Naamceremonie 29/12

Het was redelijk vroeg in de ochtend. De bruine poes werd wakker en opende haar ogen. De zon scheen door de ingang het hol in. Ze geeuwde eens en rekte haar helemaal uit. Het was heel rustig in de warriors den. Ze draaide met haar oren en haar gele ogen bekeken het hol eens goed. Het was enorm rustig deze keer. Ze glimlachte zacht en stond op. Ze schudde haar gestreepte vacht eens uit en maakte haar nest weer mooi. Ze trippelde stil het hol uit en ging buiten in de zon zitten. Ze keek om haar heen en merkte op dat nog bijna niemand wakker was. Ze was wel vaker eerst wakker. Vaak ging ze dan eens langs bij Duststar om te praten, maar nu niet. Hij had haar verteld dat het speciale dag was. Er zou weer een naamceremonie komen. Vaak was de kater dan best nerveus. Ze glimlachte even en zwiepte met haar gestreepte staart heen en weer. Haar blik gleed over de katten die één voor één wakker werden. Ze wilden net een paar patrouilles bij elkaar voegen tot de rode kater in zicht kwam. Ze keek meteen naar haar leider en merkte op dat hij heel snel op de plaats stond waar hij zijn ceremonies hield. Of als er iets belangrijk was. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun prooi te vangen zich op de open plek verzamelen!" De bekende stem en ook de bekende woorden raakten de oren van de bruine poes. Ze stond op en trippelde naar de plaats toe. Ze ging zitten en glimlachte een keertje naar haar leider. Ook de andere katten verzamelden zich rondom hem waarna hij iedereen benoemde. De kleine Vanillekit werd eindelijk benoemt als een apprentice. Ze was best trots op alle jonge katten uit de clan. Ze deden zo goed hun best. Ze luisterde naar alles en ook een aantal apprentices kregen een nieuwe mentor. Betere mentoren. Even later werden de grote apprentices eindelijk benoemt naar warriors. De poes schreeuwde mee hun nieuwe namen. Als laatste kwam de kleine Dewkit. Ze kreeg een nieuwe naam. Dawnwish riep haar nieuwe naam Dewlily luid genoeg om de kleine kat trots te maken. Ze schudde haar vacht uit en likte haar poten schoon toen het voorbij was. Ze was nog steeds trots op de katten, maar het was duidelijk toch niet voorbij. De laatste woorden die haar leider uitsprak was een minder positieve zin. Ze zweeg even, maar toen de kater zonder verdere problemen vertrok feliciteerde ze snel de katten van de ceremonie.

Fightpaw was zeer zenuwachtig en had nouwlijks goed kunnen slapen. Net toen hij echt de slaap te pakken kreeg was er weer iets gebeurt waarvan hij weer wakker was geworden. Nu lag hij nog in het leerlingenhol. Half slapend en dromend, maar de lichte zonnen stralen maakten hem zachtjes wakker. Nu zou hij niet meer kunnen slapen. Het was te laat, om de slaap nog te pakken te krijgen. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun prooi te vangen zich op de open plek verzamelen!" De stem van zijn leider. Liet de slaap helemaal uit hem verdwijnen. Snel sprong hij recht en liep de openplek op. De meeste katten waren al lang lang wakker. Hij keek rond, zo opgewekt als het maar kon. Naast vechten was dit het leukste dat er bestond in de clan. "Dit is voor sommigen onder ons een belangrijke dag. Ik zou Vanillekit graag naar voren willen hebben. Vanillekit, je bent oud genoeg om Apprentice te worden en te beginnen aan je training die je klaarmaakt voor het avontuur als Warrior. Vanillekit, vanaf vadaag heet je Vanillepaw. Jouw mentor zal Featherleaf zijn, Featherleaf, leer deze jonge Apprentice alles wat je weet. Ik vertrouw je erop je taken als mentor goed te vervullen, je hebt een groot enthousiasme. Dat kon ik eerder deze dag wel merken," Duststar liet de woorden op de beid katten neerzinken. Fightpaw was nu nog opgewekter. Maar hij lette er op dat hij niet wegdromde. Want dan zou het mis kunnen gaan.

"Ik vond het jammer om te merken dat er een aantal aangewezen mentoren zijn die hun plichten als mentor niet met enthousiasme volbracht hebben." Begon Duststar verder. "Maar ik begrijp dat deze taak voor sommigen onder ons nog wat te veel is. Daarom wil ik Luckypaw, Seapaw en Crowpaw graag naar voren hebben. Als eerste Luckypaw, ik geef je hierbij een mentr waarvan ik hoop dat ze haar taken volbrengt. Je mentor zal Twilightsparkle zijn. Twilightsparkle, ik wens je succes in het trainen van Luckypaw. Seapaw, jouw Mentor zal Lostface worden. Ook van jou, Lostface, verwacht ik een goede inzet. Dan, als laatste Apprentice zou ik Crowpaw een mentor willen geven. Nightrise, kom naar voren, jij zult Crowpaw trainen, en ik wens je succes," Zijn hart begon te kloppen in zijn keel. Wat zou zijn Leider nu vertellen?

"Ik heb nu drie Apprentices die er klaar voor zijn een Warrior te worden. Brokenpaw, Silentpaw......" Hij werd even duizelig en was bang dat zijn naam er niet bij ging zitten. "en Fightpaw, kom naar voren. Het is jullie tijd om Warrior te worden. Jullie hebben alle drie goede vecht- en jaagtechnieken geleerd, en zijn uitgegroeid tot waardige SkyClan warriors. Ik geef jullie namens StarClan jullie nieuwe krijgersnamen." Een zucht van verlichting kwam gelopen uit zijn mond. Maar het was nog niet voorbij. Hij moest nu nog een naam krijgen. Hopelijk was het een fantastische naam. Maar Duststar koos altijd een naam die goed paste bij het karakter. "Brokenpaw, jij zult bekend staan als Brokenreflection. SkyClan eert je voor je dapperheid. Silentpaw, vanaf nu wordt jij genoemd bij de naam Silentcry. Je zult een sterke en slimme Warrior worden, ik zou niet graag tegenover je staan in een gevecht." Dat waren sterke woorden. "Fightpaw, vanaf nu wordt jij geëert met de naam Fightsoul. Ook jij bent dapper en sterk. Ik wens jullie allen succes met het dienen van je Clan," Fightsoul! Zo een naam had hij nooit kunnen dromen. Hun namen werden elk voor een rond het kamp uitgeropen. Hij straalde gewoon van vreugde.

"Daarbij wil ik graag Dewkit even bij me hebben," hij speurde de open plek af naar het blinde katje. "Ik vind het spijtig dat ik jou nooit tot Apprentice of Warrior zal kunnen benoemen. De Clan schenkt je hoop en geluk. Je bent nog jong, je kunt nog veel leren. Ik help je graag. Je moet een makkelijke start maken om op weg te komen. Dewkit, hierbij schenk ik jou de naam Dewlily. StarClan waakt over je," hij gaf de -voorheen kitten- Elder een likje over haar schouder.
Even was het stil maar toch had hun leider nog wat te vertellen. "Er is nog iets dat ik jullie moet vertellen," Weer bonsde zijn hart Duststar leek nerveus te zijn. Ik ben, zoals jullie weten, een tijd ziek en afwezig geweest. In deze periode ben ik een leven verloren. Dit was mijn eerste leven. Ik vond het goed om jullie dit te vertellen," Nu liep Duststar weg. Fight'soul' werd gefeliciteerd. Hij was gelukkig en vol vreugde. Maar toch zat dat éné leven van zijn leider ook in zijn hoofd."

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun prooi te vangen zich op de open plek verzamelen!"Klonk het vanuit de hoge rots in het kmap. Lostface opende haar oog en rekte zich uit. Een naamceremoni? Zouden er nieuwe apprentices komen? Zou zij een leerling krijgen? Wie weet, was zij één van de gelukkige ondanks haar oog. Snel sprong ze overeind en trippelde naar de open plek toe waar Duststar en Silverfang klaar stonden om de ceremoni te beginnen. "Dit is voor sommigen onder ons een belangrijke dag. Ik zou Vanillekit graag naar voren willen hebben. Vanillekit, je bent oud genoeg om Apprentice te worden en te beginnen aan je training die je klaarmaakt voor het avontuur als Warrior. Vanillekit, vanaf vadaag heet je Vanillepaw. Jouw mentor zal Featherleaf zijn, Featherleaf, leer deze jonge Apprentice alles wat je weet. Ik vertrouw je erop je taken als mentor goed te vervullen, je hebt een groot enthousiasme. Dat kon ik eerder deze dag wel merken," Duststar liet de woorden op de beid katten neerzinken. Dat deed hij wel vaker. Lostface vond het fijn dat hij alle katten even de tijd gaf voor wat dan ook.
"Ik vond het jammer om te merken dat er een aantal aangewezen mentoren zijn die hun plichten als mentor niet met enthousiasme volbracht hebben. Maar ik begrijp dat deze taak voor sommigen onder ons nog wat te veel is. Daarom wil ik Luckypaw, Seapaw en Crowpaw graag naar voren hebben. Als eerste Luckypaw, ik geef je hierbij een mentor waarvan ik hoop dat ze haar taken volbrengt. Je mentor zal Frostclaw zijn. Frostclaw, ik wens je succes in het trainen van Luckypaw. Seapaw, jouw Mentor zal Lostface worden. Ook van jou, Lostface, verwacht ik een goede inzet. Dan, als laatste Apprentice zou ik Crowpaw een mentor willen geven. Nightrise, kom naar voren, jij zult Crowpaw trainen, en ik wens je succes," Hiermee was de ceremoni beindigd. Tenminste, dat ze. Net toen ze zich om wou keren en naar haar leerling toe wou gaan sprak de behoedzame leider verder. "Ik ben, zoals jullie weten, een tijd ziek en afwezig geweest. In deze periode ben ik een leven verloren. Dit was mijn eerste leven. Ik vond het goed om jullie dit te vertellen," Lostfac kon het niet geloven. Gelukkig was het zijn eerste leven maar toch. Toen Duststar van de rots afsprong bleef ze hem nog even nakijken. Daarna shudde ze haar kop en trippelde naar haar leerling om kennis te gaan maken.

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun prooi te vangen zich op de open plek verzamelen!"Klonk het vanuit de hoge rots . Seapaw trippelde erheen. Vandaag was de dag,vandaag zou ze leerling worden. "Dit is voor sommigen onder ons een belangrijke dag. Ik zou Vanillekit graag naar voren willen hebben. Vanillekit, je bent oud genoeg om Apprentice te worden en te beginnen aan je training die je klaarmaakt voor het avontuur als Warrior. Vanillekit, vanaf vadaag heet je Vanillepaw. Jouw mentor zal Featherleaf zijn, Featherleaf, leer deze jonge Apprentice alles wat je weet. Ik vertrouw je erop je taken als mentor goed te vervullen, je hebt een groot enthousiasme. Dat kon ik eerder deze dag wel merken," Seapaws staart zwaaide zenuwachtig heen en weer,het was bijna haar beurt."Ik vond het jammer om te merken dat er een aantal aangewezen mentoren zijn die hun plichten als mentor niet met enthousiasme volbracht hebben. Maar ik begrijp dat deze taak voor sommigen onder ons nog wat te veel is. Daarom wil ik Luckypaw, Seapaw en Crowpaw graag naar voren hebben. Als eerste Luckypaw, ik geef je hierbij een mentor waarvan ik hoop dat ze haar taken volbrengt. Je mentor zal Frostclaw zijn. Frostclaw, ik wens je succes in het trainen van Luckypaw. Seapaw, jouw Mentor zal Lostface worden. Ook van jou, Lostface, verwacht ik een goede inzet.Seapaw staarde Lostface aan.Ze wist ondanks haar oog dat ze een hele goeie krijger had. Ze was heel dapper. Dat had ze meerdere keren bewezen.Ze zag dat lostface naar haar toen kwam. Seapaw schonk haar een klein lachje,ze was nog steeds ietsje nerveus. Ze raakte met haar neusje haar schouder aan."Hoi",zei ze nieuwsgierig.

Silentpaw was vroeg wakker, ze wist dat er binnenkort een naamceremonie zou komen nu zij en Brokenpaw al 12 manen waren. ''Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun prooi te vangen zich op de open plek verzamelen!"Klonk het vanuit de hoge rots in het kamp. Silentpaw sprong meteen op van haar plekje waar ze zenuwachtig met haar staart zwaaide. Silentpaw liep naar de plek waar de andere katten al wachtten. Silentpaw keek naar alle katten om zich heen ze zag een kit wachtend op haar nieuwe naam. ''Dit is voor sommigen onder ons een belangrijke dag. Ik zou Vanillekit graag naar voren willen hebben. Vanillekit, je bent oud genoeg om Apprentice te worden en te beginnen aan je training die je klaarmaakt voor het avontuur als Warrior. Vanillekit, vanaf vadaag heet je Vanillepaw. Jouw mentor zal Featherleaf zijn, Featherleaf, leer deze jonge Apprentice alles wat je weet. Ik vertrouw je erop je taken als mentor goed te vervullen, je hebt een groot enthousiasme. Dat kon ik eerder deze dag wel merken," Silentpaw wachtte geduldig terwijl ze naast een van haar beste vriendinnen Brokenpaw zat. Ze zouden zo meteen beide warrior worden. Even dook Dovepaw in haar hoofd op. Ze durfde niet langs te gaan, ze durfde het gewoon echt niet de lucht van de medicine den had een akkelijk effect op haar. Ze keek naar de apprenices die nieuwe mentoren kregen. "Ik vond het jammer om te merken dat er een aantal aangewezen mentoren zijn die hun plichten als mentor niet met enthousiasme volbracht hebben. Maar ik begrijp dat deze taak voor sommigen onder ons nog wat te veel is. Daarom wil ik Luckypaw, Seapaw en Crowpaw graag naar voren hebben. Als eerste Luckypaw, ik geef je hierbij een mentor waarvan ik hoop dat ze haar taken volbrengt. Je mentor zal Frostclaw zijn. Frostclaw, ik wens je succes in het trainen van Luckypaw. Seapaw, jouw Mentor zal Lostface worden. Ook van jou, Lostface, verwacht ik een goede inzet.'' Nu waren zij en Brokenpaw bijna aan de beurt. Ik heb nu drie Apprentices die er klaar voor zijn een Warrior te worden. Brokenpaw, Silentpaw en Fightpaw, kom naar voren. Het is jullie tijd om Warrior te worden. Jullie hebben alle drie goede vecht- en jaagtechnieken geleerd, en zijn uitgegroeid tot waardige SkyClan warriors. Ik geef jullie namens StarClan jullie nieuwe krijgersnamen. Brokenpaw, jij zult bekend staan als Brokenreflection. SkyClan eert je voor je dapperheid. Silentpaw, vanaf nu wordt jij genoemd bij de naam Silentcry. Je zult een sterke en slimme Warrior worden, ik zou niet graag tegenover je staan in een gevecht. Fightpaw, vanaf nu wordt jij geëert met de naam Fightsoul. Ook jij bent dapper en sterk. Ik wens jullie allen succes met het dienen van je Clan," Silentcry keek meteen toen haar nieuwe naam was uitgesproken naar Brokenreflection. Ze glimlachde. ''We zijn eindelijk warriors brokenreflection!'' zei Silentcry uitbundig terwijl ze haar vriendin een lik over haar kopje gaf.

Featherleaf hoorde de bekende oproep van Duststar en rekte zich uit. Ze had net een jachtpatrouille achter de rug en had gehoopt dat ze nog wat kon slapen. Ze stapte de open plek op en kreeg plots steeg er hoop op in haar borst. Misschien werden een paar kits Apprentice's. Maar zou zij daarom een leerling krijgen? Toch keek ze hoopvol naar de kittens. Toen Duststar haar naam zei was ze vervult van trots. Haar eigen leerling! Maar wat bedoelde Duststar met: "Dat kon ik eerder deze dag wel merken." Ze schudde het van zich af en trippelde naar voren, om de neus van haar leerling aan te raken. Dan werd ze overvallen door een golf van verantwoordelijkheid. Wat als het haar niet zou lukken? Dat ze faalde? Maar voor deze Apprentice zou ze alles doen wat ze kon. Ze hoopte maar dat het goed genoeg was. Verwachtingsvol keek ze op Vanillepaw neer. Ze zou ervoor zorgen dat het de beste Apprentice werd van de hele Clan!

Nightrise draaide verveeld haar oren naar de hoge rots, waar de oproep tot een clanceremonie de wereld in werd gestuurd. Geeuwend kwam ze recht, de kramp in haar poten stierf weg na het lange stilliggen. In slome passen beende ze de warriors den uit, de sterk gebouwde poes schonk de andere krijgers geen blik waardig. Ze waren stuk voor stuk trouw aan hun zieke leader, die zijn levens lag weg te sterven in zijn hol zonder een teken te geven dat het met hem ging of een bevel te geven aan zijn krijgers. Het enige wat hun leider deed was rillen in de donkere den waar Duststar al weken verbleef. Ongeïnteresseerd richtte ze haar ogen naar de rots waar Silverfang zijn oproep deed. Het oranje vacht patroon, de vlekken die zijn pels overschilderden, de rustige blik en de uitgeruste houding. Nightrise sperde haar ogen wijd open, haar leider, de kater die nog een kitten was toen zij al een schitterende training verderzette, de kat die nog niet eens zijn eerste naamceremonie had beleeft toen zij al warrior was. Duststar was beter, koude woede vlamde op in haar ogen. Die vuile Whisperwind en Falconpaw, wat as hun voordeel dat Duststar dit overleefde, ook al had hij negen levens, één kon hij toch wel kwijt geraken. Briesend beende ze voort naar de menigte die zich rond hun geliefde leider had verzameld. Twee kittens stuiterden giegelend voorbij, hun donkere vachtstak slordig naar alle kanten en er plakte wat zand in hun snorharen. "Ga uit de weg, ik moet zometeen een apprentice krijgen, niet zo'n gepupel als jullie, muizenbrokken" Snauwde de donkere warrior. Haar ijzige ogen schoot over de andere katten terwijl ze om de kittens heen liep. "Dit is voor sommigen onder ons een belangrijke dag. Ik zou Vanillekit graag naar voren willen hebben. Vanillekit, je bent oud genoeg om Apprentice te worden en te beginnen aan je training die je klaarmaakt voor het avontuur als Warrior. Vanillekit, vanaf vadaag heet je Vanillepaw. Jouw mentor zal Featherleaf zijn, Featherleaf, leer deze jonge Apprentice alles wat je weet. Ik vertrouw je erop je taken als mentor goed te vervullen, je hebt een groot enthousiasme. Dat kon ik eerder deze dag wel merken" startte Duststar de ceremonie, zijn stem was warm en aanmoedigend. Even verscheen er een glimlach op Nightrise lippen. Een kitten die apprentice werd was prachtig, een nieuwe kracht, het nieuwe enthousiasme. Bij de gedachte aan de loyaaliteit die de kit zou opbouwen voor haar leader veranderde de nostalgische glimlach in een koude, nietszegende houding die ze gewoonlijk aannam. Duststar zette de Naamceremonie verder: "Ik vond het jammer om te merken dat er een aantal aangewezen mentoren zijn die hun plichten als mentor niet met enthousiasme volbracht hebben." "Zoals je broer", fluisterde Nightrise. Een spottende fonkeling sijpelde in haar ogen. Cindersoul, Duststars broer, was ook één van de schuldige, aangezien Crowpaw klaar stond om naar voren te stappen. "Maar ik begrijp dat deze taak voor sommigen onder ons nog wat te veel is. Daarom wil ik Luckypaw, Seapaw en Crowpaw graag naar voren hebben. Als eerste Luckypaw, ik geef je hierbij een mentr waarvan ik hoop dat ze haar taken volbrengt. Je mentor zal Frostclaw zijn. Frostclaw, ik wens je succes in het trainen van Luckypaw. Seapaw, jouw Mentor zal Lostface worden. Ook van jou, Lostface, verwacht ik een goede inzet. Dan, als laatste Apprentice zou ik Crowpaw een mentor willen geven. Nightrise, kom naar voren, jij zult Crowpaw trainen, en ik wens je succes" Een zelfvoldaane grijns verscheen op Nightrise's gezicht, met een arrogante zwiep van haar staart glipte ze tussen de menigte heen. Ze keek de kersverse apprentice vriendelijk aan, Het was een sterke leerling, de blauwzwarte vacht van de poes was kort en Nightrise zag de spieren onder haar donkere pels lichtjes rimpelen. Ze raakte zachtjes de neus van haar nieuwe apprentice aan. "Je zult de beste apprentice worden die de clan heeft gekent, daar zal ik persoonlijk voor zorgen" Murmelde de stevig gebouwde poes. Nightrise ging naast de leerling zitten en sloeg haar staart netjes voor haar poten. De gemoederen waren bedaard. "Ik heb nu drie Apprentices die er klaar voor zijn een Warrior te worden. Brokenpaw, Silentpaw en Fightpaw, kom naar voren. Het is jullie tijd om Warrior te worden. Jullie hebben alle drie goede vecht- en jaagtechnieken geleerd, en zijn uitgegroeid tot waardige SkyClan warriors. Ik geef jullie namens StarClan jullie nieuwe krijgersnamen. Brokenpaw, jij zult bekend staan als Brokenreflection. SkyClan eert je voor je dapperheid. Silentpaw, vanaf nu wordt jij genoemd bij de naam Silentcry. Je zult een sterke en slimme Warrior worden, ik zou niet graag tegenover je staan in een gevecht. Fightpaw, vanaf nu wordt jij geëert met de naam Fightsoul. Ook jij bent dapper en sterk. Ik wens jullie allen succes met het dienen van je Clan" Nightrise keek de nieuwe warriors bemoedigend aan. Ze had het idee dat Duststar langer zou leven dan gewenst naar haar onderbewustzijn verdrongen. Vrolijk riep de ervaren mentor de krijgers namen mee. "Daarbij wil ik graag Dewkit even bij me hebben,Ik vind het spijtig dat ik jou nooit tot Apprentice of Warrior zal kunnen benoemen. De Clan schenkt je hoop en geluk. Je bent nog jong, je kunt nog veel leren. Ik help je graag. Je moet een makkelijke start maken om op weg te komen. Dewkit, hierbij schenk ik jou de naam Dewlily. StarClan waakt over je" Onderbrak de leider het aanmoedigende gejoel. De kleine, sneeuwwitte kitten was al vanaf zijn eerste maan blind vermoede Nightrise. Hij had een horzel steek gehad bij de ogen, toen die nog niet open waren. Ze kon het zich nog goed herinneren, het hele kamp stond in rep en roer toen dat gebeurde. De poes draaide zich om, terug naar de den, de Ceremonie was gedaan. ""Er is nog iets dat ik jullie moet vertellen," Weerklonk de stem van de gevlekte kater achter Nightrise. Geschrokken gleed haar ijselijk blauwe blik terug naar Duststar. Wat? Waar ging hij nu weer over mauwen? "Ik ben, zoals jullie weten, een tijd ziek en afwezig geweest. In deze periode ben ik een leven verloren. Dit was mijn eerste leven. Ik vond het goed om jullie dit te vertellen," Ze volgde hem, Duststar sprong zwijgend de hoge steen af en trippelde terug naar zijn hol, waar de ziekte hem de baas was geweest. Te verstomt om nog iets uit te brengen draaide ze zich om. Niet naar de den, naar het sterrenmeer of het bloesembos. Om alles op een rij te kunnen zetten om zichzelf te kunnen zijn. Even leek het alsof haar brein het had begeven, alle remmen had losgegooid en haar wetenloos had achtergelaten. Het enige wat ze helemaal gewaar was, waren haar gevoelens, maar de trots, die ze tijden had nagestreefd wachtende op dit moment, proefde ze niet.

[En mijn eigen record van langste post is weeral verbroken x'D]