Heart of glass {Open}

Cedarpaw stapte met rustige passen door het nog redelijk onbekende bos heen, richting de Sunningrocks. De ruisende bladeren lieten zijn oren bewegen terwijl hij zijn ietwat gespannen spieren ontspande. Als hij nooit meer een donderpad zou zien, was het te vroeg. Als kleine kitten had hij hier nog wel gewoond, maar het grootste deel van zijn leven was hij onderweg geweest met zijn moeder en zus. Zijn vader had hen niet lang daarna verlaten, waardoor hij als enige man in het gezin zich toch wel een beetje verloren voelde. Zijn groene ogen richtte zich op de gestapelde platte rotsen die in zijn kittentijd zijn thuis waren geweest. Zijn poten stokten even, waarna zijn groene kijkers op een knappe driekleurige kattin vielen. Hij dook in elkaar, waarna hij op haar af sloop en haar met een ondeugende strijdkreet besprong. Dat zou haar vast leren om beter op te letten, met een vriendelijke, ondeugende grijns zette hij een stap achteruit waarna hij met een charmante lach sprak."Icesong," Mauwde hij vriendelijk op een kalme toon, alsof hij haar net daarvoor niet had laten schrikken.

Cedarpaw wist dat de warmte op zijn pels een prettige sensatie was. Net zoals de gras onder zijn poten en de bladeren boven zijn hoofd. Hoewel hij nog niet geheel ontspannen was, was dit gebied vele malen beter dan het rondtrekken dat hij zich maar al te goed herinnerde. Zijn poten deden nog steeds zeer, zelf had hij nog geen plaats genomen op dr Sunningrocks, al was het de beste plek om te zonnen en ontspannen in het territorium, zo zou hij later leren. Icesong leek van de pure rust te genieten, een rust die hij met zijn volgende acties zou verstoren.

De driekleurige kattin lag lang uitgerekt op een rots, haar buik iets naar boven gericht, ontspannen. Cedarpaw wist niet zeker of ze sliep. Toch sprong hij op haar af, met een speelse vriendelijke kreet. Al leek de ander zich nog steeds niet bewust van het feit dat ze niet in gevaar was. Tenzij hij dat gevaar voor moest stellen. Met een grauw sprong ze overeind, haar klauwen uitgestrekt, waardoor Cedar een snelle stap opzij zette. Icesong kon zich nog maar net weerhouden haar nagels over zijn mooie neus heen te halen. Elke haar stond recht overeind, alsof ze een wel heel prikkelbare egel was terwijl ze met vernauwde ogen naar de iets jongere kater keek. Een geërgerde zucht verliet haar borstkas, waardoor de oude Apprentice zijn oren wat schuldbewust wiebelde. Haar nagels klapte ze in waarna ze sprak. "Cedarpaw, ik had bijna je oren versnipperd," Reageerde ze op zijn rustige groet. Waarna ze haar tong een paar keer over haar borstkas schraapte. Haar staart zwiepte lichtjes heen en weer waarna de kater schaapachtig de ander een blik gunde. "Je hoorde mij niet eens aankomen?" Mauwde hij een tikkeltje verbaasd. Hij had dan wel het laatste stuk geslopen maar kort daarvoor had hij nog een takje vertrapt. "Eh, ik houd mijn oren graag heel," Mompelde hij op een rustige, vriendelijke toon. Waarna hij zijn kop even kort schuinhield. "Ken je een goede jaagplek?" Mauwde hij, zichzelf herpakkende van de onhandige actie; en dan vond hij zichzelf een intelligente kater...

Cedarpaw had nu niet gedacht dat de ander zo erg zou schrikken. Hij had verwacht dat ze wel meer op haar hoede zou zijn zo ver van het kamp af. "Soms vinden katten rust en vallen ze in slaap," reageerde de driekleur droogjes, waardoor Cedar even met zijn ogen knipperde. Slapen op een rots, was dat wel comfortabel? De ander zette haar wasroutine voort, waardoor de kater zelfbewust zijn brandschone vacht nog een lik gaf. Zijn oren wiebelde hij kort voordat hij naar jaagplekken vroeg. Natuurlijk was overal wel prooi te vinden maar voor hem was dit territorium relatief onbekend. "Mhm, het is nieuwblad," mauwde de knappe kattin. "Zal overal wel prooi ronddartelen. Als je een rondje bos loopt zul je vanzelf wel wat tegenkomen." Cedar knikte bedenkelijk. "Niet dat je zoveel ruikt met die vieze Bloodclangeur," Mopperde hij. Hoewel hij zelf geen verleden met die bloeddorstige katten had, kon hij niet zeggen dat hij ze persé mocht.Zijn groene ogen richte hij op de ander. "Waarom sliep je eigenlijk hier en niet in het kamp? Als ik een Bloodclanner was geweest had je nu een probleem," Mauwde hij bedachtzaam.

Cedarpaw wist dat de ander waarschijnlijk binnen nu en enkele seconde geërgerd zou worden van hem. Immers stoorde hij haar rust, misschien een aparte plek om in haar eentje te rusten maar dat was wat ze deed. Zodra hij begon over de stank van Bloodclan, richtte de mooie driekleur haar amberkleurige ogen op de bruine tabby. "Gelukkig zal dat vanaf nu wegtrekken. Daarom moeten we juist gewoon het territorium weer door," Ongeacht wat hij van haar ongebruikelijke rustplek vond, het was haar leven en hij respecteerde dat. Toch kon hij niet laten haar er op aan te spreken, ze bleef zijn Clangenoot. Hij hoefde niet nog een dode te zien, hij herinnerde zich de dood van Bunnykit, zijn zus. Ze leek geirriteerd door zijn woorden al wisten ze beide wel dat hij een punt had. "Dit gebied heet Sunningrocks, zonnen, ontspannen," Informeerde Icesong hem. Cedar knikte enkel voordat hij naast haar op de rots klom. "Als je zo graag hier slaapt, houdt ik wel de wacht." Mauwde hij vriendelijk waarna hij rustig zijn kop boog om zijn poot te wassen en zijn staart om zich heen sloeg. Zijn heldergroene ogen gleden van Icesong na zijn nog redelijk onbekende omgeving. "Mits we morgen samen gaan jagen," Vervolgde hij plagerig.

Cedarpaw was een sociale vlinder, wat kon betekenen dat sommige katten zich misschien afvroegen of hij niet gek werd vanhet sociaal en vriendelijk zijn. Toch was hij dat niet, het was zijn enigste houvast. Als hij aardig was en anderen hem mochten zouden ze hem niet in de steek laten zoals zijn vader, toch! De ander wiebelde lichtelijk met haar oren terwijl ze haar staart om haar lichaam heen krulde. Ze had het waarschijnlijk niet koud, ondanks de redelijke bries. Haar vacht was dik genoeg. Icesong schudde haar kop, met een wrange glimlach; waardoor de kater even kort fronste. "Nee hoeft niet, ik ga zo wel terug naar het kamp of jagen of zo. Wakker ben ik nu toch wel. Toch bedankt." Mauwde ze, ergens had hij het idee dat ze hem niet vertrouwde haar te kunnen beschermen als ze hier sliep. Alsof het een beter idee was hier te slapen zonder enige bescherming. Toch zei hij er niets van en haalde hij enkel zijn schouders erbij op. Ze sloeg het aanbod beleefd genoeg af waardoor de kater haar rustig en vriendelijk aan keek.

Waarschijnlijk was ze niet gewend dat een ander zich zorgen om haar maakte of met haar sprak over dit soort dingen. Zijn plagerige opmerking werd genegeerd, waarschijnlijk was de ander meer een loner. Cedar schraapte zijn keel waarna hij zijn kop naar haar neeg. "Ik heb je toch niet ongemakkelijk gemaakt?" Vroeg de jonge kater zachtjes. Zeg alsjeblieft, nee...

De mooie driekleur leek zijn manier van wekken niet te waarderen, maar hij had haar in ieder geval wel weer alert gekregen. Niets geen saai en zacht gemiauw. Daarbij had Icesong zich als hij een Rogue of Bloodclanner was geweest nu in Starclan bevonden. Iets dat hij haar niet toewenste, daarbij er waren naar zijn mening al te veel doden geweest en het was wel erg stil en rustig nu Thunderclan van de andere Clans gescheiden was.

Hij besefte nu ook dat Icesong niet helemaal op haar gemak leek te zijn, de manier waarop ze hem af probeerde te wimpelen was niet al te onzichtbaar. Hij moest blind zijn om het niet op te merken. Dus als een echte gentleman, want dat zat toch ergens diep in hem weg gestopt, vroeg hij of hij haar ongemakkelijk had gemaakt. "Nee," reageerde de ander, al geloofde de gestreepte bruine kater dat niet. "Waarom zou ik ongemakkelijk zijn?" Mauwde de kattin. Nu wiebelde hij een tikkeltje ongemakkelijk met zijn oren, hij kon wel heel erg to the point een antwoord geven, maar hij wist niet zeker of ze dat wel leuk ging vinden. Ach, ze was een kattin met een sterk karakter, ze kwam er vast wel overheen, toch? "Nu net was je nog pissig dat ik je rust verstoorde, en nu ineens probeer je zo snel mogelijk weg te komen," Mauwde hij droogjes, terwijl hij haar een geruststellende blik gunde. Op dit soort momenten miste hij het hebben van een vader, die hem kon leren hoe hij zich het beste kon gedragen tegenover andere katten en dan met name van het vrouwelijk geslacht. Niet dat hij veel aan zijn vaders gedrag had daarin, het was niet alsof hij hen niet in de steek had gelaten terwijl zijn moeder de ene naar de andere klap te verduren kreeg. Noteer zijn sarcasme...

De ander leek zijn aanwezigheid niet te waarderen en eerlijk gezegd maakte het hem ongemakkelijk. Hij was niet bepaald tactisch bezig, de meeste katten hadden niks tegen hem, maar dan besprong hij de meeste Warriors ook niet als ze sliepen. Ergens moest hij toegeven, ze was er vast niet door geamusseerd.

De she-cat vernauwde haar gouden ogen voordat ze een tikkeltje bits reageerde. "Misschien is het wel omdat ik klaar ben met alle vragen die naar me hoofd geslingerd worden terwijl ik net wakker ben." Het was waarschijnlijk niet eens gelogen, de kater boog zijn kop kort voordat hij zich omdraaide. Er was voldoende te doen, als ze zijn vragen niet wou, dan niet. Hij knikte haar enkel toe voordat hij kort met zijn staart zwiepte.

Het gekibbel was niet onopgemerkt gebleven. Een witte Warrior die de naam Nightpool droeg kwam op het tweetal afgelopen, om eerlijk te zijn begreep hij nu waarom hij Icesong bijna een hartverzakking had bezorgd. De Thunderclan Warrior liet zijn prooi vallen, waarna hij sprak. "Zijn de tortelduifjes samen op jacht of staan ze hier alleen te rotzooien," Mauwde hij met een grijnsje op zijn gezicht, Cedar wist dat dit het moment was om Icesong in bescherming te nemen. Voordat ze nog meer beledigd werd. De kater knipoogde naar hem, waardoor hij zuchtte en er een korte frons op zijn gezicht kwam te staan. Cedar wist niet waar Nightpool op doelde. "Cedar, ik hoop niet dat je mevrouw lastig valt?" Vervolgde de kater waardoor de oude Apprentice met zijn staart zwiepte. Hoezo een nutteloze situatie. Hij had enkel Icesong erop willen attenderen dat ze zichzelf gevaarlijk had laten ontspannen buiten het kamp en daarna een goede jaagplek willen vinden. "Ik weet zeker dat Icesong heerlijk aan het jagen was. Toch?" Cedarpaw gunde Icesong een vragende blik voordat hij rustig op Nightpool af stapte. "Nightpool net de kat die ik zocht. Nu eigenlijk niet; want ik zocht een Warrior die ons territorium kent en mij er wat over kan vertellen. Sinds ik nog maar een kit was toen wij vertrokken." Mauwde hij rustig, hiermee Icesong een out gevende.