Just being casual

<sub>Swallowflight kwam hier niet zo vaak. Dit was natuurlijk hartstikke logisch, aangezien niet zo'n liefhebber was van water. Nu kun je je dus afvragen waarom ze hier dan wel was. Nou, dat wist de zwarte warrior eigenlijk zelf ook niet zo goed. Ze was hier gewoon, omdat het kon. Sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden en maakten een mooi contrast met de zwarte vacht die Swallow had. Ze had haar vacht dik opgezet tegen de kou, wat niet echt hielp. Swallowflight zuchtte kort. Ze had leafbare leuk gevonden als het niet zou koud was, en als er niet zoveel katten ziek werden. Zelf had Swallow enkel een beetje last van af en toe opkomende tintelingen in haar ledematen. Niet dat ze daar veel aandacht aan besteedde, aangezien de medicine cats hun poten al vol hadden met alle zieke katten in de Clans. Het was dus geen gunstig moment om ziek te worden, en probeerde de warrior dus ook om fit te blijven. Daarom maakte ze nu ook een wandelingetje, gek genoeg langs de Rapids. Ze ademde even de geuren in, om te kijken of er andere katten in de buurt waren. Een sterke, zoete geur drong binnen, die ze herkende als Herondulcet. Niet echt bepaald de kat die ze hier wilde ontmoeten, hoewel ze de poes wel echt aardig vond. Het zusje van Sandflower was altijd een apart geval geweest, en om eerlijk te zijn wist Swallow niet zo goed wat ze met de witte poes moest. Dus ging ze maar zitten, en wachtte totdat de thunderclanner haar kant op zou komen. Misschien werd het haar zo allemaal duidelijk.

- Herondulcet</sub>  

_{Helaas voor Swallow kwam Herondulcet inderdaad haar kant op. En dit keer was het ook een zeer -erhum- interessante begroeting. De witte poes was op haar rug gesprongen, dropte iets op haar kop en sprong weer van haar rug af. Swallow schudde even met haar kop om het ding van haar af te schudden, keek er naar, en deinsde een beetje achteruit. Het was een half-opgegeten duif. Ze keek half geamuseerd, half boos naar de witte poes, en wist niet zo goed of ze dit nou grappig moest vinden of niet. "Ben ik zo veel waard voor je, dat je me een half-opgegeten duif geeft?" miauwde ze tenslotte.}

_{Eh oke. Swallowflight keek Herondulcet iet wat verbaasd, en een beetje awkward aan. Ze was zo verbaasd dat ze vergat om grumpy te zijn, dus de witte warrior zou een heel andere Swallowflight voor zich zien. "Eh... nou... bedankt zeg..." miauwde Swallow, waarna ze weer naar het half-opgegeten beest keek. Zoiets had ze nog nooit meegemaakt, en ergens vond ze het ook wel erg grappig. Het enige was, was dat ze Heron gewoon niet grappig wilde vinden. Dat gunde ze de poes gewoon niet. Dus ze hield haar gezicht in een plooi en keek de poes recht in de ogen. "Dussss, moet ik het nu voor jouw neus opvreten ofzo?"}

_{Swallow zag dat Heron haar ogen openvlogen bij de reactie van haarzelf. Uuuhhmmm, ze was gewoon verbaasd, dat was toch niks vreemds? Opeens ging het best snel. Het was enige tijd stil, tot Herondulcet plots begon te wankelen, omviel en kennelijk buitenwesten was. Swallow stond voor een tijdje aan de grond genageld, naar de witte poes te kijken, niet goed wetende wat ze moest denken of doen. Tot er opeens beweging in haar kwam. Ze racete naar de poes, toe, en dook naast haar lichaam in een. "He, Heron, gaat het? Kom op... wakker blijven!" miauwde ze, terwijl ze zachtjes met haar rechterpoot op diens wang petste. Dit, natuurlijk, om de poes weer wakker te krijgen. "Oooh, wordt nou wakker, Starclanverdomme." Ze drukte haar kop tegen Heron's borstkas om te checken of die nog ademde. Gelukkig, dood was ze niet. Maar wakker was ze ook niet.}

_{Swallow vroeg zich af of deze poes altijd zo groots een binnenkomst maakte. Ook nu ze wakker was geworden, schrok Swallow een beetje van de witte poes. De warrior kermde, en tot slot begon ze te huilen. Oh god. Swallow beet op haar onderlip, want wat ze nu absoluut niet wilde was een huilende Herondulcet. Haar zo kwetsbaar zien raakte haar, en voor een of andere reden die de zwarte warrior niet begreep wilde ze dat Heron ophield maar dat ze nu niet weg zou gaan. Dat ze nog een tijdje bij haar zou blijven, om haar te vergezellen. "Niet huilen, Heron, het is al goed.." miauwde Swallowflight, weliswaar onhandig. Ze durfde de poes niet weer aan te raken, nu ze daar zo lag te kronkelen. Maar ze wilde wel iets doen. Dus patte ze de poes voorzichtig, en bovenal onhandig, op haar voorhoofd. Natuurlijk voorzichtig, want ze wilde niet dat de poes meer pijn zou hebben.}

_{Toen Heron zei dat ze moest stoppen met patten -of ze beet haar poot eraf- grinnikte Swallow een beetje onhandig. Ze stopte weliswaar, maar bleef wel zitten waar ze zat, vlak naast Herondulcet. Ze wist wat er gebeurd was, maar het voelde alsof zij en de witte poes in een seconde opeens in een heel ongemakkelijke situatie waren terechtgekomen. "Hehe, sorry... Gaat het alweer een beetje? Of moet ik je meesleuren naar de Medicine Cats?" miauwde ze zowel geamuseerd als extreeeeem ongemakkelijk. Ze tikte zachtjes met haar staart op de grond, die vlak naast de poten van Heron lag. Het besef dat ze haar bijna aankon raken, gaf Swallow een raar gevoel in haar buik. Iets wat ze lang niet meer gevoeld had.}

Gelukkig viel het nu weer mee, althans dat vertrouwde Herondulcet Swallow toe. Een klein beetje cynisch keek ze de witte poes aan, niet hoed wetende of ze haar op haar woord moest vertrouwen. Maar toen de poes ging spinnen, ontspande Swallow zich een beetje. Weliswaar was de poes nog niet geheel ontspannen, gezien ze nog steeds die tinteling voelde. Ze had het heus al herkend wat dta betekende, maar ze wist niet wat Heron er van vond en of ze het wel wilde. Plots, uit het niets, vroeg Heron op een plagerige toon of Swallow kon stoppen met dat tikken met haar staart. Zonder een woord te zeggen keek ze recht in de mooie, blauwe ogen van de poes, grijnsde ondeugend en deed alsof ze flauw viel. Vervolgens lag ze op de grond, mnaast Heron. ”Aaaaaargh..” miauwde ze klagelijk, met een grote grijns op haar gezicht.

_{Heron's lach was grappig. Het was heel erg hard, dat wel, maar vooral die hikken deed Swallow lachen. Vervolgens porde de witte poes in haar borstkas en op haar voorhoofd, en ze greep met haar poten naar haar borstkas. Zo hard had ze toch niet gepord? Vervolgens rolde Herondulcet over de grond van het lachen, waardoor de zwarte warrior ook ging lachen. Het lachen verging haar echter toen ze een tong over haar neus voelde. Swallow's ogen werden groot, en zonder iets te laten merken of ze het fijn of niet fijn vond keek ze de ander aan. Het was duidelijk wat ze voor elkaar voelden, maar wilde Swallowflight dit wel? Durfde ze dit aan? En wat zou Sandflower er van vinden? Ze krabbelde overeind, en deinsde een beetje achteruit. Je kon op zich wel zeggen dat ze een beetje een ontzette indruk op haar gezicht had, want ze durfde dit niet. Ze durfde het gewoon niet om lief te hebben. Dan moest ze wéér een knop in haar kop omdraaien, en dat had ze de laatste paar moons al zoveel gedaan.}

_{Swallow zuchtte toen Heron zei dat ze haar duif moest opeten en dat ze dan zouden jagen. "En wat als ik geen honger heb?" miauwde ze, en probeerde weer vrolijk te kijken. Het was gewoon lastig accepteren om lief te hebben als je zelf weinig liefde kende in de wereld. Ze liep echter wel naar de duif, raapte 'm op, en keek de witte poes aan. "Is het goed als ik m meeneem naar de cavern, of wordt je daar heeeel verdrietig van?" miauwde ze vervolgens plagerig, langs de veren door.}

_{Swallow moest eerlijk toegeven: Heron was maar een rare. Maar kennelijk vond ze rare personen aantrekkelijk, of was het gewoon een vlam die kort opborrelde en morgen, volgende week of volgende maan alweer weg zou zijn? Het was in elk geval duidelijk dat Heron iets met haar wilde, iets waar de zwarte warrior nu niet op wilde focussen. Maar goed, nu ze toch in gezelschap was van deze buitengewoon mooie kattin, konden ze prima op jacht. Dus volgde Swallow de witte poes, op zoek naar een geschikte prooi.}