Warmte van hiernaast

Het nieuwe gebied was groot en tegelijkertijd toch ook weer klein. Maar voornamelijk was het anders, anders dan wat ze haar hele leven al gewend was. Dat maakte had dan ook wel weer interessant eigenlijk. Al was het halen van kruiden hier natuurlijk net wat anders dan de normale wandeling door het bos. Sommige kruiden groeide op plaatsen waar je amper bij kon terwijl andere zo goed als overal te vinden waren. Met een bek vol blaadjes wandelde de zilvertabby verder door het bos. Hoeveelheden waren nooit zo haar ding dus pakte ze bijna altijd wel meer mee dan de bedoeling was. Niet altijd even handig natuurlijk. Haar ijsblauwe ogen vielen op een bruine tabby verderop in het bos. Precies wat ze nodig had. Of nouja, niet op dit moment eigenlijk maar goed. "Hawlsadoww!" riep ze vanaf een afstandje met haar bek vol blaadjes. Die mocht ze natuurlijk allemaal niet kapot bijten. Nu maar hopen dat de kater haar hoorde en ze niet moest gaan rennen om hem in te kunnen halen.

De kater reageerde op haar 'woorden', alleen niet helemaal op de manier waarop ze had verwacht. Tallshadow had een paar keer op en neer gekeken voor hij de bosjes in was gedoken. Er was een frons op haar gezicht verschenen. Waarom deed hij dat nou weer?Probeerde hij haar toch niet te ontlopen? Ze kon geen reden bedenken waarom hij dat zou doen. Het was niet dat ze eng was of dat ze bekend stond als een gemene kat. In tegendeel zelfs. Dus waarom was hij nou de bosjes in gedoken en verdwenen? Plotseling voelde ze poten op haar rug springen. Wat?Een paar van de blaadjes in haar bek schoten haar keel in terwijl de anderen vast kwamen te zitten tussen haar kaken. De geur had ze opgemerkt zodra ze besprongen werd. Dit was Shadowclan geur. Het was ten strengste verboden om een Medicine cat of diens apprentice aan te vallen. Dit moest dus wel een ongeluk zijn en daarom was het niet nodig om op haar hoede te zijn. Rousepaw begon te hoesten en moest toch ook wel een keer kokhalzen voor alle blaadjes op de grond lagen. Met een wat betreurde blik in haar ogen keek ze naar het zielige hoopje. Die kon ze dus allemaal niet meer gebruiken. Met een zucht draaide ze zich om naar de kat die haar besprongen had. Tallshadow. "Hoi," sprak ze vriendelijk. Het was even haar best doen om de teleurstelling niet te veel in haar stem te laten horen.

Alleen al door in zijn ogen te kijken kon ze merken dat hij behoorlijk wat spijt had van zijn actie. Dat het alles behalve zijn bedoeling was geweest. ”Ehm..” Begon Tallshadow met een gebaar richting het hoopje blaadjes. De manier waarop hij haar aankeek was te vergelijken met een kitten die zojuist een regel had overtreden. ”Het spijt me zo..” Het klonk simpelweg echt zielig, als iets waar iedereen medelijden mee zou hebben. Dit was dan de Leader van de oh zo beruchte Shadowclan. Zachtjes schudde Rousepaw een keer met haar kop voor ze haar ijsblauwe ogen op de kater bevestigde. "Het is niet erg, ik kan straks wel nieuwe gaan halen." Ergens kon ze de reactie al te goed begrijpen. Hij had een vreemd geluid gehoord, besloot het te besluipen en had het besprongen voor echt goed te kijken. Zoiets had ze zelf ook gedaan, nouja als ze dat zou kunnen dan. "Maar jij mag wel aan Mistgaze vertellen waarom ik zo lang weg was," sprak ze met een klein, speels grijnsje om haar mondhoeken. Preken wilde ze voorkomen dus was dit de beste manier om dat te doen. Mistgaze zou het woord van een Leader toch wel vertrouwen als het om zoiets kleins ging.

Ze wist zichzelf niet helemaal een houding te geven tegenover de tabby kater. Aan de ene kant stonden de Medicine Cats op een bepaalde manier hoger dan de Leaders. Aan de andere kant was dit toch wel een Leader van een andere clan en was zij maar een apprentice. Bovendien kende ze Tallshadow amper, het meeste dat ze van hem wist kwam uit de verhalen van anderen. En die verschilde nogal wel eens. "Laat me je dan ook helpen bij zoeken," opperde de cyperse kater nadat hij geknikt had op haar eis. Rousepaw liet een glimlachje zien bij dit voorstel. Dat zou het een stuk makkelijker maken. "Graag, zullen we dan maar gaan?" vroeg de zilvertabby hem dan ook. Ze moest nu wel recht gaan eigenlijk, zo heel veel tijd had ze niet.

Tallshadow richtte zijn blik op het hoopje blaadjes dat nog voor Rousepaw's voeten lag. "Wat zoeken we?" Aan dat hoopje zou hij waarschijnlijk niet veel meer kunnen herkennen. De blaadjes waren gescheurd, deels vermalen en over het algemeen gewoon kapot te noemen. Zelfs zij zou er maar half uit kunnen halen wat het allemaal was geweest. "Ageratina en Tormentil," sprak ze terwijl ze het hoopje bij een begon te vegen. Ze kon dat natuurlijk niet zomaar hier laten liggen. Zodra ze het onder een van de struiken had geschoven richtte de zilvertabby zich weer op de Shadowclan Leader. "Eerst naar de Highlands, klaar om een stukje te rennen?" vroeg Rousepaw aan de kater. De terug weg moesten ze rustig lopen om de kruiden niet te beschadigen maar wat vaart maken op de heenweg kon geen kwaad.