Cold night

Leafbare begon langzaam maar zeker in te treden. Het was al langer nat en winderig en alles behalve plezant, maar de koude die zo kenmerkgelijk was van Leafbare sloop in de nachten steeds vaker binnen. Zo ook deze nacht had het de clans gevonden. De Medicine cat den bood genoeg beschutting tegen de wind, maar zodra het kouder werd waren de stenen daar nutteloos voor. Zelfs hun warme mosbedden deden er niets tegen. Uiteindelijk had ze toevlucht gezocht bij haar mentor, waarna ze tegen elkaar aan waren gekropen om iets van de warmte te bewaren. Toen de ochtend intrad was de temperatuur gelukkig al een stuk beter. Routpaw liet haar zieke mentor rustig door slapen terwijl ze stilletjes aan de slag ging en haar taken opnam. Het was nog vrij rustig geweest waardoor ze bezig was gegaan met het ordenen van de kruiden, maar de eerste katten lieten zich al snel zien. De geuren van de verschillende clans werden steeds lastiger te onderscheiden, maar vaag kon ze Thunderclan geur achterhalen. Rousepaw en Mistgaze leken even niet aanwezig te zijn, dus besloot Routpaw haar kruiden te laten liggen en maar een kijkje te nemen. Stilletjes bad ze tot Starclan dat niet ook zij gevleid waren door de dodelijke ziekte die in de lucht hing. De jonge poes glimlachte en stapte te voorschijn. "Goedemorgen, beide" sprak ze vriendelijk, waarna ze de twee inspecteerde; een kitten en een volwassen warrior. Al meteen alarmeerde de geur van bloed haar, maar het leek niet al te ernstig te zijn. "Uhm, kan ik jullie helpen?" Waarschijnlijk wel, anders zouden ze hier niet zijn.

Pas nadat ze haar woorden gesproken had viel haar op dat het tweetal in slaap waren gevallen. Ze trok wat verontschuldigend met haar oortjes. Kennelijk hadden ze hier al een tijdje gezeten voordat zij ze had opgemerkt, dan. De Thunderclan warrior kwam overeind en haar viel meteen op dat hij er niet helemaal goed uitzag. "Hallo leerling, ik ben hier gekomen omdat ik erg verkouden bent plus mijn poten branden erg door de schure stenen, de kitten volgde mij zonder toestemming van mij. Daarom ben ik bang dat hij ook besmet is geraakt door de verkoudheid wat ik misschien overgebracht heb." Routpaw nam de woorden in zich op en knikte. "Oh, uhm, oké, ik zal kijken wat ik kan doen," er stond een enigszins nerveuze glimlach op haar gelaat, totdat de warrior opeens begon te wankelen. "Kijk uit!" sprak ze bezorgd. De kitten sprong opzij en Routpaw juist naar voren, in de hoop hem op te vangen. De jonge poes begeleidde hem voorzichtig naar een van de dichstbijzijnde mosnesten. "Heb je nog ergens anders last van? Heb je soms het idee dat je geen gevoel meer hebt in je ledematen? Of moet je soms heel erg hoesten?" ging ze de symptomen van de meest bekende, en verschrikkelijke, ziektes af. Ze drukte haar poot voorzichtig op zijn kop, die voelde warm aan. Hij moest wel koorts hebben. Vervolgens keerde ze zich ook tot de kitten. "En jij, kleine? Is er iets aan de hand met je?" vroeg ze warm en vriendelijk. "Wat zijn jullie namen überhaupt? Uhm, ik ben Routpaw, a-als jullie dat nog niet wisten," de meeste katten wisten haar naam inmiddels wel, maar of jonge kittens dat ook wisten, was de vraag.

Nadat ze de kater in zijn nest neer had gelegd en gesproken had tot beide kreeg ze een antwoord van de kitten. "Ik ben Bumblekit en hoor bij de donderclan. Ik voel me niet echt ziek, maar ik maak me een beetje zorgen om Runningwind en ik wou het medicijnhol zien." ah, dat was een opluchting. Een zieke warrior was één ding, een zieke kitten iets volledig anders. Volwassen katen waren een stuk beter bestendig tegen dit soort verkoudheden. ze glimlachte breed. "Ah, ik snap het. Kijk dan nu eventjes goed en kom hier daarna niet meer terug tenzij het nodig is, want jij kan ook ziek worden als je te lang bij zieke katten in de buurt bent, oké?" ze wreef vriendelijk met haar poot over het kopje van de kitten, zo de haartjes op zijn kop lichtelijk in de war brengend. "Komt het wel goed?" vroeg Bumblekit bezorgd. Routpaw lachte zachtjes. "Maak je geen zorgen," de poes draaide zich weer tot de zieke warrior en vroeg hem of hij uitval had van zijn ledematen. De kater vertelde haar dat dat niet het geval was, maar dat hij verkouden was en duizelig door de stenen. Vervolgens nieste hij vrij luid en legde zijn kopje op de rand van zijn nest neer. Routpaw veegde de druppels van haar snuit af en hoopte dat ze niet ook besmet zou worden. "Heeft u medicijnen voor mij tegen de verkoudheid? ik zou graag willen jagen vandaag." ze knikte. "Natuurlijk hebben we dat, anders zouden we geen medicine cats zijn," sprak ze geamuseerd waarna ze dieper het hol instapte en wat tussen de kruiden stapeltjes neusde alvorens terug te komen met wat blaadjes tussen haar kaken geklemd. Ze legde het bundeltje voor de kater neer en wees van de een naar de ander. "De wortel van een Zonnehoed helpt tegen verkoudheid, ezelsoor geeft wat kracht. Je moet ze opeten, al zullen ze niet heel erg lekker smaken, ben ik bang. Oh, en met dat wondje op je poot, die zou ik gewoon goed schoonhouden zodat het niet ontsteekt." ze glimlachte verontschuldigend en schoof de twee plantjes naar hem toe. "Maar, uhm, als je ook koorts hebt raad ik aan om even rust te nemen. Op z'n minst om vandaag hier te blijven liggen. Anders besmet je misschien ook nog andere katten,"