Won't you set me free, back in my homeland

Ze had het te druk de afgelopen dagen. Weken zelfs. Te druk met proberen haar eigen standpunten vol te houden maar ook tegelijk er te zijn voor elke kat die haar nodig had ongeacht de clan waar diegene in thuishoorde. Slapenloze nachten heerste op dit moment over haar leven en half was Butter nog verbaast dat de ziekte haar lichaam nog niet had overgenomen. Misschien was ze wel te vastberaden om niet ziek te worden dat Starclan haar het gunde om voor nu haar gezondheid te houden.

Maar ze had het niet druk genoeg om de snelle fluisteringen te kunnen negeren. Nightstreams naam viel in een van de haastige gesprekken om haar heen en een koude doek leek zich rond haar hart te wikkelen.

Voor ze het werkelijk door had gehad namen haar poten haar lichaam over, verplaatste zich met een blanke uitstraling op haar gezicht. Zichzelf door de massa katten heen drukkende tot ze stil kwam te staan voor het hoopje pels van de oude medicine cat. Er stonden meerdere katten om haar heen, de een leek zich nog minder op zijn plaats te voelen dan de ander. Ieder onzeker over welke stap er gezet moest worden. Maar ze lag er zo rustig bij dat zelfs Butterstar voor enkele seconde geloofde dat ze gewoon lag te slapen.

Dit was dan ook de reden waarom de flame point zich bijna had omgedraaid met een zucht om weg te stappen. Maar dezelfde koude grip hielt haar nogsteeds vast en dwong haar om Nightstream wakker te maken. Hoe geirriteerd de kattin er dan ook om zou worden.. Het was een irrationele behoefte die ze moest voltooien.

Voorzichtig duwde ze haar neus in de nek van Nightstream die iets kouder aanvoelde dan normaal. Maar dat kon gewoon de kou zijn. "Hey Night.. ik wil wat vragen." Mompelde ze zachtjes een rede willen geven aan het wakker maken. Maar ze reageerde niet.. Nieteens een flik van haar oor was zichtbaar en moed zakte langzaam in haar poten terwijl ze tegen de kat aanduwde met haar poot.

Nogmaals geen beweging.. De oren van Butter vielen achterover terwijl ze haar lichaam naar de grond pracht en haar neus tegen die van Nightstream duwde. Geen adem voelende uit de vochtige neus.

In dat ene moment.. Raakt realisatie zo hard dat de wereld onder haar voeten leek weg te vallen.

Night, de standvastige altijd aanwezige force of nature die Nightstream was geweest. Riverclan was geen Riverclan zonder de krachtige kattin. Zelfs toen ze van haar rang af was gezet was ze nog altijd aanwezig geweest.

En in elk moment. Elke dag had Butterstar naar haar opgekeken. Een ware held en voorbeeld gezien. Veel persoonlijke gesprekken had ze nooit gehad met Night, maar had de moeite in haar ogen gezien. De emoties en verhalen die de kattin voor zich hielt. De geheimen wellicht die ze elke dag met zich mee had moeten dragen. Elke dag had Butter er voor haar willen zijn om de lasten te delen, maar nooit had ze de kracht gehad om dit aan te geven. Nu was het te laat.. Maar iets zei haar dat ze nu op een betere plek zou zijn. En in stilte smeekte Butter dat Starclan haar haar geluk zou gunnen dat ze haar hele leven lang had verdient.

Met een trillende kaak en tranen die ze probeerde weg te dringen duwde de leader haar neus in de zilveren vacht. "Rust.." Fluisterde ze zachtjes haar nagels in de grond moeten drukken om zichzelf houvast te geven in haar eigen pijn. "Je lijden is over.. Je hebt je hele leven lang Starclan gediend.. Nu wacht iedereen op je." Trillend bracht ze haar kopje naar de kattin haar oor en gaf er een zachte lik over. "Waak over ons zoals je elke dag van je leven hebt gedaan.. Je kan trots zijn op Chivy.. Ze zal jouw werk doorzetten.." Een brok in haar keel vormde zich en schudde haar hoofd langzaam haar neus opnieuw wegdrukkende in de vacht. Zo veel woorden die ze had willen uitspreken tegen de kat. Zoveel woorden die haar lippen nooit meer zouden kunnen verlaten. En zoveel dingen die ze nog gewenst had om te kunnen delen. Het enige wat ze nu nog kon doen was hopen dat Nightstream vanuit Starclan het zou kunnen voelen. De liefde, het verwantschap, dat Butterstar altijd voor haar gevoeld had. En hoopte dat de gevoelens ingelijks zouden zijn en hun afscheid nu niet voor eeuwig zou zijn. Maar de medicine cat op haar leader zou wachten in Starclan. En mocht de tijd ooit daar zijn Butter zou ontvangen.