High notes dancing in a dark filled field

And from the dark, into the light

Make for me...

A soft universe

Het was dag, de zon scheen in een stralende pool licht. De stralen leken onder het oppervlak te veranderen en weer omhoog te schijnen als een soort van lichte schaduw. Ze kon de woordeloze gedachten niet zo goed omschrijven. Dat was het poesje niet gewend. Ze dacht na met woorden, kende er ook een heleboel, maar dit was... stil. Ze vouwde haar poten onder zich en legde haar kop neer. Met haar neus raakte ze net niet het betoverende oppervlak aan. De lucht die haar longen verlieten blies telkens kleine kommetjes in het water.

+ Butterpact

willowpaw

a young shadowclan apprentice

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze link te kunnen zien.]

Butterpact opende zijn ogen. Hij merkte dat zijn flanken zwoegden en voelde dat hij het erg warm had onder zijn vacht. Hij had een nachtmerrie gehad en deze keer was het echt erg geweest. Deze keer zag hij niet voor zich hoe Breakingpoint doodging, maar was hij de tom zelf. Hij voelde hoe de krachtige stroming hem onder water trok terwijl hij met zijn poten trappelde om te voorkomen dat hij verder onder zou gaan. Toen voelde hij plotseling een harde klap tegen zijn kop en werd hij wakker op het moment dat hij normaal gezien pijn had moeten voelen. De droom was zo levendig geweest dat Butterpact het vreemd vond dat zijn pels droog was en zijn longen gevuld waren met lucht toen hij wakker werd. Het was de eerste keer in weken dat hij langer dan een paar uur had kunnen slapen, maar toen hij naar buiten keek om daar hopelijk zonlicht te zien zodat hij met trots kon zeggen dat hij eindelijk een hele nacht had doorgeslapen, merkte hij op dat het nog steeds nacht was. De nacht was koud geworden, maar deze keer was er geen Breakingpoint om hem warm te houden en Butterpact vertikte het om zijn broer nog meer te verraden en de warmte bij een andere kat op te gaan zoeken. En dus stond hij op waarna hij zichzelf rillend een paar likken gaf alsof hij een pasgeboren kitten was wiens bloed op gang gebracht moest worden door de warme tong van zijn moeder, vader of medicine cat. Toen hij het gevoel had dat hij wat warmer was, besloot hij om naar buiten te gaan. Het was niet bepaald logisch om na zichzelf opgewarmd te hebben direct weer de koude bronnen op te gaan zoeken, maar hij had het idee dat hij toch niet meer in slaap zou kunnen vallen en dat deze ruimte hem enkel maar een verstikkend gevoel gaf zoals het de laatste tijd vaker deed. De grijze tabby tom vond zijn weg maar al te goed naar the Starpools en hij fronste toen hij zag dat een andere kat zich onder hem bevond, een ShadowClanapprentice. En zo te zien was ze niet erg oud. “Hoor jij niet al in je nest te liggen?” vroeg hij. Het klonk niet beschuldigend, maar erg vriendelijk was het ook niet en zijn gele ogen namen haar in zich op voordat hij ook naar beneden ging zodat hij naast haar kon gaan zitten.