Visiting [Creamyfrost]

Onderwerp: Visiting [Creamyfrost] zo 12 feb 2017 - 20:17

De grijze kattin opende haar lichtgroene ogen. Het was all Sunhigh en eigenlijk had ze al een tijdje uit haar nest moeten zijn om belangrijke-warrior-dingen te doen... En in plaats van die dingen echt te gaan doen besloot ze iets voor een andere kat te doen: Creamyfrost. Crystalshell wist dat hij in het Medicine den lag door zijn gewonde schouder. En ze kon zich wel voorstellen hoe hij zich nu voelde: rusteloos. Waarschijnlijk wilde hij naar buiten en zonder veel gezelschap van anderen waren zijn dagen hoogstwaarschijnlijk oersaai. De warrior rekte zich uit, stond op en ging richting het Medicine den.

Toen ze binnenkwam spotte ze Creamyfrost's cremekleurige vacht meteen en ze liep op hem af. Hopelijk viel ze hem niet lastig... "Hey Creamyfrost, hoe gaat het?" Vroeg Crystalshell met een glimlachje.

Hij had liggen slapen. Op zijn goede zij, waardoor hij zijn schouder kon ontlasten. Door de ontsteking die erin was gaan zitten heelde het langzaam. Chivypaw had het er wel uitgedrukt, maar daardoor moest het weer opnieuw helen. Zijn hazenslaapjes gingen gepaard met nachtmerries. Vaak schrok hij wakker met een beeld op zijn netvlies die pas na een paar uur weer wat leek te vervagen. Het maakte hem prikkelbaar iets wat hij dus helemaal niet wilde zijn. Toch was dat moeilijk te voorkomen in de staat waarin hij nu verkeerde. Het niets doen maakte hem gek. Ook dit keer schrok hij weer wakker en lag er even een iets wat verwilderde blik in zijn lichtblauwe ogen. Hij hoorde hoe de regen op de den roffelde. Er leek steeds meer uit de lucht te vallen sinds de brand. Hij bracht zijn poten onder zijn lijf en hees zichzelf overeind om te kunnen zitten. Zijn schouder begon meteen weer te steken maar het was soms wel fijn om iets anders te zitten. Zijn blik ging naar de opening van de den toen Crystalshell binnenstapte. Hij glimlachte vriendelijk naar haar. Het was lief dat er zo veel katten hem soms eventjes kwamen opzoeken. “Hallo Crystalshell.” Groette hij haar terug. “Het gaat me veel te langzaam, maar uiteindelijk zal het genezen.” Miauwde hij vervolgens. “En met jou?”

De kater ging zitten terwijl het buiten hard bleef regenen, Crystalshell begon er een beetje ongerust te worden. Hij glimlachte en begroette haar vriendelijk. Ze nam hem in haar op, ookal had ze hem al vaak gezien: Hij bleef een goed uitziende kater. Creamy vertelde haar dat het te langzaam ging maar dat het wel aan het genezen was. Dat was mooi want Riverclan kon altijd al haar warriors gebruiken. Toen vroeg hij hoe het met haar ging. Crystal dacht na, het ging best goed, ze was een normale Warrior met een normaal leven. "Wel goed, niks speciaals" Glimlachte ze naar hem voordat ze naast zijn nest zitten. "Maar goed om te horen dat het beter gaat" Glimlachte de grote kattin.

De kattin kwam naast hem zitten. “Hoe staat het met de regen? Maakt Butterstar zich al zorgen?” Er ontstond een fronsje in zijn voorhoofd. De grond was al zo lang kurkdroog, zou die dit vele water wel aankunnen. En hoe stond het met de rivier. Het irriteerde hem dat hij zelf niet even kon gaan kijken en zijn tante was niet weer bij hem geweest, sinds de brand en de regen. Misschien wist Crystalshell er meer van. Na een tijdje zo gezeten te hebben ging hij toch maar weer liggen. Zijn schouder begon te bonken en hij mocht er nog niet te lang druk op zetten.

De kater ging na een tijdje weer liggen, waarschijnlijk deed zijn schouder teveel pijn. Hij informeerde haar over wat Butterstar dacht over de regen maar Crystal schudde haar kop. Het zat haar ook dwars, de regen, de brand... Alles. Het was droog geweest, een probleem voor de clans, en toen de regen kwam zou dat een opluchting moeten zijn geweest. Maar in plaats daarvan was een deel van het Thunderclanterritory afgebrand. "Sorry, ik heb geen idee" Miauwde ze terwijl ze naar de, best wel hulpeloze, kater keek.

Hij glimlachte naar haar. “Ooh geeft niet.” Maar je hoorde toch wel een lichte teleurstelling door zijn stem. Hij had gehoopt dat ze misschien wat meer wist. Ach Butterstar zou het binnenkort vast wel mededelen. Hij wist zeker dat zijn tante daar niet meer te lang mee ging wachten. Dus moest hij gewoon nog wat geduldig zijn, maar geduld was niet zijn sterkste punt op het moment. Hij was zo rusteloos van het niets doen, al had hij zich al lang geschikt in zijn lot. Makkelijk was anders.

Hij zei dat het niks gaf, echter hoorde Crystal de lichtelijk teleurgestelde ondertoon. Ineens moest ze denken aan de tijd die vooraf was gegaan aan zijn verwonding: Creamyfrost had een tijdje zwaar in de put gezeten en zij had hem proberen te helpen. Het was gelukt om hem een beetje op te beuren, echter werden ze uiteindelijk wel heel close, closer dan normale vrienden... Ze keek hem even aan "Hey, Creamy. Herrinner je je onze relatie nog?" Vroeg ze, Crystal wist dat hij dit veel met liefde kon. Dat had ze wel gemerkt, maar toch leek het erop dat hij zich bijnhaar in ieder geval op zijn gemak had gevoeld.

Aaiii… natuurlijk wist hij dat ze het er weer eens over moesten hebben. Hij vermeed dat onderwerp alleen liever. Hij wilde het niet als een foutje zien, want dat vond hij niet eerlijk tegenover Crystalshell. Ze had hem oprecht willen steunen en daar was hij haar eeuwig dankbaar voor. Toch had hij het niet echt als een relatie gezien, het was maar een paar keer geweest. Dat hij haar steun had gezocht. Blijkbaar had hij haar wel dat gevoel gegeven en ergens deed dat pijn. Hij wilde haar niet kwetsen, dat was echt wel het laatste wat hij wilde. Alleen hij was echt een drama in de liefde. Met Honeyscent en Walnutdrop had het helemaal verkeerd uitgepakt, die leken hem allebei nu te mijden. Hij wilde dat niet ook nog bij Crystalshell hebben. Ze was een goede vriendin en stiekem had hij dat nodig. Hij had zich er aan vastgeklampt en ja dan moest hij dat onderwerp nu ook onder ogen zien. Hij slikte en keek haar weer aan. “Ik… ik ben niet zo goed met liefde.” Ongemakkelijk trok hij met zijn snorharen. “Je bent een super goede vriendin echt waar en ik wil je niet kwetsen.” Ooh echt mousedung, hij verprutste het nu alweer.

Hij leek ongemakkelijk en Zei dat hij slecht was in liefde. Crystalshell wist dit gelukkig al, ze waren geen mates. Ze waren heel erg goede vrienden, geen mates. Ook vertelde hij dat hij haar niet wilde kwetsen. De grijze kattin boog naar voren en drukte haar neus tegen de zijne "Geen probleem, ik weet dat je moeite hebt met liefde' Zei ze met een glimlach. Zelf had ze misschien even gevoeld alsof ze samen zouden kunnen komen. Maar al gauw had de toen negentien moons oude Crystal zich gerealiseerd dat Creamy niet haar mate werd, en dat was niet erg.

Hij had het niet verwacht, dat ze haar neus tegen de zijne aan zou duwen. Hij had verwacht dat ze afstandelijk zou gaan doen. Dat deed ze alleen niet. Ze deed juist heel lief tegen hem. Hij knipperde een paar keer wat verdwaasd met zijn lichtblauwe ogen. Waar had hij dat nu weer aan verdiend… Hij was echt een mousebrain geweest. Crystalshell leek hem zijn onhandigheid te vergeven, terwijl hij zichzelf daarin niet kon vergeven. Hij voelde zich echt een oen op dat gebied. Hij had meteen eerlijk tegen haar moeten zijn. Onzekerheid en depressiviteit deed echt rare dingen met je. Mentaal ging het nu weer een stuk beter met hem en nu was hij fysiek weer een wrak. Ach ja, als StarClan vond dat hij dat op het moment nodig had dan had hij daar vrede mee. “Bedankt.” Fluisterde hij zacht. Hij stak zijn kop nog wat naar voren en wreef zijn wang langs die van haar. “Ik weet niet waar ik het aan verdien, maar het is echt fijn dat je mij mijn huid niet vol scheldt.” Een klein onhandig grijnsje vormde zich om zijn lippen.

Ze keek toe hoe Creamy struggelde met zijn gevoelens, ze kon het gewoon zien en ze haatte het om hem zo te zien. Hij was een van haar, zo niet haar, beste vrienden. Toen hij zij dat hij het fijn vond dat ze hem niet de huid vol schold. Ze likte zijn gezicht "Ik... ik hoop alleen dat het niet blijkt dat we een nestje krijgen" Knikte Crystal. Het zou kunnen, ze waren nogal ver gegaan en het was niet hun bedoeling geweest om haar zwanger te krijgen. "Ik bedoel... Niet dat ik het jou niet gun maar... we zijn geen mates" Mompelde ze onzeker.

Hij schrok een beetje van haar volgende woorden. “Vast niet.” Sprak hij toen resoluut. Het was niet goed en hij kon zich niet voorstellen dat StarClan dat toe zou laten. Het zou allemaal wel meevallen en eigenlijk zei hij dat om niet alleen haar, maar ook zichzelf gerust te stellen. “Het komt wel goed.” Hij glimlachte naar haar. Misschien moesten ze maar eens een ander onderwerp aansnijden. “Hoe staat het met de prooistapel? Wordt die al wat meer gevuld nu het weer regent?” Vroeg hij toen snel.

Hij dacht van niet, en Crystal knikte, vast niet. Het zou vast geen probleem zijn. Hij glimlachte weer maar het werd haar wel duidelijk dat hij niet meer wilde praten over hun relatie. Creamy vroeg naar de prooistapel en ze zuchtte "De regen zorgt voor meer vissen maar de prooien op het land zijn verdwenen" Legde ze uit, Zelf haatte Crystalshell regen. Niet dat ze de droogte fijn had gevonden.... eigenlijk waren beide uitersten vreselijk.

Er ontstond een ernstig fronsje in zijn voorhoofd. Eigenlijk had hij haar antwoord al verwacht. Het was geen pretje dit alles. Het leek wel of ze van het ene uiterste in het andere gingen en hoe lang zou het nog door regenen. Straks zou het water nog de den binnen komen en het mos in zijn nest doorweken. Zo ver was het nog niet, maar als het zo door ging. Hij wist niet hoe het dan allemaal ging lopen. Hij hoopte ook dat zijn tante zich daar niet al te druk over maakte. “Daar was ik al bang voor.” Miauwde hij toen. “Maar ik zal je niet langer ophouden. Je hebt ook wel iets beters te doen dan mij hier bezig houden.” Er stond bijna iets plagerigs in zijn ogen toen hij haar weer aankeek.

Haar beste vriend zei dat hij haar niet langer op zou houden en dat ze vast wel wat beter te doen had. Nou.... "Creamy.. Ik geef echt om je, het maakt me niks uit hoeveel tijd ik stop in naast je zitten" Glimlachte ze en ze keek hem aan. Hij hield misschien niet van haar in een manier van de liefde maar wel als een vriend. En zo voelde zei zich nu ook, hij was niet echt een kat die überhaupt een mate zou willen, laat staan kittens. Ze likte hem tussen de oren. Het viel haar op dat hij nog groter was dan zij, en zij was zelf al best groot. "Maar ik wil je een ding vragen..." Begon ze blozend en een beetje beschaamd.

Ondanks alles schoot hij toch in de lach. Als hij geen last van zijn schouder had gehad, had hij haar op dat moment een stootje gegeven. “Dat weet ik. Ik ook om jou, daar zijn we immers vrienden voor.” Glimlachte hij terug. Al zijn familie en vrienden hadden een plekje in zijn hart veroverd. Hij hield van ze. Hoe ze elk op hun manier speciaal waren. Dat gold voor zijn directe familie, maar ook voor zijn peet- en pleegkittens. Hij was dol op ze allemaal en gaf ook werkelijk heel veel om ze. “Wat wil je vragen?” Hij hoorde wel in haar stem dat ze zich schaamde. Hij was nu eenmaal super gevoelig voor alle soort emotie. Som leek het wel alsof hij er een radartje voor op zijn kop had.

Het was iets waar ze al een tijdje mee in haar mag zat en ookal wilde hij er niet over praten... Dit was belangrijk. "Als we, je weet wel, kittens zouden krijgen... Zou je toegeven dat ze van jou zijn?" Vroeg ze hem. Niet dat ze hem in de problemen wilde laten komen maar hij wilde wel graag dat haar mogelijke kittens een vader hadden... Waar was ze nou weer allemaal over aan het denken? Kittens? Van creamy? Nee, het was gewoon een keer te ver gaan en er was niks aan de hand!

Onderwerp: Re: Visiting [Creamyfrost] vr 17 feb 2017 - 7:20

Ze begon er alweer over. Waarom deed ze dat, had ze hem iets niet verteld. Hij besloot om er vanuit te gaan dat het gewoon angst was. “Dat gebeurt niet Crystalshell.” Sprak hij rustig. “En natuurlijk zou ik dat doen.” Hij was dol op kittens. Het was niet voor niets dat hij de zorg had gehad over zowel peetkittens als pleegkittens. Daarnaast was hij ook gek op zijn neefjes en nichtjes en de kittens die nu weer in Butterstar haar buik groeiden. Het was hem niet ontgaan, natuurlijk niet. Hij kende zijn tante goed genoeg om het aan haar te zien. Toch had hij het er nog niet echt met haar over gehad, bang om haar van streek te maken. “Maar ik denk dat je nu toch echt mee moet met een patrouille Crystal.” Hij glimlachte weer naar haar. Hij begreep wel dat ze hier graag was en hij vond dat ook helemaal niet erg. Hij was blij met het gezelschap, maar met al die regen zouden ze elke gezonde warrior nodig hebben.

Natuurlijk zij Creamyfrost dat het niet zou gebeuren maar hoe kon hij dat zeker weten? Gelukkig zei hij wel dat hij voor de kittens zou zorgen en er voor hen zou zijn. Maar wat als er wel kittens in haar aan het groeien waren? Ze zouden wel een deel van de genen van haar leader en beste vriend hebben... Dat was niet erg, dat waren wel de Kittens die zij zou willen. Toen zei Creamyfrost dat ze maar beter mee kon gaan op patrouille, wilde hij haar weghebben? Was hij bang dat ze echt die kittens had? "Ja Creamyfrost... Ik zal gaan" Miauwde ze en ze stond op.

Hij glimlachte naar haar. “Ik zou het heel leuk vinden als je met sharing tongue weer even langskomt vanavond.” Hij legde zijn kop op de rand van het nest. “Als je daar zin in hebt natuurlijk.” Toen deed hij zijn ogen dicht en luisterde naar hoe ze opstond. Maar in zijn kop maalde hij, over het idee van kittens. Wat er zou gebeuren als er echt kittens in haar buik zaten, kittens van hem. Geen peet- of pleegkittens, maar echt zijn vlees en bloed. Hij zou van ze houden, net zoveel als hij dat van zijn andere kittens deed. Hij hoopte gewoon dat het makkelijk zou gaan tussen hem en Crystalshell, dat hun vriendschap niet ook nog kapot zou gaan.

[Topic uit]

Onderwerp: Re: Visiting [Creamyfrost]