Aiméeeeeeee 1371 Actief I was born to die
Like everyone on earth
But I want to be the reason
You fulfilled your purpose
| |
| Onderwerp: Everyone has regrets vr 15 sep 2017 - 8:46 | |
|
Silhouette was steeds meer gewend geraakt aan het leven in de Elite en hoewel zijn halsband nog niet versierd was met de bekende hondentanden, wist hij dat hij eindelijk echt thuis was. Hij was tevreden met zijn keuze en had meer contact met de Bloodclan katten gehad dan hij waarschijnlijk ooit hier zou hebben gehad. Toch, nu dwaalde hij weer rond in zijn oude gebied en niet met een specifiek doel. Hij kwam wel eens hier om te jagen, gezien hij het hier meer gewend was, maar het stuk waar hij nu was had een andere betekenis voor hem. De bekende rots was voor hem altijd al een punt geweest om naar toe te gaan als hij zich 'down' voelde, om het zo maar even te zeggen. Waarom wist hij niet precies. Als Apprentice had hij vol trots op de rots gestaan, verzekerd van een goede toekomst waarin hij wraak nam op zijn clan, maar hoe ouder hij werd, hoe meer dat plan leek te verdwijnen. Hij wou het nog steeds, maar nu was het te laat. Was hij een sukkel geweest? Had hij te lang gewacht? Misschien was hij gewoon laf geweest. Silhouette haalde eens diep adem en liep verder naar de rots, verzonken in gedachtes. Momenten die hij beleeft had hier verschenen in die gedachtes. Het gesprek met Firework toen hij nog jong was. Firework. Silhouette had hem als een sukkel gezien, maar het was een van de weinig katten waar hij echt om gaf. Zijn dood was een van de eerste keerpunten geweest in Silhouette's leven. Het was een verwarrend moment geweest, maar hij had toegegeven dat hij echt om de kater gaf. Andere momenten die hij beleefd had hier waren met Oceanbreeze, waar hij nog steeds zoveel om gaf. Deze plek had zoveel betekenis voor hem. De tuxedo kat sprong maar op de Outlook Rock en keek toen uit over het oude Windclan gebied. Hij zuchtte even terwijl hij ging zitten en zijn zwarte staart om zijn poten sloeg. De koele leaf-fall wind waaide door zijn wat dunne vacht, als hij enkel staarde in de verte. |
|