Snowflakes

Stilletjes bewoog de grijze kattin zich door de laag sneeuw. Ze had een enkeling die vroeg wat ze ging doen verteld dat ze ging jagen. Dat was trouwens niet volledig gelogen. Ze zou alles vangen wat ze tegenkwam, maar nu dat toch triest weinig was kwam dat op hetzelfde neer als doelloos rondlopen. Laat dat nou net zijn wat ze nodig had. Ze had een hekel aan de reis. Waarom moest hun thuis nou vergaan? Waarom konden ze niet gewoon gelukkig verder leven in het oude territorium? Een zucht ontsnapte uit haar mond, waarna er een sneeuwvlokje op haar tong landde. Glimlachend trippelde ze verder. Zodra ze een nieuw thuis hadden gevonden zou het allemaal weer goedkomen. Het was niet alsof ze hier voor altijd zouden blijven. Plots herkende ze een grijze vacht. Het was Eveningglow. Zij en Evening hadden nooit echt een goed gesprek gehad. Het enige wat ze eigenlijk van haar wist was dat ze rond dezelfde tijd hadden getraind. "Hey." Begroette ze haar vriendelijk. Ze merkte vrijwel meteen dat er iets niet helemaal oké was. Toch koos ze voor de wat minder directe weg. "Hoe is het ermee?"

Ze merkte hoe de poes tegenover haar niet erg enthousiast was over hun conversatie en ze besloot een stapje verder te gaan. "Ik heb gemerkt dat de stemming onder.. eigenlijk iedereen nogal achteruit is gegaan." Mauwde de poes terwijl ze haar clangenoot aankeek. Ze was er zelf ook niet bepaald gelukkiger op geworden. "De journey heeft veel met ons gedaan. Gek hè, hoe zelfs nu de clans in vrede met elkaar omgaan, er toch nog veel onvrede heerst." Ze was zelf erg tegen de rivaliteit tussen de clans, maar zag wel in hoe het iedereen pushte om steeds beter te worden.
Geen enkele soort kon zonder vijanden. Een sneeuwvlok viel op haar neus en ze schudde haar hoofd kort heen en weer. Dawnwhisper had echt iemand nodig om mee te praten.

"Ik denk eigenlijk dat dat helemaal niet zo gek is. Het is enkel maar schijn, iedereen doet aardig omdat het nu niet anders kan. Ik weet zeker dat iedereen elkaar gewoon de rug weer toe keert als we weer naar onze gebieden zouden kunnen gaan. Iedereen speelt maar een spel, misschien zijn er ook wel katten oprecht maar lang niet allemaal." Mauwde haar clangenoot. De optimistisch ingestelde kattin had zo'n antwoord niet verwacht. "Hoewel dat voor de meesten wel zal gelden moet ik zeggen dat ik veel positieve contacten heb gemaakt." Ze stak haar neus in de lucht en keek naar het ademwolkje dat langzaam omhoog dwarrelde. "Of ben ik nou gewoon zo naïef?"

"Ja, ik denk dat dat vrij naïef is. Zelfs die positieve contacten zijn dan weer weg. Als er dan onenigheid is keren ook die je gewoon de rug toe." sprak de kattin. Dawn voelde even onvrede door zich heen gaan. Wat maakte afkomst nou uit? Het aantal halfclanners was het levende bewijs dat iedereen, ongeacht clan van elkaar kon houden. Ze wou een discussie starten, maar hield zich toch in. Hoe ze het nou wendt of keert, Eveningglow was toch een kat die ze dagelijks zag en waar ze loyaal aan moest blijven. "Oh." reageerde ze droogjes. "Heb je zelf negatieve ervaringen met iemand gehad van buiten ThunderClan?" vroeg ze in de hoop de poes wat beter te begrijpen.

Natuurlijk was dat haar opgevallen. Maar zo hadden genoeg ThunderClanners zich tegen elkaar gedragen. "Iedereen is geïrriteerd door de reis." bracht ze uit. Waarom begreep ze niet dat niet iedereen iets had tegen andere clans? Ze had meer dan genoeg goede ervaringen met de katten tijdens deze reis. "Bovendien worden de goede dingen al snel vergeten. Als we echt zo'n hekel aan elkaar hadden dan waren we niet met elkaar op reis gegaan." Ze bedoelde het echt niet vervelend, maar Eveningglow zat er echt helemaal naast. Toch voelde ze zich schuldig. Ze had een onnodige discussie veroorzaakt waar ze het toch niet over eens gingen worden. "Maar goed. Zo zijn de meningen verdeeld." mauwde ze op een wat vriendelijkere toon.

De grijze kattin knikte. Dat leek haar een beter idee. "We kunnen niet te lang wegblijven, nee." Zei ze alsof dat de reden was dat de andere poes weg wou. Ze zouden samen terug moeten lopen, maar van praten zou het vast niet komen. Eveningglow was zeker geen vervelende clangenoot. Ze zouden gewoon geen vrienden worden en dat was helemaal niet erg. Ze waren loyaal aan elkaar, zoals het hoorde. Maar goed. Ze had het koud en haar buik was behoorlijk aan het rommelen. Het was tijd om rechtsomkeer te maken. "Dan gaan we maar."

-Dawn is het topic uit, tenzij ze nog iets toe kan voegen.