Oh, sunny day

Langzaam opende Lait haar blauwe oogjes en keek ze knipperend om zich heen. Het was alweer eventjes geleden sinds haar ogen voor de eerste keer open waren gegaan, en de jonge kitten begon al te wennen aan het licht en de vormen en kleuren om haar heen. Terwijl ze zo om zich heen keek merkte ze dat haar moeder even de mand had verlaten en dat zij en haar broertjes en zusjes even wat meer ruimte hadden om rond te kruipen. Daarom waggelde Lait dan ook bijna instinctief naar het gedeelte van de mand die feller van kleur leek te zijn dan waar ze net lag en zodra ze haar pootjes op dit plekje zette, merkte ze dat het warmer aanvoelde dan de rest. Voorzichtig ging ze met haar hele lijfje op de lichtere stof staan en al snel voelde ze heerlijke warmte over haar lijfje komen. Ze sloot genietend haar ogen en bleef zo even staan in wat ze later zou herkennen als de warmte van de middagzon die naar binnen scheen.

& Bombón

Bombón was al een tijdje geleden wakker geworden. Toen hun moeder de mand had verlaten, was een van haar broertjes boven op haar gaan liggen en sindsdien kon ze niet meer slapen. Stomme broertjes ook. Ze kon het vanaf haar geboorte al beter vinden met haar zusjes, al was dat nog niet lang, het leek wel zo. Ze opende voorzichtig haar oogjes toen ze wat hoorde. De nieuwe wereld die ze te zien kreeg en al de prikkels die deze met zich mee bracht was nog steeds wat overweldigend.
Al snel merkte de donkere kitten dat haar zusje wakker was geworden en dat ze was opgestaan. Bombón volgde Lait met haar oogjes vanaf haar plekje waar ze daarstraks nog lekker had liggen te slapen. Nu was ze echter klaarwakker. Ze zag haar zusje gaan zitten op een lichter plekje in de mand en ze sloot haar oogjes. Hmm, wat was er zo fijn aan dat plekje? Nieuwsgierig, maar voorzichtig om haar broertjes niet wakker te maken, want met hen wilde ze dit niet delen, baande ze haar weg naar Lait en ging naast haar zitten. De lichtstralen op haar pluizige vachtje was heerlijk warm en ze glimlachte even kort naar haar zusje, of hoe goed ze dat kon dan.

Er was, voor zover dat kon, een glimlachje verschenen op het gezicht van Lait. Hoe kon het ook anders; de heerlijk warme stralen voelden erg fijn aan en verwarmden haar op een manier die ze nog niet vaak had meegemaakt. Ze deed even haar oogjes open toen ze een vacht langs de hare voelde strijken,  en toen ze naast zich keek zag ze dat één van haar zusjes naast haar was komen zitten. "Voe jij het oo?" miauwde ze zachtjes tegen Bombón.

De warmte vulde langzaam haar vacht toen ze zag hoe haar zusje haar oogjes opende en haar kopje naar haar toe draaide. "Voe jij het oo?" Vroeg Lait haar. Bombón knikte. "Het lich is wam, " antwoordde ze met een wat scheve glimlach. "Is fjijn," Voegde de kitten er nog aan toe, alsof het niet duidelijk was. Ze zaten hier allebei immers te genieten van de warme stralen. Bombón keek gefascineerd naar de twinkelende pluisjes die door de stralen heen zweefden en voorzichtig haalde ze uit met haar pootje. Ze verloor bijna haar evenwicht en wankelde wat. Ze probeerde het opnieuw, en opnieuw. Het was leuk om de pluisjes te proberen te pakken ook al lukte het niet echt.

Haar glimlach werd zo mogelijk nog groter toen Bombón vertelde dat zij de warmte ook voelde. "Heel fjijn!" reageerde Lait opgewekt, terwijl ze merkte dat haar wang meer opgewarmd werd dan de ander nu ze naar hoofd naar haar zusje, dus opzij, had gedraaid. De jonge kitten wendde haar hoofd weer van haar af en zat nu weer met haar volle gezichtje in het warme licht. Het licht was iets te fel voor haar ogen die ze daarom weer dicht deed. Heel erg lang duurde dat niet, want ze voelde weer eventjes de vacht van haar zusje tegen haar aan duwen. Ze opende haar ogen en keek weer opzij, waarbij ze zag dat Bombón met haar pootje in de lucht aan het meppen was. Lait hield even vragend haar kopje schuin, want ze zag niet meteen waar Bombón naar uithaalde tot ze een twinkeling in het licht zag. En nog één, en nog één… "Ooh?" bracht ze verbaasd uit nu ze alle stofjes zag dwarrelen in het licht. "Wa da?" vroeg ze verrast, terwijl zij nu ook met haar pootje naar de stofjes sloeg. Ze bewogen!

Lait maakte een verbaasd geluid toen ze haar de stofjes achterna zag jagen. "Wa da?" vroeg ze verrast, terwijl zij nu ook met haar pootje naar de stofjes sloeg. "Stowfes" Beantwoordde Bombón de vraag van haar zusje met vreugde. Ze haalde nog steeds uit naar de twinkelende deeltjes die in het licht bewogen. "Laawte we se vawngen! Kondigde ze aan, een idee vormende in haar hoofd. "Wie de meewste heewft win," Vertelde ze Lait. Het zou een leuk spelletje zijn om met haar zusje te delen. En ze wilde natuurlijk winnen! "Dwoe jij meej?" Vroeg ze.

-Kort en laat sorry

"Stow-fes," herhaalde Lait, terwijl ze de stofjes met haar ogen bleef volgen. Ze spitste haar oren toen haar zusje voorstelde om de stofjes te vangen en er zelfs een wedstrijdje van te maken. Dit ging leuk worden! "Ja!" riep ze enthousiast, waarna ze al een beetje door haar pootjes zakte. "Ikke tel af, bij 'djie' beginne we! …Djie!" zei het jonge poesje, nog niet in staat om tot drie te tellen, waarna ze zo hoog mogelijk de lucht in sprong en probeerde de stofjes onder haar pootje te krijgen. Dat was niet makkelijk, want ze vlogen alle kanten op wanneer ze ernaar sloeg. Zodra ze weer op de grond landde keek ze onder haar pootje, maar… "Huh?" Ze zag helemaal geen stofjes. Nog een keer proberen dan maar! Voor de tweede keer sprong Lait in de lucht, proberend om de stofjes te pakken te krijgen.