{Nightpool} Heart of a rabbit

De rest was lekker buiten aan het spelen, maar Rabbitkit had na een pets op haar neus gekregen te hebben in een wat haar betreft te wild spel. Toen had ze er al vrij gauw genoeg van en was ze zelf door het kamp heen gewaggeld om haar eigen plan te trekken. Ze was al een rondje rond de prooistapel gelopen en hief zichzelf onhandig tot haar achterpootjes om er een keertje beter naar te kijken. Wat lag er nou allemaal op? Rabbitkit vernauwde haar ronde oortjes lichtjes terwijl de bolle kitten op haar achterpootjes bleef wankelen om er nog een keer beter naar te kijken. Helaas was lopen al lastig en balanceren ging dan ook snel mis voor de kleine kitten. Rabbitkit rolde dan ook achterover doen ze haar balans vandoor en kwam op haar rug tot stilte tegen een witte poot. Met grote ogen keek ze omhoog naar de witte kat tegen wie ze aangebotst was. Oeps..

>> Eerste post voor Nightpool

Hij had er voor gezorgd al heel vroeg prooi op de stapel kunnen leggen zodat hij nu vanuit een struikje naar de andere kon kijken. Veel katten ging nu op pad om te jagen, andere verzorgde de kittens en een paar kittens zelf waren wild aan het spelen. Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe een bruin bolletje wol richting de prooistapel liep. Een verwarmende glimlach verscheen op zijn gezicht, kittens waren zo vertederend. De kat hees zichzelf omhoog en trippelde naar de stapel met prooi waar de kitten haar best deed om wist hij veel wat te doen. Nightpool opende zijn bekje om Rabbitkit te begroeten tot ze opeens haar evenwicht verloor. Net op tijd stak hij zijn grote poot vooruit om het bolletje op te vangen."Hey konijntje, volgens mij lopen wij katten op vier poten?" Miauwde hij grinnikend terwijl de kater het kleine poesje in zijn poot lief aan keek.

OOC: TOO CUTE

De eerste paar slagen die haar hart sloeg was Rabbitkit nog bezig om haar oriëntatie weer terug te vinden. Het kamp was toch ineens 180 graden gedraaid toen ze naar achter rolde. Maar nadat ze haar horizon weer gevonden had en niet zo duizelig meer was, begon ze zich te beseffen waar ze nou eigenlijk uithing en wat er nou gaande was. Ze volgde met haar ogen de grote witte poot waardoor ze opgevangen was, omhoog langs een pluizige borstkas en uiteindelijk tot ze groene ogen vond. Van een hele grote warrior. Met een duidelijk hoog geluid zoog Rabbitkit geschrokken lucht naar binnen en haar ogen werden zo rond als een konijn gevangen in de lichten van de ogen van de monsters. Voor een paar hartslagen bleef de kitten zo geschrokken liggen, waarna ze zachtjes en haastig piepte. "Sorry!" Haar oortjes verdwenen compleet in haar pluizige vacht toen ze ze plat legde.

De kitten leek erg geschrokken en ze leek alleen maar banger te worden toen haar ogen de zijne ontmoeten. Ze piepte een sorry en legde haar oren plat in haar vacht waardoor de poes volledig veranderde in een bruin bolletje. Nightpool schudde liefdevol zijn kop en zette haar rustig terug op de grond. "Maar mevrouw Rabbit ik ben toch helemaal niet boos?" Hij ging voor haar liggen zodat zijn ooghoogte ongeveer op haar lengte zat, misschien kwam hij zo minder intimiderend over. "Het was mijn keus u op te vangen hoor." Miauwde de kat er achter aan. Hij was dol op kittens en hij hield er vooral van om ze te vermaken. In dit geval door middel van beleefd zijn tegen dit poesje. Zelf kwam hij niet extreem vaak in de nursery omdat hij daar niks te zoeken had, daarom vond Night het leuk om zulke kansen te grijpen wanneer dat kon.

Met grote goudkleurige ogen keek Rabbitkit omhoog naar de grote witte warrior die over haar heen torende. Heilige Starclan wat was deze kat ontzettend groot. Rabbitkit wist dan ook niet goed hoe ze moest reageren en deed dan ook wat ze het beste kon, verstarren en hopen dat het 'gevaar' passeerde. Dit gevaar deed dit alleen niet. Integendeel, Rabbitkit werd weer netjes op haar pootjes neergezet door de warrior. "Niet.. Boos" herhaalde Rabbitkit zachtjes, de woorden proevend op haar tong. Hij was niet boos.. Maar hoe zeker was ze daarvan. De kitten bleef een beetje ineen gedoken zitten, waardoor ze alleen maar meer op een pluizige bol leek. Pas toen zonk iets anders in. "Mevrouw?" herhaalde de kleine kitten wat zachtjes. Huh maar dat klopte toch niet? Ze was toch gewoon Rabbitkit? Heel verwarrend dit. Met lichte verbazing keek ze naar de warrior die voor haar was gaan liggen, nog steeds terughoudend. "Wie.. Ben jij?" kwam er zachtjes uit, haar stem niet meer dan een verlegen piep.

De kitten begreep het allemaal niet, ze was als een open boek en Nightpool kon haar duidelijk lezen. "Mevrouw?" Hij knikte en sloeg zijn dikke pluizige staart om zich heen. Rabbitkit keek hem bezorgd aan en was redelijk terughoudend. Nightpool begreep het wel, hij was een grote kat en kwam vaker intimiderend over dan een goedzak. "Wie.. Ben jij?" Hij lachte en legde zijn poten over elkaar. "Ik lieve schat, ben Nightpool. De enige echte." De warrior knipoogde naar het bruine bolletje en kon nog net een lach onderdrukken. Ze was zo verbaasd en in de war maar hij vond het alleen maar schattig. "Van wie ben jij de dochter mevrouw Rabbit?" Miauwde de witte kater beleefd terug. Er waren de laatste tijd zoveel kittens dat hij vaak vergat welke van wie was.