Child's play

Onderwerp: Child's play zo 8 apr 2018 - 19:19

Shredpaw rode vacht was slordig omhoog gepiekt door de modder waar hij in viel. De tom had geprobeerd om in een boom te klimmen, want dat was één van de opdrachten van het spel die hij speelde met de andere katten, enkel was zijn klim poging aardig gefaald en lag hij nu met zijn snuit in de modderpoel. Gelukkig scheen de zon en was het temperatuur erg aangenaam. Hij had geen zin in een koude wind met een halve doorweekte vacht. De andere katten lachte, en rolde zowat over de grond van de lol voor ze met ze alle wegliepen. Huh? Ze waren toch aan het spelen? Met een vragende blik keek hij toe hoe ze veder van hem wegliepen. Nog steeds hun gelacht horend in de verte hoorde hij hoe ze hem een kitten noemde. Sip kroop Shredpaw overeind en schudde zichzelf uit. Niet wetend waarom de andere ineens zo gemeen begonnen te doen. "Ik ben geen kitten!" Riep hij boos terug. "Wat is er mis mee om te spelen" De tom hield zijn snuit op maar zijn oren stonden verdrietig in zijn nek gedrukt. Shredpaw keek weg voor hij nog een keer zijn vieze dikke vacht uitschudde. Niet helemaal doorhebbend dat de modderspetters in het ronte vlogen en zowat een witte kattin die langsliep bedekte met een laag vieze drap.

- Bloomburrow

Onderwerp: Re: Child's play zo 8 apr 2018 - 19:40

B

loompaw zat in haar eigen wereldje. Ze had haar kopje op haar pootjes gelegd, haar twee verschillend gekleurde ogen in de verte starend. Ze was moe van het lopen en om héél eerlijk te zijn had ze weinig zin om terug te keren naar hun oude territoria. De laatste keer dat ze er geweest was, was ze een kitten; toen had haar enige broer nog geleefd, net zoals haar moeder; en toen had ze nog geen weet van het hele drama over hun vader. Het was iets waar ze niet vaak aan dacht, aan het feit dat haar neefjes en nichtjes eigenlijk ook haar halfsiblings waren, het was iets dat ze eerder verdreef en probeerde te vergeten. De jonge warrior zuchtte geluidloos en stond op. Ze zou even een korte wandeling maken. Net toen ze een oranje apprentice van haar clan passeerde schudde die zich uit, waardoor ze bedekt werd in een laag modder. Haar net gewassen witte vacht.. Bloomburrow was misschien niet per se ijdel - maar ze droeg een zekere trots in het schoon houden van haar vacht. Het uiterlijk was immers het eerste dat men zag, en sinds ze hen moeilijk kon tegenspreken wou ze graag dat ze er tenminste deftig uitzag.. Haar tweekleurige ogen richtten zich op Shredpaw, haar mond lichtjes openhangend van verbazing en shock, alsof ze niet kon geloven dat hij dat écht net gedaan had. Was het niet gezond verstand om eerst om je heen te kijken voor je je vacht uitschudde?

window blues

Onderwerp: Re: Child's play zo 8 apr 2018 - 19:54

Pas nadat hij zijn vacht even goed uitgeschudde had besefte hij dat hij misschien eerst om zich heen had moeten kijken. Zijn blauwe kijkers mengde zich dan al in twee boze ogen. Beschamend glimlachte hij met zijn scheve lach en drukte nu nog veder zijn oortjes naar beneden. Het was Bloomburrow, een van de warriors uit zijn clan. Oh grote starclan. Shredpaw voelde zich meteen rot. Bloomburrow had een prachtige witte vacht en die had hij nu door zijn onhandigheid verpest. Dat hij nog niet een draai voor zijn oren gekregen had van de mooie kattin. "o-oh sorry Bloomburrow! H-het spijt me, eerlijk waar! Ik.. i-ik had beter moeten opletten" stamelde hij snel. Half struikelend over zijn woorden. "Oh ik ben ook toch z'n kleuns." Hij kon zichzelf wel een klap verkopen. Misschien was het inderdaad waar wat de andere apprentices van hem vonden: nog een kleine kitten. Zucht.

Onderwerp: Re: Child's play ma 16 apr 2018 - 17:48

D

e met modder bedekte poes schudde haar vacht ook uit - eerst uitkijkend of er niemand anders in de buurt was, natuurlijk. Het kon haar niet zo veel schelen dat Shredpaw er wel bij stond, want dat was natuurlijk de dader en de modder kwam vanaf zijn vacht dus ja.. Boontje komt om zijn loontje - voor wat, hoort wat. Ze keek de apprentice nog eens aan met scherpe tweekleurige ogen, al verzachtte haar blik toen hij zichzelf zo'n kluns noemde. Haar zus was ook klunzig - maar daarom geen slecht persoon. Misschien moest ze minder prikkelbaar zijn. Bloomburrow zou haar excuses aanbieden omdat ze nogal bot over kon gekomen zijn, maar dat was niet echt simpel voor haar en daarom meestal niet de moeite waard om te proberen. Daarom haalde ze haar schouders maar op, als om te zeggen: "het geeft niet."

window blues

Onderwerp: Re: Child's play