Lets talk

Shark at met snelle happen zijn prooi op terwijl hij met zijn tong langs zijn lippen likte en vervolgens in de richting van Fourtrees begon te lopen. Claw had hem gevraagd om langs te komen en Shark wist wat hij wilde bespreken: de twee nieuwe kittens. En Claw wilde natuurlijk ook spreken over de uitbreiding van hun territory. Shark hoopte dat ze daar binnenkort aan konden beginnen. Hij zag echter niet echt een bedreiging, want Tank had al aangegeven dat hun groep de Elite zeker niet zou tegenhouden. Het was best wel saai zonder dat iemand hun probeerde tegen te houden eigenlijk. Hij hoopte dat er binnenkort weer eens wat actie in hun leven kwam. Hij trainde zijn spieren elke dag door rond te rennen en door zo nu en dan eens te sparren met een member, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Hij wilde weer eens wat actie in hun leven hebben, een goed gevecht waar hij zijn spieren mee kon opwarmen. Maar nu de Clans vertrokken waren uit hun territories leek het erop dat de Elite voor een tijdje geen tegengas meer hoefde te verwachten. Natuurlijk was dat ergens wel goed omdat ze nu hun katten op hun gemak op konden leiden tot gevaarlijke moordmachines, maar aan de andere kant wilde hij graag dat de members scherp bleven en dacht dat dit het beste ging door af en toe een stevig gevecht met een groep andere katten te hebben. In elk geval zou de Elite klaar zijn als de Clans stom genoeg waren om terug te komen. Shark naderde hun nieuwe camp en zag Claw al in de verte staan. Hij begroette zijn leader met een knikje en ging zitten. “Hoe gaat het met Razor en Jim?” vroeg hij voordat ze zouden beginnen aan hun serieuze gesprek. “Ze hebben allebei heel erg uiteenlopende karakters, maar ik denk dat het prima members worden voor de Elite later.” Hij gaf zijn leader een respectvol knikje en wachtte vervolgens op de vragen die Claw waarschijnlijk zou gaan stellen.

Shark gaf een kort knikje toen Claw een kort antwoord gaf, niet echt verwachtend dat de zwarte tom er meer over zou zeggen. Net zoals Shark was Claw ook vrij awkward als het aankwam op lovende woorden over zijn kittens spreken en meer informatie geven dan eigenlijk nodig was, dus hielden ze het vrij kort als het ging over hun welzijn of die van de kittens. Hun welzijn was trouwens makkelijker om te zien omdat ze constant met elkaar in verband stonden en alles samen moesten regelen waardoor het vrij moeilijk was om het te missen als het niet goed ging met één van de twee. Maar net als Claw had Shark ook de neiging om zijn negatieve gevoelens te onderdrukken en dat plaats te laten maken voor een norse, strenge houding zodat anderen het niet merkten als hij het moeilijk had. Zelfs tegen Claw gaf hij het niet vaak eerlijk toe als hij zich niet goed voelde, hoewel hij het bij Claw wel duidelijk had gemerkt dat hij zich minder goed voelde toen Chawl gestolen was geweest door Twolegs. Shark draaide kort zijn kopje naar zijn leader toen deze over Shifa en Yoka begon. Hij had de vraag in principe wel zien aankomen en hij vond het fijner om uit te leggen waar hij Shifa vandaan had geplukt dan Yoka, maar hij kon dit soort informatie moeilijk voor zijn leader en zijn vriend verzwijgen. Toch besloot hij om eerst over Shifa te beginnen. “Ik kwam Shifa tegen tijdens een wandeling in het rogue territory. Ze schijnt een dochter van Vitani te zijn.” Zijn ogen glansden even. “Ik dacht dat als we haar groot zouden brengen in de Elite en haar tegen haar moeder op konden zetten dat we Vitani misschien terug naar de Elite konden lokken om haar te laten boeten voor haar daden. Bovendien vermoed ik dat niets pijnlijker is voor iemand dan zien dat haar dochter zich tegen haar gekeerd heeft.” Nu het gedeelte over Yoka. “Yoka was een ongelukje. De moeder is helemaal gek geworden en wilde haar vermoorden, maar ik heb haar vermoord en heb me vervolgens van Yoka weg gekeerd omdat…” Hij trok een beetje awkward met zijn oortje. “Omdat ik het lastig vond om uit te leggen aan haar waarom ze geen moeder meer heeft. Maar ze is een beetje een apart geval. Ze lijkt een perfecte Elite cat te worden als ik haar karakter zo bekijk.” Hij hield op met praten en wachtte op wat Claw zou zeggen.

Claw zei er voor de rest niks meer over en Shark concludeerde dat zijn uitleg goed was. Hoewel hij wist dat ze vrienden waren en dat Claw hem niet zomaar zou meppen als er niks aan de hand was, vond hij het nog altijd lastig om een verklaring aan de leader af te leggen als er weer iets gebeurd was. Hij nam aan dat het gewoon de intimiderende manier was waarop Claw naar je keek en dat iedere kat zich daar wel ongemakkelijk bij zou voelen. Dat Claw voor de rest niks zou zeggen op de dood van Yoka’s moeder had hij dan ook wel weer verwacht: ze hadden geen gekken nodig binnen de Elite. Shark gaf een knikje toen Claw over de territories en de grensonderzoeken begon. “Ik draag elke member van mijn patrols ook altijd uitdrukkelijk op om Clan cats of rogues weg te jagen en te vermoorden als ze niet willen luisteren.” Hij kon niet wachten totdat ze het woud zouden domineren en Fourtrees achter hun konden laten. “Maar ik denk dat we wel voorzichtig moeten zijn,” sprak hij rustig. “Er zitten voormalige Clan cats binnen onze Elite en ik denk dat het niet slecht zou zijn als we hun meer in de gaten houden, misschien hun zelfs wel het vuile werk laten doen om te kijken hoe loyaal ze voor ons zijn. Nu we binnenkort meer territory gaan krijgen, hebben we katten nodig die we echt kunnen vertrouwen.” Hij richtte zijn blik weer naar Claw. “Ik ben Thora momenteel aan het testen en ik moet zeggen dat ik niet ontevreden ben over het resultaat. Ze lijkt een echte Elite cat te worden en haar verleden zo snel mogelijk achter haar te willen laten. Maar we kunnen niet verwachten dat iedereen zoals Thora is.” Hij grijnsde vervolgens. “Waar was je van plan om ons volgende camp op te zetten, Claw?"

Shark keek zijn leader recht in de ogen aan toen hij het had over vertrouwen. “Als je maar weet dat ik je nooit de rug toe zou keren,” sprak hij, hoewel Claw letterlijk net aangegeven had dat hij niet op woorden vertrouwde. Dan moest de tom maar vertrouwen op daden. Shark zou wel een manier vinden om zijn loyaliteit aan de Elite duidelijk te laten merken en het feit dat de tom hem als deputy had benoemd, wilde zeggen dat hij toch al wel een bepaald level van vertrouwen in hem had. Hij vertrouwde Claw genoeg om zich door hem te laten leiden en misschien ook wel als zijn leven er vanaf zou hangen, maar hij dacht niet dat hij hetzelfde kon zeggen over de andere Elite cats. Brat zou hij bijvoorbeeld al helemaal niet vertrouwen en al haar kittens ook niet. Misschien vertrouwde hij zelfs Howl niet, ook al was ze praktisch gezien Claw’s partner. Hij gaf een knikje toen Claw het over de taken had en daarna over wat zijn plannen voor de toekomst waren. Ze deden de Clans het meeste pijn door hier te blijven, hoewel het ook wel leuk zou zijn als ze een paar van die oude Clan cats zouden kunnen vermoorden en achter konden laten voor als de Clans toch nog terug zouden keren. “Als we hun verjagen, moeten we wel goed in de gaten houden wat hun nieuwe thuis wordt. Het zou te onvoorzichtig en te gemakkelijk voor ons zijn als we zomaar zouden geloven dat ze ons daarna met rust zouden laten. Het zou niet de eerste keer zijn dat er een nieuwe groep zou groeien onder een verstoten horde katten.” Hij keek Claw even aan en grijnsde vervolgens. “Maar dat hoef ik jou niet te vertellen, want jij houdt altijd met alles rekening. Het feit dat je nog steeds leeft met de rank die je hebt, bewijst dat genoeg.” Hij grinnikte even en richtte zijn blik vervolgens weer naar voren.

Zoals verwacht wist Claw precies waar hij op doelde en de kalme blik die op zijn gelaat verscheen, toonde aan dat de tom zich niet bepaald zorgen maakte over een eventuele aanval die zou kunnen komen uit een onverwachte hoek. En om eerlijk te zijn, was Shark daar ook niet al te schrikachtig voor. Hij kon niet zeggen dat hij iedereen in de Elite voor de volle honderd procent vertrouwde, maar hij wist dat Claw en hij een goed duo vormden en dat het best lastig zou zijn om hun voor de gek te houden. Er ging niet veel langs Claw en hetgeen dat langs hem zou gaan, werd opgemerkt door Shark. Tot dusver hadden ze het prima met elkaar kunnen redden en Shark vertrouwde erop dat, als ze uiteindelijk de andere territories ook zouden veroveren en heersers van het woud zouden zijn, dat ze dan ook voorbereid zouden zijn. Het was alleen de kunst om tegen die tijd de addertjes onder het gras uit hun groep te halen, maar dat zagen ze tegen dan wel. Hun doelen werden steeds extremer en het zou al wel gauw duidelijk worden wie daar wel aan gewaagd was en wie niet. “Misschien kunnen we zelfs een paar rogues naar ons lokken,” zei hij bedachtzaam. “Of wat Clan cats die het idee hebben dat hun situatie uitzichtloos is en daarom denken dat ze bij ons beter af zijn.” Hij grinnikte bij het idee. “Maar goed, dat zien we tegen dan nog wel. Het doet me in elk geval goed dat onze nieuwe plek zo goed valt bij de anderen en dat er genoeg motivatie is om de andere gebieden te ontdekken. Er zijn katten die zichtbaar beginnen te veranderen en een duidelijke mening beginnen te krijgen over wat ze willen en aan welke kant ze staan en dat schept voor ons ook meteen duidelijkheid over wat we met hun aan moeten. Hij had het over Thora en over Chawl, maar ook over Shallow. Als die laatste niet binnen de kortste keren zou veranderen, had ze een probleem. En hij dus ook. Hoe zou Claw erover denken? Hij keek zijn vriend wat voorzichtig aan. "Wat denk jij van Shallow trouwens?" vroeg hij zo nonchalant mogelijk. Tot dusver hadden ze een soort van onderlinge zwijgzame beslissing gehad dat Claw van Shallow af zou blijven, maar de tom zijn geduld zou ook ooit op zijn en dan moest hijzelf een keuze gaan maken. En hij wist eerlijk gezegd na Eveningpaw's verdwijning niet of hij daar klaar voor was.