I had a dream, a nightmare..

I had a dream: a nightmare
I was frozen... I was searching
Once again

For the warmth that should have been there.
I was alone on that night
With no place to run to.
Ah, I started to blame myself
While I was wandering.

In een nest in de Thunderclan warriors den, bewoog de flank van een bruin met witte poes onrustig heen en weer. Af en toe trapte een pootje van zich af. Strawberry draaide zich om in haar nest, en haar gezicht fronste eventjes. Haar oren bewogen nerveus terwijl ze haar kop iets wegdraaide. Uiteindelijk krulde ze haar staart om haar heen en ging een rilling even over haar rug heen.

~~~~~~~~~~~~~~
Een gil sneed door de huilende wind die aan de bomen trok, vervolgt door een woeste grauw. Wolken dreven eindeloos voorbij de wassende maan, die als enige wat licht gaf aan het donkere woud. Strawkit stormde de nursery uit, en voelde alle warmte uit haar lichaam trekken. De tijd leek stil te staan, terwijl ze naar de das staarde die een levenloze kat beethad bij zijn keel. Bloed stroomde uit de scheuren die zich ondertussen al vertoonden in de vacht van de keel. De warriors stroomden als schaduwen langs haar heen, op weg naar de das. Nog één keer keek ze in de kleine bloeddorstige ogen van de das..
~~~~~~~~~~~~~~

Met een geschrokken hap lucht vlogen de ogen van Strawberry over en met platgelegde oren keek ze in het rond. Haar ogen waren rond van angst en haar adem kwam er in gejaagde stoten uit. Haar vacht stond recht overeind, maar langzaam ging deze liggen toen ze besefte dat ze in de warriors den was. Ze voelde zich leegjes, alweer dezelfde droom... Alsof het één keer zien al niet genoeg was. Ze haalde diep adem, proberende haar adem weer in het normale patroon te krijgen.

Langzaam rees en daalde een bruine flank. Het was de flank van een grote bruut-uitziende kater. Er lagen genoeg katten in de Den, waaronder Strawberry. Langzaam opende de kater zijn diepgroene ogen en keek rond. Zijn blik bleef hangen op de bruinwitte vacht van een jonge poes. Strawberry was haar naam, maar haar ademhaling was snel. Ze bewoon terwijl ze sliep, en haar bewegingen lieten het lijken alsof ze een nachtmerrie had. Zachtjes spitste hij zijn oren en hees zichzelf overeind. Zo stil als hij kon liep hij op de jonge poes af, ze was waarschijnlijk niet veel ouder dan 12 manen, net een Warrior. Zodra hij haar had bereikt zag hij dat de ogen van de poes openschoten en dat ze met platgelegen oren rondkeek. Even legde hij zijn oren opzij en keek haar aan. Hij wachtte even tot ze iets gekalmeerd was en ging toen even zitten. ''Hey, gaat het?'' Vroeg hij zachtjes en keek naar de poes. Zijn diepgroene ogen stonden vol rust en vriendelijkheid. Hij mocht er dan wel als een bruut uitzien, diep van binnen was hij gewoon aardig, dapper, en loyaal. Zachtjes liet hij zijn kop zakken en keek haar aan. ''Ik zag je zo onrustig bewegen, alsof je een nachtmerrie had.'' Vervolgde hij kalm en knipperde even. Als ze er niet over wilde praten nam hij daar vrede mee, het was haar zaak.

-hoeveel regels zijn dit ongeveer, want met mijn nieuwe laptop weet ik het nooit helemaal zeker xD-

Nog altijd staarde Strawberry voor zich uit, haar ademhaling nog steeds licht gejaagd. Haar staartpunt bewoog nerveus heen en weer, niet snel, maar wel snel genoeg om op te vallen. Ze krulde hem daarom maar dicht tegen zich aan en kneep haar ogen even dicht. Een rilling ging even door haar lichaam heen en ze haalde even diep adem. Ze zag de ogen van de das weer voor zich, de moordlustige kleine ogen die haar aanstaarden. Plots klonk er een stem vlak bij haar, en met een geschrokken piepje schoot ze weer recht overeind, haar vacht rechtovereind. Voorzichtig keek ze om, recht in de ogen van Thunderstrike die hoog boven haar uit torende. Eventjes legde ze haar oren iets schuw achteruit. "Hi Thunderstrike.." Miauwde ze voorzichtig, de droom had haar duidelijk nog niet losgelaten. "Het gaat wel.." Miauwde ze zachtjes als reactie, weg kijkende. Ze had geen zin om aan de grote klok te hangen hoe ze zich voelde, of dat dit haar nog steeds achtervolgde als een jager met z'n prooi. Ze zouden haar dan zwak vinden.. of niet?

Heel rustig keek hij op de poes neer en keek even de Den rond. Hij merkte dat ze schrok van zijn stem en deed even een stapje achteruit en legde zijn oren opzij. Hij hield er niet zo van als anderen schrokken van hem. Hij keek haar vragend aan zodra hij zag dat ze haar vacht had opgezet. Was ze zo erg van hem geschrokken? Zodra ze hem aankeek zag hij dat ze haar oren even achteruit legde. "Hi Thunderstrike.." Miauwde de jonge poes voorzichtig en hij keek haar opnieuw onderzoekend aan. "Het gaat wel.." Mauwde de poes weer, haar stem klonk zacht. Hij merkte dat ze wegkeek, het was dus niet echt helemaal waar. Maar als ze het niet zelf zou zeggen zou hij er ook niet over doordrammen. ''Oke,'' zei hij vriendelijk en gaf een lik over zijn borst en begon toen zijn voorpoot te wassen. Vanuit zijn ooghoeken hield hij de poes in de gaten. Eigenlijk dacht hij diep na, hij wist echt niet wat hij nu moest zeggen. ''Heb je misschien zin om wat te eten?'' Vroeg hij toen maar en glimlachte kort. Misschien zou ze wat opknappen van een lekkere muis of een merel. En als hij het ging halen kon ze miscchien wat meer kalmeren, en misschien wilde ze er daarna we over praten. Niet dat hij zijn neus in andermans zaken wilde steken.

Nerveus staarde Strawberry naar haar witte pootjes, bang om beoordeeld, of zelfs bevooroordeeld te worden door de grotere en oudere warrior. Haar oren had ze laten hangen, en ze probeerde haar droombeelden ver uit haar kop te schuiven, al kwam ze hier niet ver mee en ging dat al vlug mis. Ze bleven gewoon hangen en rondspoken. Thunderstrike's stem haalde haar weer uit haar veel te heldere en drukke gedachtenwereld, en voorzichtig keek ze op. ''Heb je misschien zin om wat te eten?'' Vroeg hij haar. Eventjes bleef ze stil, en automatisch keek ze naar zichzelf, ze was nou eenmaal een beelddenker. Haar buik voelde in ieder geval wat leeg aan, en net toen ze keek, gaf haar maag een knor. Nou, dat moest wel duidelijk zijn. "Ja.. Ik zou wel wat lusten," Miauwde ze, nog altijd voorzichtig alsof ze op moest passen voor de klauwen van een jager. Ietsjes ongemakkelijk verschoof ze tot een andere positie, niet meer zo stijf rechtop, een wat comfortabelere zittende positie.

[Kort kort.. Ik moet er nog even in komen met haar]

Nog altijd keek Thunderstrike de jonge poes onderzoekend aan, ze had haar oren laten hangen en in haar ogen kon hij zien dat ze er niet helemaal bij was met haar gedachtes. Haar 'droom' was waarschijnlijk niet echt goed geweest. Hij zag dat zijn vraag haar weer erbij haalde met haar gedachtes en voorzichtig keek ze op. Hij glimlachte weer in de hoop dat ze zich daardoor iets gemakkelijker zou gaan voelen. even keek hij haar vragend aan zodra ze naar haar buik keek. Zijn oren waren gespitst op het antwoord van de poes en zachtjes zwaaide hij met zijn gestreepte staart. "Ja.. Ik zou wel wat lusten," mauwde de poes opnieuw voorzichtig. Even vroeg hij zich af of ze bang was voor hem, hij hoopte natuurlijk van niet maar je kon het nooit zeker weten. Langzaam knikte hij en keek even rond. ''Oke dan, ik ben zo terug.'' Zei hij vriendelijk, draaide zich om en liep de den uit. Zijn passen waren langzamer dan normaal toen hij naar de prooistapel liep. Hij wilde Strawberry gewoon wat extra tijd geven om te rusten. Eenmaal bij de prooistapel keek hij eens goed, hij zag genoeg lekkers. Snel pakte hij een mollige muis van de stapel en een eekhoorn. Snel trippelde hij terug en liep de den in. Hij legde de muis voor haar neer en keek op. ''Alsjeblieft,'' zei hij vriendelijk en ging langzaam liggen.

Ze voelde de ogen van Thunderstrike in haar vacht prikken, den haar blik ging weer steeds verder naar beneden richting haar poten. Deze waren sneeuwwit, een scherp contrast met de rest van haar vacht, dat uit verschillende bruintinten bestond, donkerder bij haar snuit, lichter bij haar flanken en wangen. Haar blauwe ogen keken voorzichtig op toen Thunderstrike de warriors den verliet. Eventjes bleef ze doodstil zitten, maar uiteindelijk begon ze haar vacht maar te wassen. Haar vacht stond op dit moment recht overeind, maar met een aantal vlugge streken van haar ruwe tong veranderde het al snel naar haar normale, glanzende en gladde vacht. Net toen ze met haar poten en kop bezig was, kwam Thunderstrike weer binnen. Ze keek naar de muis die hij voor haar neer legde. "Dank je," Miauwde ze, ietsjes ongemakkelijk. Ze had geen flauw idee hoe te reageren op het feit dat een warrior die veel ouder was dan zij haar eten bracht. Ze keek eventjes op terwijl ze een hap nam, hij zou wel bij het dassen incident geweest zijn. Maar toch, ze vroeg er niet naar.

Haar ogen waren op haar poten gericht, en hij had zo'n gevoel dat ze niet helemaal op haar gemak was. Hij was best opgelucht dat hij even wegkon. Niet dat hij zich niet op zijn gemak voelde, maar toch. Natuurlijk had hij met opzet alle tijd genomen, mischien zou ze wat minder angstig reageren op zijn aanwezigheid. Hij vond het nooit erg om gezelschap te hebben, van wie dan ook. Zo stil als hij kon was hij teruggelopen naar de den en keek eens goed naar Strawberry. Ze had een mooie witte vacht met veel bruintinten. Vergeleken met zijn pels had die van haar dus wel een hoop kleur. Ze had zich zitten wassen toen hij weer binnenkwam en ze had naar de muis gekeken. "Dank je," mauwde de poes en het leek net alsof ze zich niet op haar gemak voelde. ''Geen probleem hoor,'' sprak hij warm. Hij legde een van zijn poten op zijn eekhoorn en scheurde er een stuk vlees vanaf. Opnieuw werd zijn blik naar Strawberry getrokken, nieuwsgierig voor wat er nu aan de hand was met haar. Hij had zichzelf voorgelegd er niet naar te vragen en dus deed hij dat ook niet. Hij focuste zijn aandacht op het geluid om zich heen, het was best stil in de Den. Maar niet het ongemakkelijke stil, het was gewoon rustig. ''Geniet je van je tijd, nu je warrior bent?'' Vroeg hij vriendelijk en nam nog een hap.

-Damn flut-

Eventjes staarde Strawberry naar de muis, maar daarna nam een kleine hap, ondanks dat ze honger had. Ze was gewoon niet het type voor grote dingen, grote happen, grote stappen, grote faam, nee, bij Strawberry bleven de meeste dingen bescheiden. Zelfs zijzelf was niet bijster groot, eerder tegen de kleine kant aan. Ze krulde haar staart rond haar lichaam terwijl ze weer op keek vanuit haar gehurkte positie. ''Geen probleem hoor,'' Miauwde Thunderstrike, en aarzelend glimlachte Strawberry terug naar hem. De jonge poes was nog niet gewend aan het warriors schap, zelfs nog niet aan de den, en dus ook niet met het delen met de warriors die ze vroeger zo bewonderd had, naja, nog steeds, maar vroeger ging dat van een afstandje, en nu dus niet meer. Nadat haar ouders waren gestorven, was ze nooit meer echt close geweest tot een warrior, naja, met uitzondering van haar mentor dan. Eventjes staarde ze naar de muis met half dichtgeknepen ogen, in gedachten. Maar Thunderstrike's stem onderbrak de gedachtenstroom alweer snel. ''Geniet je van je tijd, nu je warrior bent?'' Vroeg hij aan haar. Eventjes was ze stil, maar daarna knikte ze, "Ja.. maar de nieuwe den is wennen, en natuurlijk dat in nu met de warrior mag eten, en dat ik alleen het kamp uit mag en.." Maar uiteindelijk besloot ze dat ze nu weer teveel ratelde en viel ze weer stil, "Sorry.. Ik praat teveel," Murmulde ze er zachtjes achteraan, zich ietwat beschaamd voelende.

Het viel hem op dat Strawberry even naar de muis staarde voordat ze begon met eten. Vergeleken met zijn happen waren die van haar echt klein. Maar ach, ieder zijn eigen manier van eten. Ze had aarzelend geglimlacht naar hem en hij knipperde even. Het was duidelijk dat Strawberry diep in gedachtes was en even grinnikte hij heel zacht. Zij vraag echter, bracht haar weer met haar gedachtes terug. Ze was even stil, maar knikte toen. "Ja.. maar de nieuwe den is wennen, en natuurlijk dat in nu met de warrior mag eten, en dat ik alleen het kamp uit mag en.." Ze stopte met praten zonder haar zin af te maken. Hij richtte zijn diepgroege ogen vragend op de jonge poes. "Sorry.. Ik praat teveel," murmelde ze zachtjes achter haar woorden aan. hij glimlachte opnieuw naar haar. ''Het geeft niet hoor, ik heb een goed luisterend oor.'' Sprak hij vriendelijk en nam opnieuw een hap van zijn eekhoorn. Het maakte hem niet echt uit, hij had liever dat je veel praatte dan dat je helemaal niks zei. Zwijgend nam hij de laatste happen van zijn eekhoorn en ging toen weer rechtop zitten. Hij begon toen zijn pels te wassen. Met lange halen streek zijn tong langs de vacht op zijn flank. Hij richtte zijn oren op Strawberry om te luisteren of ze nog wat zou zeggen. Stilletjes tilde hij zijn voet op en begon zijn voet te wassen.

Nog altijd wiebelde Strawberry ongemakkelijk met haar oren, maar toch schoot ze een aarzelende glimlach terug naar Thunderstrike. De kater was zo aardig naar haar.. hoe kon ze zou weifelend zijn? Het was gewoon de droom, elk vreemd geluid liet haar op dit moment opschrikken. De droom was zo levendig, en elke keer als ze eraan herinnerd werd, deed het pijn. Maar ze zou nooit zwakte wille tonen, ze voelde er zich gewoon zo rottig over. Maar goed, wat te doen dan? Gewoon blijven lachen en niets laten merken, dat was haar besluit en het leek haar dus ook de beste oplossing. ''Het geeft niet hoor, ik heb een goed luisterend oor.'' Miauwde Thunderstrike, maar Strawberry had gewoon niks meer om te zeggen, "Uhm.. Oke.." Miauwde ze, "Maar.. ik heb niets meer te vertellen," Al klonk het aarzelend wat ze zei, het was wel verontschuldigend. Om toch maar iets te doen te hebben, nam ze een laatste hap die ze kon nemen van haar muis, en begon ze daarna haar snuit en voorpoten te wassen. Voorzichtig raspte ze met haar ruwe tong over haar voorpoot heen. "En.. smaakt het?" Vroeg ze uiteindelijk maar aan Thunderstrike.

-Nog meer flutD:-

Thunderstrike sloot even zijn diepgroene ogen even en zuchtte. Er was iets vreemds aan deze rust, maar niet vreemd van eng. Het was wel fijn om niet tussen de drukte te moeten zitten van alle andere warriors. Hij opende zijn ogen weer en gad een lik over zijn schouder. Als de poes niet wilde hoefde ze voor hem niet te antwoorden. Als zij zich fijner voelde in de stilte dan accepteerde hij dat gewoon. Hij was nooit echt moeilijk om dat soort dingen. "Uhm.. Oke.." Miauwde ze als antwoord, "Maar.. ik heb niets meer te vertellen," hoewel het aarzelend klonk, het was waarschijnlijk verontschuldigend. Even haalde Thunderstrike zijn schouders op en keek haar weer aan. ''Het geeft niet, niet iedereen heeft altijd maar veel te zeggen.'' Sprak hij vriendelijk en gaf nog een lik over zijn voorpoot. Hij keek naar haar zodra ze haar laatste hap nam van de muis. Stilletjes concentreerde hij zich weer op zijn wasbeurt en waste met lange stroken zijn gesiperde rug. "En.. smaakt het?" Vroeg de jonge poes aan hem en hij draaide zijn kop terug en keek haar aan. ''Het was heerlijk,'' zei hij vriendelijk en rekte zich even aan. ''en dat van jou? Heb ik iets goeds uitgezocht?'' Vroeg hij toen en ging weer netjes zitten en sloeg zijn staart om zijn voorpoten. Opnieuw speelde er een glimlach rond zijn snuit.

''Het geeft niet, niet iedereen heeft altijd maar veel te zeggen.'' Miauwde Thunderstrike. Strawberry knikte. "Het is ook nog vroeg.. de meesten zijn waarschijnlijk nog niet zo wakker.." Miauwde ze zachtjes, het eerste antwoord dat er zonder aarzeling uitkwam. Ze haalde haar voorpoot eventjes over één van haar oren heen, gewoon als een afwezig gebaar, niet echt met een reden. 'Het was heerlijk,'' Miauwde Thunderstrike, ''en dat van jou? Heb ik iets goeds uitgezocht?'' Strawberry knikte en glimlachte terug, "Ja, het smaakte prima," Antwoordde ze, eventjes gapende. Ze had toch veel minder geslapen dan dat ze eerst geplanned had, en echt leuk vond ze het niet. Maar goed, als ze mazzel had hoefde ze geen avond patrouille en kon ze vroeg gaan slapen. Strawberry's blauwe ogen staarden eventjes naar buiten, "Plekken zien er zo anders uit in je dromen dan in het echt.." Murmulde ze zachtjes maar verwonderd, meer naar zichzelf dan naar Thunderstrike, maar wel te verstaan. Daarna schudde ze haar kop iets, alsof ze iets wou verdrijven en keek ze Thunderstrike weer aan. "En wat ga jij vandaag doen, eigenlijk?" Vroeg ze, haar kop iets scheef houdende.

Strawberry was het blijkbaar met hem eens toen hij zei dat niet iedereen altijd veel heeft te zeggen, want ze knikte. "Het is ook nog vroeg.. de meesten zijn waarschijnlijk nog niet zo wakker.." Mauwde ze zachtjes en hij knikte even. Dat klopte wel, de meeste Warriors sliepen nog. ''Je hebt gelijk,'' murmelde hij zacht en keek even de den rond. Hij gaapte even en schudde zijn vacht een beetje uit. "Ja, het smaakte prima," antwoordde Starwberrye even gapend. Zachtjes grinnikte Thunderstrike en rekte zich even uit. ''Mooi dan,'' antwoorde hij kalm en ging weer even goed zitten. "Plekken zien er zo anders uit in je dromen dan in het echt.." Murmelde Strawberry zachtjes. hij draaide zijn kop naar haar toe en glimlachte. Ze schudde haar kop alsof ze iets wilde verdrijven en keek hem weer aan. Hij besloot maar geen antwoord te geven op haar eerdere opmerking. "En wat ga jij vandaag doen, eigenlijk?" Vroeg Strawberry, haar kop iets scheef houdend. Even dacht hij na en haalde zijn schouders op. Hij hoefde niet op patrouille, dus dat scheelde weer. ''Ik denk dat ik vandaag maar weer eens ga jagen,'' miauwde hij nadenkend en keek even de den uit. Hij draaide zijn kop weer naar Strawberry. ''Heb je misschien zin om mee te gaan jagen?'' Vroeg hij toen.

In een rustig tempo begon Strawberry haar melkwitte poten schoon te likken. Met rustige streken ging haar roze ruwe tong over haar voorpoot heen en haar saffierblauwe ogen gingen nog één keertje naar buiten het kamp, waar ze nu al schaduwen van meerdere katten kon onderscheiden, want het felle licht dat naar binnen scheen zorgde ervoor dat ze ze niet van elkaar kon onderscheiden. Al snel waren haar pootjes weer blinkend schoon en zette ze ze weer netjes naast elkaar neer. Vervolgens krulde ze haar donkerdere staart om haar voorpoten heen. De witte punt van haar staart rustte op de grond. Ze keek weer voorzichtig op naar Thunderstrike, benieuwd wat hij vandaag ging doen. ''Ik denk dat ik vandaag maar weer eens ga jagen,'' Miauwde Thunderstrike, en Strawberry knikte begrijpend. Misschien moest zij ook maar eens wat nuttigs gaan doen.. Het zou haar wel kunnen helpen haar kop weer leeg te maken. Eventjes keek ze weer naar haar voorpoten, maar Thunderstrike's stem liet haar weer opkijken. ''Heb je misschien zin om mee te gaan jagen?'' Vroeg hij haar. Hoe verrast ze was, was waarschijnlijk wel van haar gezicht af te lezen. Ze was nog nooit op een patrouille gevraagt. "Uhm.. Ja.. Natuurlijk," Reageerde ze, ietwat stamelend.

-Flutflut..-

Thunderstrike keek toe hoe Strawberry haar poten schoonlikte en hij draaide zijn kop even schuin. Het eeuweige ritmische geluid van een ruwe tong over een pels. Het was zo rustgevend. Hij draaide zijn oren naar buiten en hoorde dat er steeds meer katten actief werden in het kamp. Zodra hij haar vraag had beantwoord knikte ze begrijpend. Nog voor hij had gesproken had ze weer naar haar poten gekeken. Onbewust maakte hij zich nog steeds zorgen om haar gedrag. Die nachtmerrie was waarschijnlijk een stuk erger dan dat ze hem voorhield. Maar hij had al besloten er niet naar te vragen, als zij zich zo fijner voelde accepteerde hij dat maar. Zodra hij haar had gevraagd of ze mee wilde gaan jagen, zag hij de verassing op haar gezicht. Ze had dat blijkbaar niet verwacht van hem. Hij glimlachte weer even en zweeg, wachtend op het antwoord. "Uhm.. Ja.. Natuurlijk," reageerde de poes ietwat stamelen en hij grinnikte. Hij zwaaide zachtjes met zijn staart en stond langzaam op. ''Zullen we dan nu gaan of wil je nog even wachten?'' Hij glimlachte vriendelijk, het gebeurde met hem niet vaak dat hij gezelschap had als hij op jacht ging.

-hier ook flut hoor-

Ze trok eventjes een gezicht toen hij begon te grinniken, al was het geen defensieve uitdrukking, meer een gespeelde. ''Zullen we dan nu gaan of wil je nog even wachten?'' Vroeg Thunderstrike haar uiteindelijk. Ze trok even geamuseerd met haar oren. "Tenzij je nog eventjes naar de wolken wil kijken, kunnen we maar beter gaan eh?" Reageerde ze luchtig, iets meer weer terug vallende in haar normale doen en laten. Daarna schudde ze haar vacht eventjes uit, en ze verliet de warriors den. Buiten bleef ze eventjes stil staan, wachtende op Thunderstrike. Het zou onbeleefd zijn om er zonder hem alvast vandoor te laten gaan, of niet dan? Een zwarte schim met witte schim liet haar even op kijken. Al het geluid leek van haar ontrokken te worden, alleen haar eigen hartslag klonk nog in haar oren. Opeens was ze weer een kleine kit, opeens was de das weer in het kamp, opeens was alles om haar heen weer donker. Opeens was ze weer weggezonken in haar gedachten wereld. Maar net zo snel als ze er in verzonken was, werd ze er weer uit getrokken. Verdwaasd knipperde ze met haar ogen, alleen maar om erachter te komen dat de schim die ze zag gewoon een kat uit de clan was. Ze schudde haar kop eventjes, "Zullen we nu gaan?" Miauwde ze uiteindelijk, niet eens oplettende of Thunderstrike daadwerkelijk al uit de den was gekomen. Tot haar grote ergernis, trilde haar stem ook nog eens.

Cinderheart draaide zich om in haar slaap. Ze had de middernacht patrol gehad. Dat was op zich niet zo erg, maar ze wilde wel slapen tot zonhoog. Cinderheart trok met haar neus. En dat kan niet als twee Clanmaten de hele tijd aan het praten zijn! dacht ze. Slaperig tilde ze haar hoofd op, maar duwde hem gelijk weer terug. Niet. Zo. Snel. Voorzichtig probeerde ze het nog een keertje. Eerst zag ze vier katten; Strawberry's witte vacht en bruine kop en Thunderstrike's rode vacht. Toen werden het er weer twee. Oef! Het lijkt erop dat ik een ziekte in mijn bol heb! gromde ze in zichzelf.
"Kan een kat hier geen slaap hebben!" mauwde ze tegen Strawberry. De wit met bruine kat keek op.

Onderwerp: Re: I had a dream, a nightmare..