Hidden Citizens ll Cyber

Onderwerp: Hidden Citizens ll Cyber ma 27 nov 2017 - 19:19

Verbaasd keek Brat op toen een wit-zwarte schim in haar gezichtveld versheen, het was al een tijdje geleden dat ze zijn rot-kop voor het laatste had gezien. Ze had zelfs gedacht dat hij dood was; wat? had gekund toch? Hij was ook de jongste niet meer, wie weet wie hij tegen was gekomen. Na de dood van Zira was Brat er van overtuigt dat iedereen het zelfde lot kon hebben. Simpel weg; niemand was veilig. Maakt niet uit hoe sterk, of slim je bent. De rode poes hield zette een valse glimlach op en liep op haar half-broer af. 'Ah kijk eens wie er nog leeft' sprak ze spottend terwijl ze recht voor hem ging staan, en zijn pad afsnee. Ze keek de kater strak aan, rustig wachtend op zijn reactie; wat vast amuserend zou zijn.

Cyber~

~~beetje kort ahh sorry ;x~~

~~geeft niet ;3~~

Cyber had zich een hele lange tijd verborgen gehouden, in de schaduwen van het bloodclankamp. Er waren dagen geweest dat de kater zelfs niet opstond om een hap te eten of zijn vuile vacht uit te schudden. De zin om in het licht te gaan staan, de zin om te vechten of eender wat te doen was hem ontnomen geweest. De kater begon al wat ouder te worden, nog gezond en sterk oud. Niet botbreuk en blind oud. Maar ondanks dat begon het vuur toch wel wat meer plat te liggen dan recht omhoog te branden. Al die jongen katten vechtte erop los, vaak zonder reden. Gewoon vechten om te vechtten, dat had hem niet meer geinterreseerd voor een hele lange tijd. Slapen, eten, slapen. Een routine waarin hij verzeild was geraakt.

Maar deze week was hij verbazingwekkend recht gestaan, hij had besloten terug poot op land te zetten. En dat was nu net Exact wat deze stevige kater ging doen. Misschien hier en daar nog een poesje meegrissen, wat plezier hebben met een kittypet of een vos irriteren, zoals vroeger.

Cyber liep over grond waar een tijdje geleden nog maandelijks tientallen kattenpoten overliepen, die het allemaal nu leken te hebben afgebold. Totaal weggezakt in zijn gedachten had Cyber niet gemerkt hoe hij plotseling een kattin naderde. En niet zomaar een kattin. 'Ah kijk eens wie er nog leeft' klonk het. Brat, zijn half-zus. Instinctief krulde Cyber zijn lip. Brat kon soms toch echt een poes zijn die haar klauwen in je zenuwen boorden, zo irritant. "Zo gemakkelijk ben ik niet dood te krijgen hoor"spuugde hij de kattin toe. Zijn staart hoog en statig in de lucht houdende, Cyber zou zich niet laten doen door oh zo-ik ben geweldig-Brat. Dat zira stierf was Cyber niet goed gevallen. Hij mocht die poes namelijk wel, nooit goed geweten waarom. Maar natuurlijk nam de natuurlijk altijd de lekkere chicks van hem af.. anyway, terug naar Brat.
Cyber sloeg kort met zijn staart "En hoe zijn de zaakjes Brat? Is je insanity-level al gezakt?" er waren wel meer die in het verleden de sanity van Brat in twijfel hadden getrokken. Cyber lachtte er echter meer mee dan dat hij het serieus nam, ondanks dat hij er ook wel zijn gedacht bij had. Normaal zal Brat nooit volledig zijn, voor een rosse poes.

"Zo gemakkelijk ben ik niet dood te krijgen hoor" sprak Cyber op een ' oh zo vriendelijk toontje. Toch grijns de poes, ja precies het antwoord wat ze van hem verwacht had. De poes liep langs de kater en sloeg lichtjes haar dikke staart rond hem heen. "En hoe zijn de zaakjes Brat? Is je insanity-level al gezakt?" vroeg hij toen. Brat's ogen werden even koel; ze had het niet graag over haar instabiliteit of 'insanity' hoe Cyber het noemde. Het was een donkere deel van haar leven geweest, en zeker nog wel een gevoelig punt. Maar dat mocht de kater niet weten; hij zou het zeker tegen haar gebruiken. Dus ontdooide haar ogen weer en deed alsof de opmerking haar niks deed. 'Oh Cyber, ik ben zo helder als maar kan' sprak ze grijzend. de poes kwam wat dichterbij 'Ik ben helemaal niet meer 'Insane' liet ze hem toen weten- met een iets wat dreigende ondertoon. Om te laten weten dat ze het meende.

Cyber zette zijn haren lichtjes omhoog toen hij plots een dikke staart om hem heen geslagen kreeg. Wat deed die poes klef seg. Cyber schudde zijn vacht uit, de staart van zich af schuddend. Voor een flits leek Cyber een afstandelijke blik te zien bij Brat, maar in de volgende flits was deze al weer .. wat je.. normaal kon noemen voor een bloodclan kat. Cyber besloot er geen aandacht aan te geven, behalve het in zijn achterhoofd houdende. De kattin verborg iets, maar wat? Dat wist Cyber nog niet, maar lang zou het niet duren voor hij het wel ergens te horen kreeg. "Helder, als je dat helder noemt." grijnsde Cyber minachtend, "Je klinkt ook heel sane.. in-der-daad." zei Cyber vol sarcasme. Hij merkte echter hoe serieus de poes dat laatste had gezegd, daar schrok de kater lichtelijk van. Was het gevoelig? Of was het echt iets waar geen misverstand rond mocht gemaakt worden? Boeien.. het is grappig om met Brat en haar insanity te lachen. "Wie heeft je hoofd voor het laatst nog gechekt? Een vogelverschrikker..." een pauze nemend.."Brat.." weer een pauze. "Ik weet hoe moeilijk dit voor je is, maar vogelverschrikkers kunnen niet praten. Het is in je muizenbreintje allemaal". Hij had het lang genomen, lang en alsof hij tegen een kitten sprak. Daar zou Brat Zeker goed gezind van worden!

De kater schudde met zijn pels waardoor haar staart van hem af gleed, en raakte de grond. Maar ze leek het niet te merken, ze was meer geïnteresseerd in zijn woorden En had haar aandacht daar dus op. "Helder, als je dat helder noemt." grijns hij minachtend Je klinkt ook heel sane.. in-der-daad." ging hij sarcastisch veder. Brat deed moeite om haar grijns ook op te houden want ze vond het eerlijk gezegd helemaal niet zo grappig. Plus ze wilde hem niet de kracht geven om haar mood te bederven. Wie heeft je hoofd voor het laatst nog gechekt? Een vogelverschrikker..." Hmm een pauze? Brat leunde wat voor uit en keek de kater nog stakker aan (Als dat mogelijk was) "Brat.."alweer een pauze? waar ging hij heen? "Ik weet hoe moeilijk dit voor je is, maar vogelverschrikkers kunnen niet praten. Het is in je muizenbreintje allemaal". kwam er uitendelijk uit. Brat snoof en nam weer wat afstand. Had ze iets anders kunnen verwachten? Nee natuurlijk niet. 'Luister Cyber, Ik heb al heel lang geen last mee van stemmen' sprak ze met een duidelijk toon. 'Ik heb me zelf herpakt, en alles gaat prima. Ik ben nu net als elke andere kat'

Onderwerp: Re: Hidden Citizens ll Cyber