De jonge kater zag de laatste tijd zijn nestgenoot, Snowkit. Niet wetend dat hij haar kon vertrouwen ging hij toch met haar om, hij bleef weg van de andere kittens. De kater had niks maar meer een gevoel van wantrouwen, al zijn woeden, verdriet wat veranderd naar wantrouwen richting elke soort ander kat. Ineens zag hij een kitten naar hem toe lopen, Oh no. Hij wilde net al weglopen maar dat bleek al veel te laat te zijn, 'Hey' sprak de gekleurde kattin zachtjes terwijl ze hem strak- maar vriendelijk aankeek. 'Alles..oke?' Hij keek haar aan met zijn blauwen ogen en viel nog al stil, hij wilde niet antwoorden of iets zeggen. Het was al moeilijk om de groep in te stappen, al moest hij wel iets antwoorden anders ging ze niet weg. Urgggggggg. "Het is wel oke." Miauwde de kater stilletjes en sloeg zijn staart beschermend om zich heen.
Kort, moest naar de volgende les xDDD