Loïs 635 Actief Unravel me
Unravel my soul
Unravel G H O U L
| |
| Onderwerp: Stone cold ma 29 jan 2018 - 19:53 | |
| Hij voelde zich zo leeg vanbinnen. Niks deed hem nog iets. Geen enkele keer als hij terugdacht aan de pijn die hij zijn familie aangedaan had, trok er nog schaamte door zijn lichaam. Ra wist immers wel beter dan zichzelf nog open te stellen aan gevoelens. Kijk waar het hem gebracht had. Hij drukte zijn nagels diep de harde grond in. Het was bevroren en er lag een laagje sneeuw waarin zijn poten voor een stuk waren weggezakt. Hij stond hier al een tijdje, niets te doen, zijn rommelende maag aan het negeren. Leegte en honger waren de enige twee emoties die hij nog toeliet - beter gezegd, die hij niet uitsluiten kon. Met de eerste kon hij leven, maar de tweede maakte zijn leven nog erger dan dat het al was. Het enige wat het hem opleverde was constante zwakte en pijn. Waar de trotse Hazelfray naartoe gegaan was, wist hij niet. 't Boeide hem ook vrij weinig. Hij miste de clankat die hij ooit geweest was, niet. Net zoals dat hij zijn oude leven niet miste. Hij zou het alleen maar erger voor zichzelf maken als hij dat deed. Het zou hem alleen nog maar eenzamer maken. Hij was dan ook helemaal alleen. Met Nazca's dood had ook Rowe hem verlaten, en had zo de rare band die ze gehad hadden ook doorbroken. Hij had niemand meer, alleen zichzelf. Hij kon op niemand rekenen alleen op Ra. Dus dat deed hij dan ook. Hij stal van de bergkatten zo goed als dat ging, was letterlijk een dief in de nacht geworden. Soms waagde hij zich nog bij de clankatten, als de honger hem echt teveel werd, maar hij stelde dat liever af. Hij was immers helemaal klaar met dat hoofdstuk van zijn leven. - Open
|
|