I feel alone even if I'm not

Het was stil in de nursery. Stil én koud. Heel koud. Iedereen sliep en er was niemand om mee te praten. Moraine huiverde. Ze voelde zich alleen, ook al wist ze dat ze dat ze dat niet was. Een vreselijk gevoel. Ze wilde weg uit de nursery, naar buiten, maar dat mocht niet als haar moeder er geen toestemming voor gaf. En haar moeder sliep, dus die toestemming zou niet komen. Ze zuchtte. Wat was het hier saai! Verveeld gaf ze een mosballetje een duw, en het mosballetje viel uiteen. Dag plan B.

- Stag

Het was nog vroeg, maar de bruin gestreepte kater had niet meer kunnen slapen. Jagen zat er ook niet in, want Hunters mochten niet alleen op pad en al zeker niet als ze een To-Be waren. Dus was hij maar naar de enigste plek gegaan waar hij misschien al iemand wakker kon vinden. De nursery. Hij had het nooit echt opgemerkt sinds kort, maar hij kon goed overweg met de kittens van de Tribe. Toen hij daar kwam zag hij dat zijn vermoedens klopten. Een kitten duwde verveeld een mosballetje, waardoor deze uit elkaar viel. "Zonde, misschien hadden we er wel mee kunnen spelen," Sprak hij haar aan. "Moraine toch?" Hij had de naam wel eens bij een kitten van haar uiterlijk horen vallen. Het was maar een gokje, maar hij dacht het goed te hebben. "Ik ben Stag Roaming the Forest, maar noem me maar Stag. Stuk makkelijker, en een stuk vriendelijker," Zei hij met een kleine scheve grijns. Hij praatte altijd wel gemakkelijk, maar kittens praatten vaak net zo gemakkelijk terug. Iets wat hij fijn vond. Bij hen was niet alles serieus en gecompliceerd, maar speels en simpel. En dat was iets wat de To-Be zeker kon waarderen.

Ze ging met een zucht weer liggen. Ze zou wel proberen te slapen. Terwijl ze een beetje op haar rug draaide ving ze wat flarden op van wat iemand zei. "Jammer, ... hadden we ... ... mee kunnen spelen. Had diegene het tegen haar? Ze stond op en draaide naar de ingang van de nursery. Ja, diegene had het tegen haar. Dat kon niet anders. Ze was de enige die wakker was hier. "Moraine toch?" Hoe wist hij haar naam? 'Ja,' zei ze stilletjes. De tom voor haar was nogal groot en intimiderend. "Ik ben Stag Roaming The Forest, maar noem me maar Stag. Stuk makkelijker, en een stuk vriendelijker." Hij had een kleine grijns opgezet. Waarom? 'Ehm.. ok, Stag. Wil je spelen?' vroeg ze dan maar. Hij was de enige die nu met haar kon spelen.

Onderwerp: Re: I feel alone even if I'm not