katten, terwijl ze de woorden die ze zojuist zo slim al van tevoren had bedacht kwijt was. Oeps.

TAG: @Swallowflight & @Yarrowlight

De jacht was goed verlopen. Met het lauwe zonlicht op haar rug stapte ze door de doorntunnel, denkend aan irrelevante dingen. Zo viel het haar op dat haar wintervacht langzaamaan wat minder dik begon te worden. Dat was bij het wakker worden zeker te merken aan het bad van grijze haren waar ze elke dag in lag. Het werd maar weer een tijd om goed weer te worden. Ze legde de twee muizen die ze had gevangen op de stapel prooi en pakte er een roodborstje vanaf. Grote trek was op het moment niet aanwezig. Zoekend keek ze om zich heen en een groepje katten wat verderop oogde open voor gezelschap. Met de maaltijd in haar mond trippelde ze op haar clangenoten af. Ze herkende de poes Swallowflight en de kater Yarrowlight, met wie ze als leerling een paar manen in dezelfde den had geslapen. De vogel viel met een plof voor haar poten op de grond. "Hey hoi. Kan ik er nog bij?" vroeg ze vriendelijk. Plots verscheen een bruin figuurtje voor de twee andere katten en het keek behoorlijk angstig. Geamuseerd wachtte ze op de reactie van de twee warriors terwijl ze een hap van haar eten nam.

Tag: @Swallowflight, @Yarrowlight & @Rabbitkit

De witte warrior had een taak op haar genomen wat ze al wel eens eerder gedaan had en dat was een nestje kittens verzorgen alsof het haar eigen was. De laatste paar dagen dat ze in de bergen doorgebracht had was een clangenoot van haar bevallen van prachtige kittens maar zij en haar partner waren gestorven om hun litter te beschermen tegen roofvogels. Blacktear had hen gevonden en opperde haar vrijheid op om deze kleine pluizige balletjes te verzorgen. Ondanks dat ze vaak overkwam als een strenge koude kattin smelte ze altijd van kittens die rondhuppelde. Nu enkel had ze de vijf pluizenbollen bij een andere queen gelaten om vandaag toch haar warrior taken te doen. Ze was zoveel mogelijk in de nursury maar Blacktear was ook een kat die niet stil kon zitten en haar dagelijkse taken wou uitvoeren. Na een patrouille langs de grenzen had de witte kattin nog even snel een korte jachtpartij gehouden, nu de zon wat lager begon te zakken wist ze dat het tijd was om terug te keren. Met een konijn tussen haar kaken geklemd liep ze het kamp in, een sharing tongues was aan de gang en een goed idee poptje in haar hoofd. Ze kon de kittens wel meenemen om aan de rest voor te stellen van de clan maar toen ze steeds veder het kamp inliep zag ze al bekende kleine lichaampjes door de warriors heen lopen. Blacktear kneep haar ogen samen. Hoewel ze geamuseerd was door hun avontuurlijkheid wist dit niet de bedoeling. Vandaar dat ze met een zwiep met haar staart naar de eerste twee kittens liep: Maplekit en Poppy. "Hmm" Ze stond achter de twee donderstenen, de konijn die nog in haar bek hing neerploffend op de grond naast haar peetzoon en dochtertje. "Maple en Poppy" Mauwde ze streng. "Hoor jullie niet met je andere zusjes in de nursury te zijn?" Ze hief haar wenkbrauw vragend op en keek de twee met haar gifgroene ogen aan. Eerst zou ze hun op hun donder geven en dan de rest.

tag: Poppykit en Maplekit (Rabbitkit)

De grijze kater was al snel wakker geworden van zijn korte dutje. Hij had in de ochtend al twee muisjes weten te vangen. En dus had hij besloten om even snel wat energie bij elkaar te rapen. Gezien hij niet veel sliep in de nacht. Hij was altijd veel te lang wakker. De plek aan het bewakend. Hij vertrouwde die BloodClanners voor geen meter en hij zou voor nu zijn best doen om te zorgen dat de Clan veilig bleef. En dus moest iemand de plek natuurlijk in het oog houden. Hij was altijd buiten de warriors den aan het liggen, zo had hij een goed uitzicht op het kamp. Soms liep hij rond, soms ook weer niet.

Hij opende zijn blauwe ogen toen hij opeens twee jonge, pluizige kittens bij de prooiberg zag. Volgens mij waren ze net iets te jong om naar buiten te gaan. Hij zag de gevlekte kitten een muis pakken, dat bijna net zo groot was als hem. Met een zachte grinnik liep Lightningvoice naar de plek waar de kittens hun ‘vangst’ aan het brengen waren. “Wat een lekkere prooi.” Zei hij, de speelse blik zei al genoeg. “Zou ik ook een hap mogen?”
Hij keek op toen hij plotseling een stem achter zich hoorde. Blacktear vroeg de twee deugnieten of ze niet in de nursery moesten zijn. En de grijze kater kon een geamuseerde snor niet stoppen. “Dit zijn jouw dondertjes?” Vroeg hij zijn dochter terwijl hij lichtjes met zijn staart zwiepte. Hij had haar sinds tijden niet gesproken. “Ze lijken het wel naar hun zin te hebben.”

+Tag Poppykit, Maplekit & Blacktear

a s p e n s t a r k ▼

Hij was eindelijk thuis! Eindelijk kon hij jagen onder zijn vertrouwde bomen en niet het levenloze landschap van de bergen. Natuurlijk overdreef hij, vergetend dat de bergen verborgen schatten hadden. Toch had hij hier zijn kittentijd en apprentice leven gehad. Hij was pas warrior geworden op de Journey zelf en dus had hij dit gebied gemist. Natuurlijk moest er nog veel gebeuren, maar daarvoor stond hij klaar. Hij was dan ook druk in de weer met de herstellingen aan de verbrandde kant van het camp toen de katten bij elkaar begonnen te druppelen. Aspen draaide zijn bruin-grijze kop naar het kabaal dat zich vormde. Misschien moest hij maar iets gaan eten. Hij trippelde naar de prooistapel en wikte en woog daar de prooi af. De stapel was al goed gevuld, maar toch koos hij er een kleine, bruine merel uit. De brede kater wilde er juist vandoor gaan toen er voor zijn voeten een kleine witte poes strandde. Die begroette duidelijk een kattin die iets verderop lag. Hij stapte op haar af en legde zijn prooi op de grond. "Mooie val Snowypaw," grolde hij koeltjes. Echter keek hij geamuseerd toe. Hoe kon je zo klungelig zijn? "Vind je het erg als ik erbij kom zitten?" Dit was echter aan Icesong aan adres bedoeld.

TAG: Snowypaw, & Icesong

Icesong
Rustig kauwde Icesong een stukje prooi weg, haar ogen nog lichtelijk slaperig. Was ze eigenlijk nog op een volgende patrol gezet? Of was ze erdoorheen geslapen? Misschien moest ze het nog een keer navragen bij Thornface ofzo. Heel veel langer hoefde ze er niet over na te denken, want haar gedachtenstroom werd onderbroken door een plof. Wat geschrokken spitste Icesong haar oren en keek ze naar een gevloerde apprentice naast haar, die al begon te lachen van haar ongeluk. "Oef, gaat het Snowypaw?" besloot ze te vragen met een kleine grijns, "nog heel?" Ze hield haar kopje lichtelijk scheef terwijl ze naar de jonge apprentice keek, klaar om haar overeind te helpen als dit nodig was. Icesong keek op van de ietwat koele toon van Aspenstark, waarna deze aan haar vroeg of hij erbij mocht zitten. Icesong keek bedenkelijk, waarna ze weer naar Snowypaw keek. Het feit dat de vraag alleen aan haar gesteld was leek haar niet helemaal. "Weet ik niet, vinden wij dat erg Snowypaw?" besloot ze de apprentice te betrekken met een kleine grijns.

TAG: @Aspenstark & @Snowypaw,

-

Rabbitkit
Met haar mondje lichtelijk open keek Rabbitkit naar de grote katten voor haar. Van een afstand leken ze lang niet zo groot! Haar vachtje ging lichtelijk overeind staan van de plankenkoorts. En tot overmaat van ramp kwam er nog een grote poes bij! Rabbitkit schuifelde iets aan de kant en keek naar haar pootjes. Het was vrij duidelijk dat de katten haar al gespot hadden dus afdruipen was geen optie. De kleine poes verstarde lichtjes met nog rondere ogen dan dat ze al had toen de grote zwarte poes haar aansprak. "H-hoi," haar toon was meer een afgestorven piep dan een zelfverzekerde miauw waarop ze gehoopt had. Waar wás Blacktear? Zoekend keek Rabbitkit om zich heen. "M-mama's daar!" Oh jee. Dat gaf haar toch genoeg moed om iets vooruit te stuiven en zich tussen Swallowflight's voorpoten te verstoppen. Ze had immers niet gevraagd of ze de nursery uitmocht en zo te zien kregen Maplekit en Poppykit al op hun donder.

TAG: @Swallowflight, @Dawnwhisper & @Yarrowlight (Indirect @Maplekit, @Poppykit & @Blacktear)

Een glimlach ontstond er op Yarrow zijn gelaat en hij sloeg zijn hoofd een tel neer ter bedanking. Daarna ging hij bij Swallowflight zitten en legde zijn muisje neer. Voor hij goed en wel comfortabel zat voegde een lichtgrijze tabby zich bij hen die hij herkende als Dawnwhisper. "Uiteraard, kom er bij" Zei hij vriendelijk. Hij schoof de muis met zijn poot naar zich toe en liet zijn ogen er op neer vallen. Een karig maaltje. Hij keek op toen Swallowflight Rabbitkit begroette die Yarrowlight nog niet gezien had. Hij keek opzij en zag inderdaad kleine Rabbitkit staan die er iet wat onder de indruk uit zag. "Hey Rabbitkit" Groette hij haar en ook naar haar boog hij zijn hoofd een tel. Vanuit zijn ooghoek zag hij ook Poppykit en Maplekit uit de nursery komen. Hij keek geamuseerd toe. Hij kon haast niet geloven dat hij ook ooit zo klein geweest was. Hij wendde zich tot de twee oudere katten die bij hem zaten. Hij nam een hap van zijn muis en merkte dat het hem niet echt smaakte. De nederlaag van zijn onsuccesvolle jacht van vandaag zat er nog goed in. "Binnenkort zal ThunderClan overspoeld worden door kleine kits" Merkte Yarrow op tegen Swallowflight en Dawnwhisper. "Straks hebben we niet genoeg mentoren" Grapte hij en hij scheurde nog een stuk van zijn muisje af. Ondertussen keek hij naar Rabbitkit die verscholen zat tussen Swallowflight haar poten. "Geen zorgen, als Blacktear komt zal ik je niet verraden" Fluisterde hij met een knipoog tegen haar.

Tag: @Swallowflight, @Dawnwhisper en @Rabbitkit

a s p e n s t a r k ▼

Ja nou. Met een scheve glimlach wachtte hij op een antwoord van de gestruikelde kitten... apprentice sorry. Zij en haar siblings leken ook nog zo klein. De kater schudde zijn hoofd. "Pech dames, deze gaat hier zijn vlooiengat neerplanten en niet weggaan." Hij was sassy grappig. En het was ook zo bedoeld. Aspenstark trok de bruine merel naar zich toe. "Nog een stukje als dessertje?", vroeg hij aan Icesong. Ze had al iets op, maar als hij toestemming gaf was het vast goed.

TAG: Snowypaw, & Icesong

Icesong
Een licht verraste blik verscheen op Icesong's gezicht, al bleef wel een lichte grijns op haar lippen spelen. "Vlooien? Fijn dat je het zelf toegeeft," zei ze, waarna ze weer een hap nam van haar prooi. Deze rustig weg kauwend hief ze haar blik weer op naar Aspenstark. Patser. Ze schoof de resterende botjes van haar prooi weg. Er zat niet genoeg vlees meer op om moeite over te doen. "Nee bedankt," reageerde ze op Aspenstark, "op dit moment ben ik nog vooral fluf, maar als er meer bijkomt dan zie je het wel erg snel." En ze had haar deel al gegeten.

TAG: @Aspenstark, @Snowypaw

-

Minnowspots
Oh jee, ze was te laat voor de Sharing Tongues. Met haastige pootstappen en een eekhoorn tussen haar kaken geklemd, liep Minnowspots de doorntunnel door. Al snel was ze erdoorheen, voelend hoe de doorns zachtjes over haar pels heen gleden zonder haar zeer te doen. Dit was ze wel enigszins gewend ondertussen. Oeps, iedereen was ook al in gesprek. Ze schudde haar pels nog een keer uit om de pollen die zich eraan hadden gehecht door het haasten door het bos los te schudden. Hmm, wat nu? Iedereen leek al te eten. Nou ja.. Dan kon ze haar eigen eekhoorn wel eten. Ze plofte neer en nam er gelukzalig een hap van. Prima zo.

TAG: OPEN

Briarlight keek met een geamuseerde glimlach naar het tafereel dat zich afspeelde bij de nursery. Met Blacktear’s kittens en de zwangere moederkatten. Het duurde ook niet lang voordat ze de grijze vacht van haar vader opmerkte om op te komen voor zijn kleinkinderen. Haar vacht tintelde voor kort. Zou ze ook kittens willen? Iedereen zei dat het een hoop werk was, maar aan het einde van de dag was het wel waard. En ze zou ook ooit de stamboom door willen brengen. Alleen was dit niet precies het moment om na te denken, aangezien ze nog niet echt toe was aan kittens. De witte poes krulde haar staart over haar voorpoten terwijl ze zich zo klein mogelijk probeerde te maken. Ze was een eindje verderop rond aan het kijken voor een reden. Sociaal zijn was niet haar beste punt. Vandaar dat ze niet aan zulke dingen mee deed. Het liefst bleef ze naast de warrior den rondkijken wat afspeelde.

+tag open