Eenzaam liep de witte poes langs de grote bomen, de grootste dingen die ze ooit in haar leven had gezien. Ze had willen jagen maar werd er al snel aan herinnerd- dat ze het niet kon. Maar ze kon meerdere dingen niet. Bitter zuchtte en stopte met lopen, haar donkere amber ogen sloegen een sombere gloed uit. En rustig leunde ze tegen een boom, kijk haar nou. Wat voor waardeloze warrior was ze? Tijdens deze barre tijden... liep ze gewoon als een niksnut een beetje dom rond te lopen. Kom op Bitter maak je zelf nuttig; een keer. Ook al kan je het niet, zoals alles in het leven.
Tag Brokenhowl