Back at it again.

Een kille blik was in zijn ogen te zien terwijl hij zijn klauwen over het schors van de boom haalde. Tot zijn tevredenheid lieten zijn klauwen diepere groeven achter dan de vorige maand dat hij dit had gedaan, wat wilde zeggen dat hij sterker aan het worden was. Hij kon meer kracht zetten en daarom zonken zijn klauwen ook dieper in de boom. Hij had zijn klauwen al op verschillende bomen uitgetest en telkens waren ze dieper in de schors gezonken dan de vorige keer. Door veel patrols te doen, af en toe een run te doen door de verschillende territories en het trainen van zijn young ones hield hij zichzelf scherp. En dat moest ook wel als deputy van de Elite zijnde. Hij kon het zich niet permitteren dat één van zijn members hem opeens kon vermoorden en dat deze de volgende deputy zou worden. Wat zou Claw doen als dat zou gebeuren? Zou hij de sterkste member accepteren of deze laten vermoorden omdat Shark zijn vriend was en iemand anders uitkiezen om aan zijn zijde te staan? De kans was namelijk vrij groot dat als iemand Shark wilde vermoorden om een bepaalde machtspositie te krijgen dat diegene ook niet zou aarzelen om Claw te vermoorden. Nee, ze moesten beiden scherp blijven. En hij moest zichzelf eens aanleren om minder dingen te gaan tolereren, want hij had het idee dat hij meer pikte dan Claw als het aankwam op bepaalde fouten die members maakten. Hm. Hij moest blijven trainen, dat was eigenlijk wat hij wilde zeggen. En wat was een betere training dan een kijkje gaan nemen in het rogue territory om na te gaan of er eventuele sporen leidden naar de Clan territories? Rogues die de Clan territories hadden bezocht en er eventueel over nadachten om daar een plekje voor zichzelf te zoeken, moesten zo snel mogelijk op andere gedachten gebracht worden. Shark keek op toen hij pootstappen hoorde en bleef stilstaan terwijl hij wachtte tot de kat die hem benaderde voor zijn neus zou staan.

Enkel het trekken van zijn oortje toonde aan dat hij verrast was door het feit dat een kitten voor zijn neus stond. Hij had eerlijk gezegd verwacht dat een rogue naar hem was gekomen om hem uit het territory te jagen, maar hij had geen kitten verwacht. Ze leek niet meer de jongste kitten, maar toch jong genoeg om gevaar op te lopen door hier alleen zo rond te lopen. Met zijn twaalf hondentanden die aan zijn halsband hingen en zijn grote postuur moest hij toch wel intimiderend overkomen. Zijn verwachtingen werd bevestigd toen ze met een klein stemmetje tegen hem sprak en niet echt onder de indruk zijnde keek hij haar aan. “Wat is dat toch met kittens en alleen rondlopen hier?” Hij was Shifa ook al alleen tegengekomen hier, alleen was zij een stuk jonger geweest dan deze kitten. En hij had haar met een valse leugen kunnen overhalen om naar de Elite te gaan. Misschien kon hij dat met deze kitten ook wel. Wie weet zou ze een grotere aanwinst zijn dan Shallow, zijn eigen dochter. Het was misschien crue om zo over haar te denken, maar Shallow had nu nog niet echt bewezen dat ze een dochter van hem was. Bijna al zijn kittens op Yoka en Eveningpaw na toonden niet echt potentie, als hij heel eerlijk mocht zijn. Dan toonden Claw’s kittens toch wel meer potentie en dan vooral Jackdaw, Chawl en Razor. Chawl begon steeds killer te worden en om heel eerlijk te zijn, vond hij het soms wel een beetje apart om te zien dat Chawl niet meer die grappende, aparte tom was van eerst. Maar goed. Tijden veranderden. “Waar zijn je ouders?” vroeg hij aan haar. “Het is gevaarlijk om hier alleen rond te lopen, weet je. Het zou zomaar eens kunnen gebeuren dat je iets overkomt.” Hij grijnsde vals naar haar en zogenaamd per ongeluk schoten zijn klauwen uit hun hulzen.

Shark trok enkel kort met zijn oortje toen ze haar brutale opmerking maakte. Tja… ongelijk had ze in elk geval niet, want er waren katten die kittens inderdaad ouderloos maakten. Hijzelf was ook zo’n kat. Hij kon het zich misschien niet herinneren, maar er zat tussen de katten die hij had vermoord vast wel eentje bij die een kroost achter had moeten laten. Dat was dan jammer voor de kroost, maar Shark had plezier beleefd aan het moorden en dat was uiteindelijk waar het om draaide. Het feit dat ze hem recht bleef aankeken zelfs nadat hij haar aan het treiteren was, wekte echter wel zijn interesse op. Hij grinnikte geamuseerd om haar opmerking en schudde zijn kopje. “Oh, maar ik ben niet per se diegene die jou iets aan hoeft te doen, hoor,” sprak hij kalmpjes tegen haar. “Er kunnen genoeg andere katten rondlopen met slechte bedoelingen. Rogues die niet helemaal goed in hun kop zijn of verstoten Clan cats die het niet kunnen schelen wat er met een ander gebeurt zo lang ze maar wraak kunnen nemen, op wie dat dan ook is.” Dat laatste was misschien wel wat vergezocht omdat zelfs verstoten Clan cats heilig waren aan hun domme warrior code en waarschijnlijk kittens met geen poot aan zouden raken, maar het was leuk om angst te creëren voor iets waar geen angst voor hoefde te zijn. “Je bent in elk geval niet op je mondje gevallen, dus dat is wel een goed ding.” Hij grijnsde. “Alleen jammer dat die grote bek van je je in de problemen zou kunnen brengen en je jezelf nauwelijks zou kunnen verdedigen als er iets zou gebeuren.” Hij deed net alsof hij nadacht en keek toen op een manier alsof hij een geweldig idee had gevonden. “Hé, ik weet iets!” Hij sloeg met zijn staart. “Ik ken een groep katten die het je zouden kunnen leren en bescherming zouden kunnen bieden. Je ouders kan ik je natuurlijk niet meer teruggeven, maar ik kan je iets veel beters in de plaats geven.” Hij keek haar strak aan. “Ooit al eens gehoord van veel macht hebben, kitten?"

Hm. De kitten reageerde stoer en bijdehand, maar zelfs de oudste kat wiens zintuigen het langzaamaan allemaal begonnen te begeven kon merken dat de she-kitten aan het liegen was. En dus keek hij haar niet echt onder de indruk aan toen ze een paar wanhopige pogingen leek te willen doen om hem ervan te overtuigen dat ze geen angst had voor hem en haar omgeving. Maar in elk geval had hij haar interesse gewekt toen hij over de Elite begon en dat was het begin van iets moois, dacht hij zo. Hij had wel het idee dat hij nog een kitten kon overhalen om de Elite te joinen. En als ze dat zou doen, zou hij haar waarschijnlijk zelf op willen leiden. Claw vond het vast geen slecht idee dat de rogue zich bij hun zou willen joinen; het was de Elite joinen, weggejaagd of gedood worden. Claw duldde geen tegenspraak en zeker niet van een groep katten die naar zijn idee niets te zeggen hadden. Hun gebied zou binnen no time overgenomen zijn en hoe meer rogues zich bij hun voegden uit angst en zich de harde leefstijl van de Elite toe-eigenden, hoe beter. “Hebben we dat niet allemaal?” vroeg hij lichtelijk sarcastisch toen ze aangaf dat ze een naam had, maar toch met enige hint van nieuwsgierigheid. Hij gaf een knikje toen ze zei er wel eens van gehoord te hebben. “Die groep waar ik het net over had, heeft hij erg veel macht,” sprak hij. “Als je één van ons zou worden en je zou de leefstijl van die groep overnemen, dan zou het wel eens goed kunnen dat jij binnen een aantal moons ook veel macht hebt.” Hij grijnsde naar haar. “Moet je je voorstellen dat je hier door dit gebied wandelt en jij geen schrik voor hun hoeft te hebben, maar zij wel voor jou. Geeft dat idee je geen heerlijk gevoel?” Hij keek haar strak aan met zijn kille blik. “Ik kan je tot de tijd dat je voor jezelf kunt zorgen en die macht in eigen poten kunt nemen opleiden. Ik kan ervoor zorgen dat je sterk wordt en dat je de ultieme technieken leert om je vijanden een lesje te leren als ze je voor de poten lopen.” Hij haalde zijn schouders op. “De keuze is aan jou.”

Ah, het was steeds dezelfde preek die hij gebruikte bij kittens. En het was steeds dezelfde preek die een glinstering in hun ogen deed verschijnen, die hun brein aan het denken zetten en hun helemaal liet voorstellen hoe dat ze die macht in hun poten zouden nemen. Natuurlijk zei hij niets over de harde training die ze moest ondergaan. Als ze goed had opgelet en zijn hondentanden had gezien, besefte ze vanzelf wel dat het geen ongevaarlijke groep was waar ze zich in zou storten. Maar het idee van een groep leek haar zekerheid te bieden; Shark had het idee dat als hij had gezegd dat hij alleen was geweest dat ze minder geneigd was om met hem mee te gaan. Maar dat was geen slecht idee, want dat wilde zeggen dat ze hersens had en dat ze niet alleen op haar gevoel afging, maar ook haar verstand gebruikte. Zo iemand kon nog wel eens waardevol zijn voor de Elite en Shark was er vrij zeker van dat Claw dit ook een aanwinst vond. Verlaten rogues die geen ouders meer hadden, hadden immers de grootste drijfveren om zich bij één of andere verlaten groep te sluiten die sterk leek. Maar nee, zij léken niet sterk, zij wáren sterk. En het was aan hem om dat te tonen aan deze kleine kitten. “Natuurlijk mag je dat als je wilt,” sprak hij. Een grijns speelde om zijn lippen en hij besloot om haar geen kans te geven om zichzelf om te draaien en terug te lopen. Hij zou haar in het camp wel vertellen wat er allemaal van haar verwacht werd. Ze was immers op een leeftijd waarbij ze bijna bereid zou zijn om een young one te worden. “Kom met me mee,” sprak hij. “Dan laat ik je kennismaken met de groep en je nieuwe verblijfplaats.” Toen schoot hem iets anders te binnen. “Wil je graag je naam behouden of wil je een nieuwe naam hebben, iets wat beter bij je nieuwe rank past?” Hij keek haar vragend aan. Het was niet ongebruikelijk dat katten hun namen veranderden als ze zich bij de Elite voegden; Shark had dat zelf ook gedaan. Maar dat was meer om de reden geweest dat ze hem niet serieus genomen zouden hebben met zijn toenmalige naam dan dat hij het echt had gedaan om intimidatie uit te stralen, hoewel Shark natuurlijk wel een goed uitgekozen naam was binnen de Elite. Al zei hij het zelf.