Chillybreath

Name; Chillybreath
Past names; Chillykit - Chillypaw
Gender; She-cat
Age; 29 moons
Rank; Warrior
Clan; RiverClan

Parents; Mazelock x Whitelion
Siblings; Joltglower, Lioncub & Whitelion
Half-siblings; (Known) Crimsonpaw, Goldenpaw, Honeykit & Turtlekit. (Unknown) Innersoul, Energydrink, Liontear, Lockedrose, Nimblepaw, Silverpaw, Sacredpaw, Chainreaction, Determind, Parrotshine, Sorrowmask, Brokenkit, Lizardpath, Thundergaze, Tigerspots†
Bloodline; 75% RiverClan x 25% WindClan

Character
W.I.P

Chilly’s verleden is niet het beste verleden om te hebben. Mazelock, Chillybreaths moeder, had geen enkele interesse in een poes. Poezen waren zwak, alleen maar daar om voort te planten. Ze wilde sterke kittens, geen poezen. Ze wilde sterke katers, katers die haar lijn zouden voortzetten. Haar vader? Whitelion, een WindClan kater die later deputy zou worden. Chillykit wist al op jonge leeftijd dat ze niet gewild was, de minachting waarmee de poes naar haar keek, de liefde die ze aan haar broertje gaf terwijl zij werd genegeerd. Twee van haar siblings waren naar Whitelion gegaan, Lionkit en Whitekit, terwijl zij achterbleef met Joltkit in de RiverClan. Uit wanhoop voor aandacht begon ze het kamp uit te gaan, als ze geen aandacht kreeg als ze niks deed, misschien kreeg ze dan wel aandacht als ze stoute dingen deed?

Maar ook dat hielp niet, de poes boeide het niet veel dat ze er niet was. Zou haar niet missen als ze stierf terwijl ze buiten het kamp liep. Ze werd genegeerd. Ze was dan ook een grote problemenmaker, met een grote mond ook nog. Ze was niet bang om warriors tegen te spreken en onbeleefd te zijn. Spelen met andere kittens deed ze op een gemene manier, alles omdat ze schreeuwde om aandacht en liefde van haar moeder.

Toen ze apprentice werd kreeg ze een strenge, maar rechtvaardige warrior als mentor. Hij was hard, al helemaal door haar verleden als kitten, maar hij deed nooit dingen die hij niet mocht doen. Gaf haar hulp wanneer nodig en leerde haar echt dingen. Gaf haar straftrainingen als ze hem tegen sprak, zorgde ervoor dat ze naar hem luisterde en eventueel normale discussies kon houden. Zelfs als apprentice kreeg ze geen complimenten van haar moeder, zelfs toen ze voor het eerst zelf een vis had gevangen, zelfs niet toen ze eindelijk leerde vechten, of toen ze een vogel had gevangen. Zelfs toen vond haar moeder haar nog zwak, nutteloos.

Chillypaw besefte dat niks wat ze deed goed genoeg was en dat er een verandering moest komen. Als ze zich netjes ging gedragen en vriendelijk, dan had de clan haar rug. Dan zouden ze haar missen als ze weg was, dan zouden ze het nooit kunnen geloven als ze een “fout” had gemaakt. Wie weet kon ze dan misschien ooit haar eigen moeder om zeep helpen en zeggen dat het niet haar schuld was. Dat de Clan haar geloofde en er niks aan de hand zou zijn. Vanaf dat moment begon ze langzaam haar ‘masker’ te ontwikkelen, licht flirty, maar niet over de top waardoor het ongelooflijk werd of dat katers ruzie om haar zouden maken. Gewoon een opmerking hier en daar en niet teveel pushen. Vriendelijk zijn tegen katten, zorgzaam voor iedereen. Een goed imago opbouwen.

Chillybreath ontpopte in een warrior, zelfs toen nog de minachting van haar moeder gekregen. Ze probeerde haar anders te bewijzen, want ze was wat waard. Zelfs als zij dat niet zo zag. En ze zou ooit haar wraak krijgen op haar moeder, die inmiddels weer vreemd was gegaan met een andere kater. Hierdoor kreeg ze halfsiblings; Crimsonkit, Turtlekit, Honeykit en Goldenkit.  Ze gaf Goldenkit weg, omdat deze dan nog ‘hoop’ zou hebben. Turtlekit was doof en daarom niet goed, Honeykit en Crimsonkit waren poesjes en daarom niet goed genoeg voor haar.

De reis was… nieuw voor haar. Ze probeerde te zijn zoals ze altijd was, maar het liep uit de hand met een kater, Smokegaze. Smokegaze bracht iets nieuws in haar naar voren, iets wat ze niet snapte, iets wat verkeerd voelde voor haar. Hij kwam dichtbij, te dichtbij voor haar gevoel, maar zelfs terwijl ze wist dat hij te dichtbij kwam en te close met haar werd, deed ze er niks aan als ze samen waren.

De terugreis was hetzelfde als de heenreis, alleen dit keer met een kat waar ze regelmatig mee om ging en waar ze soms naar uitkeek om dingen mee te doen. En het voelde verkeerd, voor haar. Het was raar en ze had er gewoon geen woorden voor om het te omschrijven.

Het oude territorium voelt bekend onder haar poten en ze hoopt dat ze hiermee ook weer terug kan keren naar normaal. Maar of dat nog kan, is de vraag.