A little trouble only makes for a good time

De jonge tabby liep met een vrolijke sprong in haar pas door een onbekend territorium. Het moest ooit mooi zijn geweest hier, maar nu niet meer. Mazikeen gokte dat er iets slechts was gebeurd. Maar dat was in het verleden, en nu kon deze plek weer mooi worden. Ze liep nog even door, tot haar groene oogjes op een rotsstructuur vielen. Het zag er aangenaam uit in de zwakke zon, zeker nu het weer weer wat kouder werd. Nieuwsgierig naar wat het nu eigenlijk was, liep ze er op af. Het was naïef, zomaar in het open gaan, zonder te weten wat zich in dit onbekende territorium schuilde, maar ze was nog jong. Ze had niet veel geleerd. Ze wist zichzelf in leven te houden met jagen. Maar haarzelf verweren kon ze niet. Het kwam dan ook niet in haar op om de lucht te proeven naar geuren van andere katten of roofdieren. Eenmaal bij de rotsen aangekomen legde er ze voorzichtig een pootkussentje op. Zelf met dit frisse weer waren de stenen een aangename temperatuur. Met moeite klauterde ze op de stenen en ging hier zitten. Mazikeen vond dat ze wel wat rust had verdient. Ze had ver gelopen en haar pootjes deden fijn. Dit was de perfecte plek om eventjes te rusten in haar ogen.

+Ruki 1st