A weird dream AGAIN

Suntails grijze ogen flitsten over de open plek in het midden van het kamp terwijl ze een mondvol prooi naar de prooistapel bracht. Er was niet bijzonders aan, maar toch voelde ze zich blij toen ze de prooi op de prooistapel legde en er een konijn vanaf pakte. Instinctief wou ze met haar konijn naar de Apprentices den lopen, maar ze herrinnerde zich net op tijd dat ze nu een Warrior was. Ze liep met het konijn in haar bek naar de ingang van de Warriors den en ging daar zitten eten. Toen ze het konijn op had liep ze rustig de den binnen en zocht een plekje om te slapen. Toen ze haar plekje had gevonden schraapte ze wat mos bijeen voor haar mosnest en ging liggen. "Zo voelen warriors zich dus!" zei ze tegen zichzelf "Het mos hier is veel zachter dan dat in de Apprentices den." Tevreden slaakte ze een zuchtje en sloot haar ogen.

Suntail zat rechtop in de warriors den, die raar genoeg helemaal leeg was. Ze keek rond en ineens zag ze dat de Den helemaal niet leeg was, in de hoek in de schaduw zat een sneeuwwitte kater, de kater uit haar droom als Apprentice! De droom zat nog vers in haar geheugen, ze zag een witte kater en zijzelf 's nachts in een grasveld zitten, daarna waren ze samen aan het jagen en warriors en daarna zat ze in de Nursery met drie kittens en toen kwam er een gitzwarte kat binnen met bloedrode ogen. Suntail herrinnerde de droom van haar eerste nacht als Apprentice zo goed, het zou wel echt gebeurt kunnen zijn. Verbaasd staarde ze naar de kater in de hoek van de den, hij was inmiddels opgestaan en liep naar haar toe. "Hallo, Suntail" Zei hij "Ik ben Snowwind." "Snowwind? Bij welke Clan zit je, bij WindClan? En hoe weet je mijn naam?" Vroeg Suntail. "Ik zit in StarClan, ja, echt! En ik weet je naam omdat, omdat, omdat ik je vader ben!". "WAT?!" Suntail deinsde geschrokken achteruit "Maar ik zag jou en mij samen...". Snowwind schudde zijn kop "Nee, meisje, je zag niet jezelf, maar je moeder..." Suntail stond op het moment om de kat die zei dat hij haar vader was te bombarderen met vragen toen ze een beeld herrinnerde uit haar droom, er waren drie kittens, maar zij had maar een broertje: Owlpaw. "Wacht..." Zei ze "Er waren drie kittens, maar ik heb maar een broertje en hij heet Owlpaw." "Dus Thunderkit heeft het niet overleefd." Zei Snowwind en staarde naar zijn poten. "Thunderkit?" Suntail keek Snowwind vragend aan "Bedoel je dat ik nog een broertje heb?" "Nee," De witte kater schudde zijn kop "Als Thunderkit het overleefd zou hebben, zou je nog een zusje hebben." Snowwind pauzeerde even "En zij zou nu ook in deze den slapen en een warrior zijn...". "Wat heeft Thunderkit niet overleefd?" Suntail was nieuwsgierig geworden en keek de kater die beweerde haar vader te zijn strak in zijn rode ogen. "De kat in de nursery heeft mij, Scarletback en Thunderkit vermoord, maar om een of andere reden heeft hij jou en Owlkit met rust gelaten..." Scarletback... Waar heb ik die naam eerder gehoord? Dacht Suntail en meteen fliste er een beeld uit haar verledendoor haar hoofd, een poes die zo op haar leek dat zijzelf het wel kon zijn likte een kleine oranje met witte kitten toen Snowwind binnen kwam en riep: "Scarletback! het kamp word aangevallen!" En toen kwam de zwarte kat met de bloedrode ogen binnen. Scarletback was haar moeder! Plots vervaagde het beeld van Scarletback en alles werd zwart...

Suntail werd wakker in de Warriors den, precies op de plek waar ze die middag haar ogen had gesloten en in slaap was gevallen. Het was iets na maanhoog en ze liep de Warriors den uit om even uit te rusten in de koele nachtlucht. "Zou die droom echt zijn?" Vroeg ze aan zichzelf "Of zou het gewoon een verzinsel zijn, hetzelfde als een gewone droom." Ze ging in het midden van het kamp zitten en staarde omhoog, naar de Zilverpels. "Snowwind, Scarletback, Thunderkit, als jullie echt zijn, ik mis jullie!" Zei ze tegen de sterren en heel even leek het of drie van de sterren harder begonnen te schitteren. Vanuit haar ooghoek zag ze een kat op haar afkomen. "Snowwind?" Vroeg ze aan de kat.

(Langste 100% zelfgeschreven post EVAH)

Zijn pootjes in de lucht gestoken draaide hij zich om de minuut om, weer een slapeloze nacht. Nog nooit had hij zich zo moe gevoeld en dan ook niet niet in slaap kunnen vallen! Mompelend draid ehij zich nog een keer op zijn rechterzij, maar voelde zich al snel oncomfertabel en draaide zich weer op zijn linkerzij. Zo ging datzelfde verhaal de hele tijd door. Totdat hij er genoeg van had en opstond, met een kleine snelle beweging schudde hij stukjes mos van zijn vacht af en sprong snel over alle slapende Apprentices heen en begaf zich in de open plek van het kamp. Zuchtend deed hij een paar passen en bleef toen stokstijf staan, had hij zonet niet iets gehoord? Owlpaw spitste zijn oren en tuurde met zijn angsten ogen door zijn omgeving, na een tijdje hoorde hij weer iets. Dit keer duidelijker, een stem. Een maar al te bekende stem! "Suntail?" Fluisterde hij, dit keer draaide hij zich om naar de Warriors Den en liep met snelle passen, die meer op sprongen leken, naar de oranje poes toe die ook zijn zus was. Vlak voor haar bleef hij staan en ging rustig zitten, was het normaal om mixen in de nacht wakker te zijn? "Kan je ookal niet slapen?" Vroeg hij, nog steeds op een zachte toon om niet iedereen in het kamp wakker te maken. Hij gaf haar kopje een vriendschappelijke lik en keek haar met een bewonderende blik aan. Zijnwas al een Warrior, hij niet eens. Had zij dan een betere mentor gehad? Of was zij gewoon beter in leren? Tja, hij was nu bijna even groot als haar, maar toch, ze waren bijna even oud en toch was hij nog steeds en Apprentice! Was het dan omdat zijn mentors allemaal hun rug naar hen toe hadden gekeerd? Snel schudde hij zijn kop om naar Suntail te kunnen luisteren. Wie weet was het wel belangrijk voor hen beide, iets wat hem ook zou betreffen. Iets nieuwsgieriger, ging hij staan en nam een hap lucht. "Wat zit je dwars? Heb je een nachtmerrie gehad ofzo?"

-Te weinig inspi..

(niet erg )

Suntail draaide haar hoofd in de richting van de kat, het was niet Snowwind, maar haar eigen broertje, Owlpaw. "Kun je ook al niet slapen?" haar broertje was nu voor haar komen staan en gaf haar een vriendschappelijke lik over haar kop. "Nee..." zei ze afwezig "Nee..." Het was weer stil en Suntail begon haar oranje met witte vacht te likken. Owlpaw was haar broertje en zou dus eigenlijk even oud moeten zijn als zijzelf, maar vreemd genoeg was hij een halve maan jonger dan zij... Hadden de katten in hun Clan misschien gelogen over haar broers leeftijd? Vreemd... In haar gedachte flitste een beeld voorbij van een poes, ongeveer even oud als Owlpaw, ze zag er ook bijna hetzelfde uit als Owlpaw, alleen haar vachtpatroon was anders. De strepen leken op bliksemschichten... "Thunderkit!" Dacht ze hardop en keek meteen nadat ze dat had gezegd naar haar broertje. "Wat zit je dwars? Heb je een nachtmerrie gehad ofzo?" Vroeg haar broer. "Owlpaw, ik moet je iets vertellen over wat ik vannacht heb gedroomd." Zei ze met een licht stotterende stem "Ik droomde dat ik gewoon in de warriors den zat, 's nachts. De den is helemaal leeg op mij na. Als ik wat beter kijk zie ik in de schaduw een albino kater zitten, hij komt naar mij toe en zegt zijn naam, Snowwind. Snowwind beweerd dat hij onze vader is!" Ze pauzeerde even om Owlpaw te laten nadenken over wat ze net had gezegd en vervolgde toen: "Snowwind beweert ook dat wij nog een zusje hebben, haar naam is Thunderkit, maar ze is vermoord. Dat is ook gebeurt met Snowwind en Scarletback, Scarletback zou onze moeder zijn... Maar dit is alleen maar een droom, dus ik heb geen idee of StarClan echt met mij gesproken heeft..." Ze stopte even en keek haar broer in de ogen. "Wat denk jij?" Vroeg ze toen.

"Nee..." zei ze afwezig, Owlpaw hield zijn kopje schuin, er was iets in Suntail's stem wat hem een beetje bang maakte.. "Nee..." Na een tijdje begon Suntail haar vacht schoon te likken, Owlpaw ging weer zitten en bleef een beetje nutteloos voor zich uitstaren. De seconden leken wel in minuten voorbij te gaan, totdat Olwpaw opschrok van zijn eigen zus. "Thunderkit!" Owlpaw's nekharen gingen overeind staan en hij had haar bijna van de schrik een klap gegeven van zijn klauwen. "Waarom deed je dat?!" Gromde hij een beetje kwaad, maar toen hij hoorde wat ze daarna zei, vergat hij dat zo snel als een muis die een een geluid had gehoord. "Owlpaw, ik moet je iets vertellen over wat ik vannacht heb gedroomd." Owlpaw knikte heftig, het kon hem even niet meer schelen, dat misschien wel de halve Clan was wakker gemaakt, Suntail klonk serieus en dan moest het wel iets serieus zijn. "Ik droomde dat ik gewoon in de warriors den zat, 's nachts. De den is helemaal leeg op mij na. Als ik wat beter kijk zie ik in de schaduw een albino kater zitten, hij komt naar mij toe en zegt zijn naam, Snowwind. Snowwind beweerd dat hij onze vader is!" Hij fronste zijn voorhoofd, dat kon gewoon niet! Ook al zat er wel een kern van waarheid in, hij had zijn vader nooit gekend, maar waarom was ook weer zo'n vraag. Toen Owlpaw net iets wilde vragen, ging Suntail weer verder. "Snowwind beweert ook dat wij nog een zusje hebben, haar naam is Thunderkit, maar ze is vermoord. Dat is ook gebeurt met Snowwind en Scarletback, Scarletback zou onze moeder zijn... Maar dit is alleen maar een droom, dus ik heb geen idee of StarClan echt met mij gesproken heeft..." Ze richtte haar blik op hem, Owlpaw slikte, wat moest hij zeggen. Dat het niet waar kón zijn of dat hij haar wel geloofde? "Wat denk jij?" Owlpaw nam een grote hap lucht, zijn gedachten werkten op volle toeren. Keer op keer herhaalde hij in zichzelf wat Suntail had gezegd. Maar uiteindelijk zuchtte hij, waarom moest hij dit nou weer weten? "Suntail, het kan best waar zijn, maar," Hij sloot zijn ogen en ging weer verder; "Het kon ook gewoon een soort nachtmerrie zijn geweest. Wie weet heb je wel wat verkeerds gegeten en dat dit zo'n gevolg is. Maar vraag het beslist niet aan mij, ik heb hier geen ervaring in.." Hij voelde zioch vreselijk nadat hij dit had gezegd, misschien had hij hun band wel voor altijd beschadigd...

-Weer kort..