Happy vibes

Het waren lastige tijden voor de witte poes. Tallshadow en Acefray hadden vaak genoeg andere dingen te doen, dus die sprak ze eigenlijk nooit meer. De reis naar de bergen en weer terug had haar ook uitgeput, vooral mentaal was het een enorme slag voor haar geweest. Niet dat ze persoonlijk iemand verloren had, maar het deed haar pijn om al het verdriet te zien. En tenslotte voelde ze zich vaak gewoon erg alleen. Ze haalde even diep adem en wandelde rustig verder. Misschien moest ze zich niet zo aanstellen en eindelijk eens haar taakjes uitvoeren. Met een klein glimlachje wandelde ze nog een eindje door totdat een vaag geritsel haar oortjes bereikte. Het was duidelijk afkomstig van een muis, dus dit was een mooi moment om met haar nieuwe voornemen te beginnen. Ze zakte door haar pootjes en begon in de richting van het geluid te sluipen. Het was een dikke muis, zag ze. Perfect eigenlijk. Ze sloop nog iets dichterbij en maakte zich klaar om er bovenop te springen, maar plots merkte ze een heel ander geluid op: voetstappen, van een clangenoot welteverstaan. Volledig uit haar concentratie gehaald ging ze weer normaal staan. Een glimlach verscheen op haar snuitje toen ze een bekende geur rook. Wat gezelschap van een goede vriend was nooit mis.

+ Demonslayer

Zijn poten maakte stevige passen toen de massieve tom zich een wegbaande naar het bekende beekje dat hier door het gebied heen stroomde. Na een flinke grens patrouille die hij had gelopen vandaag had hij wel zin in een flinke slok koude water. Het was al de tweede die hij gelopen had deze dag en nu vond hij het wel tijd dat hij even een korte pauze mocht houden. Nadat hij gedronken had zou hij Amberhunt vragen om mee op jacht te gaan en misschien kon hij dan later nog een keer een training doen met Roughpaw. Hij wou haar gaan leren om te jagen in het donker. Want dat was waar Shadowclan katten erg goed konden en dus moest zijn dochter (en apprentice) dat natuurlijk wel onder de knie krijgen. Het was lastig maar hij wist honderd procent zeker dat ze het zeker kon. Hij zal haar op weg helpen naar haar warriorschap. Hij was zo trots op haar, net als zijn andere kinderen. Hij was trots op iedereen.  Demonslayer glimlachte in zichzelf. Zijn kindjes waren al weer leerlingen. Jeetje Starclan wat ging de tijd snel zeg. De massieve tom wiebelde met zijn oren en stapte door. De wind bracht een bekende geur met zich mee waardoor de senior warrior kort nieuwschierig opkeek. Hij herkende de geur gemakkelijk. Het was namelijk de geur van één van zijn goeie vrienden: Snowywinter. Demonslayer liep op haar af. Haar witte vacht al snel spottend tussen de bomen die het gebied hier omringde bij het beekje. "Hallo Snowy" Mauwde hij vriendelijk met zijn zware brommende stem.

Al gauw nadat ze zijn aanwezigheid had opgemerkt hoorde ze zijn zware stem al. "Hallo Snowy." zei de grote kater brommend. Ze glimlachte Demonslayer vriendelijk toe, ging zitten en sloeg haar witte staart om haar pootjes. "Hey," groette ze hem terug met haar veel hogere stem en keek hem nieuwsgierig aan. Ze had hem niet direct verwacht hier, maar aan de andere kant was het ook weer niet heel vreemd dat hij hier was. "Alles goed? Ik zag bij de ceremonie dat ze al groot beginnen te worden, gefeliciteerd." merkte ze lief op, doelend op het feit dat zijn kittens met Amberhunt net apprentice waren geworden. Soms was ze stiekem een beetje jaloers, immers was haar liefdesleven zo goed als dood. Ooit had ze een crush gehad op Tall, maar die sprak ze toch nooit meer. Demons kittens waren in elk geval prachtig en ze gunde het hem van harte. Bovendien was ze zonder partner ook wel gelukkig. Ze waste even kort haar rechter voorpootje en keek de grote kater vriendelijk aan.

Demonslayer was naast de witte she-cat gaan zitten nadat ze hem terug begroet had. Een warme glimlach vormde even op zijn lippen toen ze sprak over zijn kittens. Wie had nou ooit gedacht dat hij z'n enorme softie kon worden? Elke keer als zijn partner of kittens besproken werd voelde hij zich als een dolgelukkig kind. De grote tom knikte. "Te groot" Mauwde hij als reactie. Het ging allemaal veel te snel. Hij wou nog lang niet zijn kleine babies los laten maar hij wist dat het nu daar tijd voor was. Ze zouden nu alles gaan ontdekken, dingen gaan mee maken, hun clan dienen op misschien zelfs op een dag hun eigen familie beginnen. Zou hij opa worden? Demonslayer knipperde. Dat zou hij geweldig vinden. "Ik mis ze nu al" Beamde hij met een stomme scheve lach. "Ik had ze liever nog als kleine babies gehad, toen wouden ze nog met hun vaders knuffelen, nu zijn daar veelste druk voor" Hij gaf Snowywinter een plagende knipoog.