You’re just a sad song with nothing to say [1]

Een sneeuwlaag waaide op toen de witte senior warrior van de rots afsprong. Haar staart zwiepte langzaam in de lucht terwijl haar nagels diepe streepte maakte in de besneeuwde ondergrond. Ze haatte leafbare, er was altijd gezeik. Prooi te kort, katten werden ziek, en nu dat zootje clans bij elkaar maakte alles drie dubbel zo erg. Haar snorharen waaide mee met de koude wind die over de bergen heen streek, Blacktear een koude rilling gevend over haar rug. De she-cat liep veder met een laag houdende kop terwijl ze haar pad veder volgende. Ze had haar leerling, Snowypaw opgedragen om hier te komen met zonsopgang, dezelfde plek waar ze gister samen mos hadden gehaald voor haar nieuwe nest. Ze had de dag expres zo vroeg ingepland zodat dat de twee katten de hele dag de tijd hadden om aan hun training te beginnen. Sinds Eveningglow warrior geworden was had de witte she-cat wat stil gezeten waardoor haar conditie wat versleten was, het was dus maar weer goed voor haar om weer een nieuwe kersverse leerling te trainen. Al was Snowypaw niet echt iemand waarmee ze vaak mee gewerkt had. Ze was wat kleiner, en aardig hyper, normaal als ze een leerling trainde hadden ze behoorlijk wat pit, en bette ze van zichzelf af. Ze was ook meer katers gewend, een robuuste die wel tegen een flinke stoot kon. Blacktear kwam aan bij de afgesproken plek, haar gifgroene ogen kil en serieus. Even verderop zag ze de witte she-cat zitten, ze kon hier al bekant haar enthousiasme ruiken.. hmpff. Ze zou de leerling wel laten merken dat het nu tijd was om volwassen te worden, enthousiasme was niet erg maar ze wou ook geen stuiter bal achter haar aan hebben. De witte warrior sprong soepeltjes op een omgevallen boom en keek op de jonge she-cat neer. Ze nam haar kritisch in der op, al was dat niet te zien in haar onleesbare donkere ogen. Ze was net zo spierwit als haar, dus dat zou wel leuk worden. Al haar leerlingen hadden een andere kleur vacht gehad dus kon ze hun haar trucjes niet aanleren die ze konden gebruiken in de winter als ze net z’n sneeuwwitte vacht gehad als haar. “Snowypaw” Begroette ze de jongere kat kalmpjes, haar een bijna niet ziende knikje gunnend. Eens zien hoe dit zou lopen.

- Snowypaw

_{Gister tijdens de ceremonie vond Snowypaw haar mentor al een tikkeltje sikkeneurig, misschien zelfs griezelig. Maar ja, daar kon zij in elk geval weinig aan doen, gezien het niet haar taak was om een mentor voor haarzelf uit te kiezen. Maar gelukkig was haar wel gezegd dat als het niet klikte, dat ze dan van mentor zou mogen wisselen. Snowy was nou eenmaal goed in vooroordelen en kon daarbij ook nog eens ontzettend bitcherig overkomen. Iets wat ze zou moeten afleren, dat vooroordelen. Hopelijk zou haar mentor daar niet al te veel last van krijgen. Vandaag in elk geval niet, want Snowypaw was nu veeeel te enthousiast om ook maar een beetje bitchy te zijn. Ze had met Blacktear afgesproken om op dezelfde plek als gister, toen ze met z'n tweeën wat mos voor haar eigen nest hadden gehaald (dat was overigens wel heeel leuk), bij zonsopgang er te zijn. Daar was ze dus heen gegaan. "Goedemorgen!" riep ze toen ze de witte poes met die rare, zwarte vlek op haar gezicht in de verte zag aankomen. Het had wel iets weg van een wrat, vond Snowypaw, en bij die gedachte rilde ze. Dan was Blackie net een heks! Hahaha, wat grappig. Helaas was Blacktear niet in zo'n opperbest humeur als de kleine, witte poes, of althans verborg haar mentor het dan aardig goed. "Snowypaw" begroette haar mentor haar kalmpjes, en Snowy's lach verdween als sneeuw voor de zon. ik ben zo grappig hehe Oh. Oke. Mevrouw chagrijn had zin om chagrijnig te zijn. "Eh..." sprak Snowy, een beetje twijfelend. "Wat gaan we vandaag doen?"}

Met samengeknepen ogen sprong ze van de boomstam af. Een hoopje sneeuw opstuivend toen haar vier witte potten op de grond naast Snowypaw terecht kwamen. De kleine she-cat begroette haar en vroeg vervolgens wat er op het schema stond. Blacktear liep een half kort rondje om haar nieuwe apprentice en bekeek haar nog een keertje goed. Hm. Blacktear trok met haar oor. “Ga recht staan” Sprak ze. “Neus ferm in de lucht, je rug recht en borst naar voren.” Ze gaf een tik met haar staart op Snowypaw’s rug. Ze was een Thunderclanner, trots op haar bloedlijn en afkomst. Snowypaw zal net als haar worden. Een gerespecteerde en troste kattin, maar dan moest ze zich ook zo gedragen en voordoen en niet als een hyperactieve naïeve kitten. “Laten we wat dingen duidelijk maken voor we gaan beginnen aan de training. Ik geef bevelen en jij volgt ze op. Ik toleer geen getreuzel of dom naïef gedoe, je bent een Thunderclanner gaan angsthaas van een Windclanner. Laat dat ook zien. Je doet wat je opgedragen en gezegd word, wanneer en hoe ik dat wil, je doet het. Als je het niet zint is daar de weg terug naar de clan cavern en vraag je Thornface een nieuwe mentor aan, maar weet dat je nooit zo goed getraind zal worden als ik jou zou trainen. Mijn trainingen zijn hard, maar je zult er baat van hebben dat beloof ik je. ” Ze richte haar gifgroene ogen strak op de witte she-catje. Een korte stilte vallend zodat haar woorden goed binnendrong bij de jonge kat. “Daarbij word ik ervan gediend om met twee woorden aangesproken te worden, dus geen: Ja.. maar: ja Blacktear, nee Blacktear. Dit doe je ook bij oudere, als ik hoor dat je geen respect toont naar oudere katten dan jijzelf hebben we een probleem. Begrepen?” Ze liet haar apprentice alles even bezinken voor ze wegliep, haar een zijn gevend met haar staart. Blacktear snoof diep de lucht op. Al snel rook de witte she-cat een verse geur van een spitsmuis, een duif en een konijnenlucht maar die was een stuk ven hem verwijderd. Blacktear sloot kort haar ogen en luisterde geconcentreerd naar alle geluiden om hen heen. “Sluit je ogen jonge leerling,” Ze keek haar eventjes aan. “Denk aan niets en laat alle geluiden tot je doordringen. Snuif de lucht op. Analyseer je omgeving, bevind zich hier ergens prooi in de buurt?” Mauwde ze en keek nauwlettend naar Snowypaw, lettend op elke beweging van haar haren, snorharen, oren, etcetera. Terwijl zijzelf er dood stil bijzat alsof ze uitgehakt was een een stuk rots.

Trainings plan:

_{Got to say, Blacktear was best een eng geval. Snowy keek met grote ogen naar haar nieuwe mentor, die zei dat ze rechtop moest staan, borst vooruit et cetera, et cetera, et cetera. Natuurlijk volgde de jonge poes dit op, bang wat er anders zou komen. Haar mentor was kennelijk nogal zeker van haar zaak, en eh, leek er op alsof ze geen tegenspraak tolereerde. Ze voelde een tik op haar rug, die afkomstig bleek te zijn van Blacktear's staart. “Laten we wat dingen duidelijk maken voor we gaan beginnen aan de training. Ik geef bevelen en jij volgt ze op. Ik tolereer geen getreuzel of dom naïef gedoe, je bent een Thunderclanner geen angsthaas van een Windclanner. Laat dat ook zien. Je doet wat je opgedragen en gezegd word, wanneer en hoe ik dat wil, je doet het. Als je het niet zint is daar de weg terug naar de clan cavern en vraag je Thornface een nieuwe mentor aan, maar weet dat je nooit zo goed getraind zal worden als ik jou zou trainen. Mijn trainingen zijn hard, maar je zult er baat van hebben dat beloof ik je. ” En of dat een preek was. Hoewel Snowy snel op haar teentjes getrapt was, en nu ook, zei ze niks en keek enkel strak voor zich uit. Maar om eerlijk te zijn snapte ze niet goed waarom Blacktear nu al zo streng en gemeen moest doen. Ze deed toch niks verkeerd? Vervolgens voegde haar mentor er aan toe dat die wilde dat ze netjes met twee woorden sprak. Oef, daar ging haar vrije wil. "Ja, Blacktear," miauwde ze, en hoewel ze het wilde laten klinken alsof ze helemaal niet bang was, trilde haar stem toch wel een klein beetje. Vervolgens liep Blacktear weg, en toen die een sein gaf volgde Snowy haar mentor. Na een tijdje gelopen te hebben, stopten ze en werd haar opgedragen om haar ogen te sluiten. Braaf deed ze wat haar opgedragen werd, en sloot ze haar ogen. Ze luisterde naar de woorden die Blacktear tegen haar zei, en begon zich te focussen op haar omgeving. Ze hoorde in de verte wat dorre blaadjes ritselen, ze hoorde in de verte het kabbelen van een riviertje. En.. rook ze daar een muis? Of was het een eekhoorn? "Ik ruik wel een prooi, maar ik weet niet goed of het muis of eekhoorn is..." miauwde ze bedachtzaam, niet realiserend dat ze dat hardop gezegd had.}