Wild Heart (Stallionheart)

Hoewel de meeste katten nog niet wakker waren, had de zon al in haar ogen geschenen en haar zorgen om Windclan haar wakker gehouden. Het opbouwen van een Clan die toch wel verzwakt was, was veel werk. Ook waren er veel dingen die weer gemaakt moesten worden, zoals de nesten en wanden van de dens. De Ceremonie van de dag er voor was optijd geweest, ze had misschien nog wel een halve Moon kunnen wachtten, maar in haar ofen was het belangrijk dat het normale Clanleven zo snel mogelijk weer op gang kwam en daar hoorde het trainen van Apprentices ook bij. Oceanbreeze was verbaasd met het feit dat de andere Warrior al op was en besloot dat hij net zo goed mee uit jagen kon. Het was nooit te vroeg om tr jagen en het zorgde er voor dat een kat echt wakker werd. Ze had de velden gemist, en kon niet wachtten om ondanks de vermoeidheid haar poten eens flink te strekken. De kater knipperde met zijn smaragdgroene ogen voordat hij richting de uitgang liep. De jonge Leader volgde hem rustig op de voet. Haar blauwe ogen stonden helder maar vermoeid terwijl ze haar vacht eens goed uitschudde. "Ik wou eens goed rondkijken of er iets veranderd is en wanneer we een geurspoor van prooi vinden dat af en toe volgen." Mauwde ze haar plan maar de andere Warrior. Ze respecteerde haar hadr werkende Warriors zolang ze zich maar een beetje naar de Warriorcode gedroegen.

Terwijl de tunnel plaatsmaakte voor de bekende uitgestrekte velden, knoopte Stallionheart een gesprek met haar aan. Haar blauwe ogen gleden naar de gevlekte Warrior toen hij sprak. "Sorry dat ik het zeg hoor maar... Oceanbreeze je ziet er belabberd uit. Zorg je een beetje voor jezelf?" Vroeg de kater een tikkeltje bezorgd. De jonge Leader glimlachte waterig waarna ze zuchtte. De kater verlangzaamde zijn pas iets zodat ze hem makkelijker bij kon houden. Normaal was dit geen probleem voor haar, maar op dit moment waren Bronzemask en zijzelf kapot. Ze waren beide Queens geweest, ook al was haar jongste nestje net Apprentice geworden. Daarbij had ze het zwaar in de bergen gehad met de ziekte van de voormalige Leader Evergreen en de lange reis. De dood van haar kitten Skykit en daarvoor van haar partner Neverland. Als een kattin het bijzonder zwaar had gehad, was de Leader het wel. "Ik wou enkel vandaag er op uit trekken en morgen rust nemen. Jullie hebbem niets aan een zieke Leader. Daarbij moet ik ooit naar de Moonstone." Verklaarde de grijsbruine kattin. Haar wonden waren ook niet ernstig genoeg geweest om lang stil te zitten. Oceanbreeze legde haar plan van die dag uit, waarna de andere kater knikte. Het was apart om hier weer te zijn, onwerkelijk bijna. Toch deed het haar zichtbaar goed, leefde de Leader duidelijk op. De kater snood de geuren op, waardoor de jonge kattin grinnikte. Hij zag er alles behalve vrolijk uit. Het stonk ook behoorlijk naar Bloodclan en Rogues, echter zou die geur snel genoeg verdwenen zijn. Nu ze het kamp en territorium weer hadden ingenomen. "Hoe gaat het met Burnetpaw?" Mauwde de gevlekte kater terloops. Oceanbreeze zuchtte vermoeid. "Als je het niet erg vindt, wil ik daar nu niet aan denken." Mauwde ze, het was momenteel niet haar favoriete onderwerp om over te spreken. Immers was haar geadopteerde dochter een pootvol. Het leven was hard op haar geweest, echter was ze lastig te helpen. Ze hoopte nog steeds dat Burnetpaw over haar moeizame gedrag heen zou groeien. Anders kon het nog wel even duren voordat ze haar geschikt achtte als Warrior.

De kater leek niet geheel gerustgesteld met haar woorden. Immers wist hij net zo goed als haar, dat Windclan vaak als de zwakste Clan werd gezien. Toch was ze van mening dat ze daar momenteel niet over te vrezen hadden. Ze wist dat elke Clan verliezen had geleden en ook elke Clan nu nog hun kamp moesten opbouwen en uit de verhalen hadden ze waarschijnlijk het minste her op te bouwen. Daarbij waren de andere Clans niet zo gewend geweest aan honger en het vele trekken. Iets dat nu een voordeel voor Windclan kon zijn. Een zucht schoof over de lippen van de kater heen. "Ik denk dat je zo snel mogelijk naar de Moonstone moet." Mauwde hij vastberaden waarop Oceanbreeze bedachtzaam knikte. Voordat ze naar de Moonstone kon moest ze eerst met Evergreen spreken, want die moest haar levens af geven voordat zijzelf haar negen levens kon krijgen. "We zijn allemaal verzwakt maar Windclan moet het beeld van zwakte wissen bij de andere Clans. Anders blijven ze over ons heen lopen." Verklaarde de gevlekte Warrior met een zachte brom. Oceanbreeze wiebelde haar oor waarna ze sacht maar rustig sprak. "We hebben nu niets te vrezen. Ons kamp is er denk ik het beste aan toe. Riverclankamp is overstroomd geweest, waarschijnlijk meer dan de onze. Thunderclankamp is verbrand. Shadowclanlamp is overspoeld geweest met modder. Daar zijn ze voorlopig nog mee bezig. Daarbij komt dat hun niet de conditie van ons hebben en niet gehard zijn. Onze lichamen zijn gewend het op minder voedsel te doen," Mauwde ze waarna ze hem rustig aan keek. "Ik ben niet heel erg verzwakt, maar voordat ik dat wel ben heb ik rust nodig." Stelde ze hem gerust. Haar blauwe ogen gleden rustig over het territorium waarna ze een spoor van een veldmuisje onderzocht en een stukje volgde.

"Als je wil Oceanbreeze... Dan ga ik met je mee naar de Moonstone." Bood de kater vriendelijk aan. De Leader schudde haar kop met een glimlach. "Evergreen moet er eerst heen voordat ik mijn levens kan krijgen," Immers was het ongewoon dat een gezonde Leader afstapte. Haar oortje wiebelde ze even toen ze een vers spoor van een konijn rook. Haar staart zwiepte ze om de ander te laten zwijgen, ook al deed hij dat al sinds ze duidelijk niet op het gespreksonderwerp in ging. Er waren wel meer zorgen aan haar kop maar die deelde ze nog niet met Stallionheart.

Stallionheart had niks op haar antwoord te zeggen. De postiviteit die ze zag in de problemen die ze hadden was waarschijnlijk wonderlijk. Oceanbreeze wist dat gevaar in een klein hoekje zat, echter betekende het niet dat ze eeuwig bang moest zijn. Alle Clans hadden het momenteel te druk, de kans op een aanval was nihil. Hij was het wel eens met haar opmerking, Windclanners waren taaier dan ze er uit zagen. Als een Clan de tocht aan kon dam waren zij het wel. Ze waren de lange vlakten met zijn eeuwige windvlagen gewend.
Ze had zijn aanbod afgeslagen maar er was iets waar ze nog steeds over nadacht. Ze had de dag erna rust nodig en Bronzemask ook. Ze wou niet gestoord worden, wellicht kon ze Stallionheart vragen haar twee Apprentices erop uit te nemen. Immers was hij al wel eerder een mentor geweest, hij wist wel hoe hij met jonge katten om moest gaan. Het was allemaal behoorlijk ingewikkeld, echter waren ze nu al stappen dichterbij de mogelijkheid om de rangverandering officieel te maken. Als ze haar nieuwe naam kreeg was het vast enorm wennen. Met een zwiep van haar staart legde ze hem het zwijgen op, even verwachtte ze een geërgerde reactie maar de kater had nu ook wel door dat de geuren iets veranderd waren. Verse geuren, ze likte haar lippen er nog net niet bij af. De groene ogen van de andere Warrior speurden de omgeving af, Oceanbreeze kneep haar helderblauwe ogen ook samen; in de hoop het konijn te vinden. Waarschijnlijk had het hier ergens een hol. Want niets dat bewoog was zichtbaar, normaal zou het gras door het gehups opzij buigen. Ineens voelde ze een staart op haar rug en draaide ze haar kop met een vragende blik naar de Warrior toe. Hik wuifde naar een plek met een apart gebied, waren het nu lange dunne bomen? Haar ogen sperde ze wijdopen in verbazing terwijl ze een stap dichterbij zette. Er kwamen overheerlijke geuren haar neus binnen waaien toen ze zachtjes die richting op snoof. Veldmuizen, spitsmuizen, dat gebied was een goudmijn! Oceanbreeze dankte Starclan in gedachten, waarna ze hem toe knikte. "We gaan kijken, is het veilig neem dan twee patrouilles hierheen." Mauwde ze zachtjes naar hem. Hij leek energiek genoeg om die te leiden en zou als ze het gebied samen verkenden vast in staat zijn de groep te begeleiden.

OOC: Hahhah te veel in gesprek??

"Zullen we terug naar het Camp gaan en een paar fitte Warriors meenemen?" Mauwde de kater opgewonden als een Kitten. Oceanbreeze had hem nog niet zo vaak zo blij gezien, aan de andere kant; ze was net zo blij en opgewonden. Deze vondst kon nog best wel eens de redder van Windclan zijn. Waarschijnlijk waren het Twolegs geweest die dit zo veranderd hadden, iets waar ze zich nu niet eens zorgen om maakte. Het was prooi en zo te ruiken, veel prooi. De Clan zou weer gevoed kunnen worden, aan kunnen sterken. De kater stapte op de dunne bomen af en Oceanbreeze bleef even staan. Haar oren wiebelend en de ander de kans gevende om te jagen. Met konijnen en hazen kon het handig zijn in tweetallen te jagen, anders was het beter de ander de ruimte te geven. Blijkbaar zag Stallionheart wat bewegen want voor ze het wist zakte hij in de welbekende jaaghouding, om vervolgens een vette veldmuis te pakken te nemen. Triomfantelijk bracht hij het nu dode diertje naar zijn Leader toe, waarna hij het voor haar neerlegde. "Eet op," Mauwde hij op een strenge toon, waardoor ze hem een licht vragende en half bestraffende blik gaf. Hij moest niet vergeten tegen wie hij het zei, maar de twinkeling ij haar ogen en de glimlach gaven wel aan, dat het wel goed zat. "Je hebt je krachten nodig, ik zal er meer vangen voor de Clan zodra we hier terug zijn met meer Warriors. Maar jij moet krachten opdoen." Mauwde hij terwijl hij de dikke muis naar haar toe schoof. Oceanbreeze boog haar kop terwijl ze de Starclan dankte voor het leven, waarna ze een hap nam van het sappige verse prooi. Ze wist dat ze het beste een aantal patrouilles hier naartoe kon sturen en al helemaal omdat het gebied niet bekend was, meerdere in één keer. "Neem voor elke Apprentice twee Warriors mee." Verklaarde ze zacht, nadat ze enkele happen had doorgeslikt. Ze nam nog een hap waarna ze de botten van het muisje begroef. "Dood niet alles in één keer, zorg dat de populatie blijft bestaan." Als ze het goed deden, hielden ze nog seizoenen lang prooi.

In stilte keek de torbie kater toe hoe ze het kleine maar smakelijke prooi in enkele happen weg werkte. Ze wist dat hij waarschijnlijk bezorgd was om haar gezondheid, elke Warrior zou dat zijn. Immers hadden ze een sterke Leader nodig. Een die gezond was en de Clan snel in zo goed mogelijke banen kon leiden. Bronzemask had ook een aardige klap gehad in het gevecht met Bloodclan, al wist ze wel zeker dat de andere kattin er bovenop zou komen. Haar blauwe ogen stonden kalm en hoewel ze met haar blik de ander erop had gewezen haar niet zomaar rond kon commanderen, was het duidelijk dat ze het hem niet kwalijk nam. "We zullen respectvol omgaan met de prooi. Dan kunnen we nog seizoenen lang met dit gebied toe." Mauwde hij haar gedachten waardoor ze enkel knikte. Het was een feit dat Windclan best wel wat prooi kon gebruiken. De ander had duidelijk al nagedacht over de katten die hij mee kon nemen op de patrouille. "Ik zou graag Silverdew meenemen, Burningbreath en Shatteredice. Wie acht jij verder nog gezond genoeg om mee te gaan?" Vroeg de ander, Oceanbreeze fronste even nadenkend. De meeste katten waren druk bezig met de heropbouw van het kamp en enkele droegen nog de gevolgen van de tocht en wonden. "Ik neem Lightpaw ook mee" Het was inderdaad een goede oefening voor de Apprentice om mee te gaan op de jacht. "Ik denk dat die selectie goed is. Bronzemask kan nog een andere Huntpatrol leiden," Verklaarde ze na kort nagedacht te hebben. Ondanks de wond die Bronzemask had wist ze dat als ze het rustig aan deed tijdens het jagen, best nog wel haar poot bij kon dragen. "Ikzelf ga vandaag niet mee, ik weet dat als jij je al zorgen maakt om mij er vast meer zijn.Het is beter als ik om mijn verloren kit kan rouwen en even rust heb. Kom na zonhoog langs in mijn den." Mauwde ze terwijl ze haar kop even naar hem boog. Ze zou misschien nog helpen met het versterken van enkele wanden, maar verder die dag rustig aan doen. Hierna stond de jonge Leader op om terug naar het kamp te gaan, met deze nieuwe ontdekking.

topic uit? en misschien nieuwe startten in de den?