Angels

Onderwerp: Angels vr 6 okt 2017 - 11:20

T I G E R

_{The world is a jungle, you either fight
or run forever}

Nu de kater eindelijk een to-be was geworden, was het een gewoonte van hem geweest om wanneer hij maar kon, naar buiten te glippen en de buitenwereld wat te ontdekken. Hij was een avonturier, dat zeker, een ontdekker zelfs. Hij vond het leuk om de nieuwe plekken van de Mountains te zien, de plekken waar hij nog nooit was geweest. Ieder hoekje, ieder plekje.. hij wilde ze allemaal kennen. De gestreepte tabby viel meestal helemaal weg wanneer hij in het bos rondliep, zijn bruine vacht gecombineerd met de donkerbruine strepen was een goede camouflage. Zelfs hier, tussen het gras en de stenen, had hij een betere camouflage dan bijvoorbeeld een witte kat. Hij kon van geluk spreken dat hij geen wit had, of geen rood. Die kleuren waren goed zichtbaar, immers. De kater sloop wat rond, meer naar de omgeving kijkend dan ook echt oplettend of er iets in de buurt was waar hij beter voor uit de weg kon gaan.

Wat hij niet had gezien, was de rode vos die over de Highlands stapte. Een jonge vos, dat wel, maar het was nog steeds een vrij groot dier tegenover de jonge to-be. De vos had hem veel eerder opgemerkt dan de kater, wie bezig was met het bekijken van een plant die hij nog nooit eerder had gezien. Was het gewoon en doodnormale bloem? Of was het een herb, waarvan hij van Skyteller ooit zou leren wat de effecten ervan waren? De kater was super enthousiast over het feit dat de Healer zijn mentor was, dus hij kon niet wachten om te ontdekken hoe het was om een healer te worden. Net toen hij zich zover had gekregen om de plant met zijn voorpootje voorzichtig aan te raken, hoorde hij het ritselen van het gras. Zijn hoofd schoot direct in die richting en zijn amberen kijkers werden iets groter van de korte schrik die hij beleefde op het moment dat hij het rode monster op hem af zag komen. Oh shit! Hij had niet lang nodig om na te denken wat te doen, met een snelle sprong, sprong hij net uit de kaken van het dier. Hij zette enkele passen achteruit, terwijl de vos zich herstelde en een nieuwe aanval trachtte te maken. Dit was het dier waar zijn pleegmoeder hem zo voor had gewaarschuwd. Nu hij een to-be was, dacht hij veilig ervoor te zijn, maar nu hij hier zo stond.. bedacht hij zich dat hij nog geen enkele vechttechnieken had geleerd. Oh. De vos kwam weer op hem af gerend en de kater spande zijn spieren aan. Niet in staat om direct helder na te denken, was de vos eerder bij hem dan hij had kunnen reageren. De kater voelde de klap van de voorpoot van de vos en voordat hij het wist lag hij ergens op de grond.

& Oceanbreeze

114

Onderwerp: Re: Angels vr 6 okt 2017 - 15:03

De tijd ging snel, haar jongste nestje was al weer twee Moons oud en haar oudste nestje was rond de zeven Moons. Beide nestjes leken het goed te maken, ook al heerste er een onbekende ziekte in en rondom de Clan Cavern. Haar blauwe ogen gleden naar de spelende kittens toe en met een warme blik hield ze hen een poosje gezelschap. Af en toe vertelde ze haar eigen kittens, die gezoogd werden door haar Deputy een verhaal. Zoals altijd wanneer ze aan de bevalling dacht, was ze Skyteller dankbaar voor zijn hulp. Ook al was het al lang duidelijk dat het in de natuur van de kater zat. Hij deed haar denken aan de Medicine Cats, hoewel de regels in de Tribe net iets anders leken dan de regels die de Clans volgde. Al met al waren het zeker geen Rogues die anderen het leven zuur probeerden te maken. Zoals de Bloodclan, een groep Rogues met een felle haat jegens de Clans, niet dat de Clans hen konden verdragen. Misschien was het wel een goed iets dat de Bloodclan hen nu niets meer kon doen. Daarbij had het haar bijzonder goed gedaan om haar vroegere mentor Brindleleaf weer in levende lijve te zien. De kattin had de Clan verlaten, al zag Oceanbreeze haar niet als echte verrader. Er waren redenen geweest voor de kattin om de keuze te maken die ze had gemaakt. Ook al zou Oceanbreeze de beredenering nooit geheel snappen, haar kittens waren net zo belangrijk als de Clan, iets dat ook duidelijk doordrong in haar acties. Zo had ze nu de Apprentices van Crowfur onder haar hoede genomen, aangezien hij een kitten had gekregen met een Riverclanner en dat nog al wat problemen kon veroorzaken, plus de straf was wel op zijn plaats omdat hij het Moons had verzwegen. Waarschijnlijk om te wachtten tot de tijd dat Leopardpaw het kon begrijpen en zodat de kitten zonder opmerkingen op kon groeien tot een waardige Clankat. Het zou nog wel even duren voordat de jonge kattin een Warrior zou worden en tot die tijd daar was, hoopte de kattin dat de jonge Leopardpaw zichzelf zou bewijzen en haar trouw aan Windclan zou tonen.

Terwijl ze had gekozen om op de Highlands te gaan jagen, gewoon om haar gedachten te ordenen en rustig even bij te komen. Rook ze een geur die verdacht veel weg had van de zurige geur van een vos. Het was waarschijnlijk niet meteen een bedreiging onder het jagen al kon dat wel zo worden. Op haar hoede stapte de jonge Leader verder, haar blauwe ogen gleden over de velden heen terwijl ze de mogelijke vijand probeerde te herkennen in het gras. Het was niet zo moeilijk. De rode vacht viel duidelijk op, tussen het gras en de planten die her en der groeiden. Haar blik versmalde even voordat ze wat ontspande. Hij leek haar niet opgemerkt te hebben, iets dat haar goed deed. Zolang ze uit de buurt van de vos bleef hoefde ze niet het gevecht aan te gaan en kon ze rustig haar taak uitvoeren, dat was wat prooi binnenhalen voor de andere katten. Echter leek de vos afgeleid te zijn door een andere geur, een die ze herkende als een kat van de Tribe. Ongemakkelijk draaide ze met een oortje voordat ze geruisloos over de vlakte stapte. Het geluk was dat dit gebied nog wel het meeste weg had van het Windclan Territorium. Haar soepele en zachte passen werden niet opgemerkt door de vos, die zich inmiddels concentreerde op een jongere kater. Ze zag zijn bruin gestreepte vacht net door het gras heen, en de manier waarop de vos hem aan viel. Voordat de vos echter de jonge kater verder nog wat aan kon doen, slaakte ze een grauw uit, terwijl ze met een krachtige sprong naar voren vloog. Haar oren waren in haar nek gepind, waarna ze een snelle klap met haar poot, en hiermee dus haar nagels uitdeelde aan de jonge vos. Het was niet de grootste vos waar ze tegen over had gestaan maar wel een van de weinige waar ze in haar eentje tegen had gestreden. Op een haartje na sprong de soepele kattin weg van de vos, haar uithoudingsvermogen was niet zo goed als het was geweest en ze wist dat ze vroeger of later vermoeid zou raken als ze in haar eentje het rode dier aan zou moeten blijven vallen. Maar haar moederhart kon het niet verdragen een jonge kater, een onschuldige kater aan zijn lot over te laten. Voor haar ogen zag ze vluchtig het beeld van Burnetkit, nu Burnetpaw toen zij was aangevallen door een vos. Het leidde haar een seconde af voordat ze zich herpakte en in die ene seconde voelde ze hoe een sterke poot tegen haar flank klapte, een grom gleed omhoog uit haar keel waarna ze een paar snelle aanvallen focuste op de achterhand en flanken van het beest. Druppeltjes rood, donkerrood bloed welden op uit de ondiepe prikkende wond in haar vacht, een die op haar flank te zien was. Hoewel het haar niet belemmerde waren de steken totaal geen pretje. De vos denderde al weer op haar af en dit keer siste ze woest terwijl ze tussen de jonge kater en de vos in bleef, hem zo op afstand proberende te houden. De volgende klap van de nu wel erg woeste jonge vos kwam op haar kop terecht, terwijl de vos haar in haar poot probeerde te bijten, Oceanbreeze was snel genoeg om het ergste van de klap te voorkomen, en uit de kaken van de vos te blijven, haar poot schoot snel en krachtig over het gezicht van de vos, die nu achteruit deinsde. Dreigend sloeg de jonge Leader, licht hijgend haar haren omhoog, haar oren nog steeds achterin haar nek. Haar blauwe ogen stonden fel en woest, niemand moest het wagen een jonge kat aan te vallen, zeker niet eentje die niet veel ouder leek te zijn dan een kit. Uit de twee wonden welde nog steeds bloed, dat rustig drupte, het zou snel genoeg gestelpt kunnen worden. De vos leek nog een aanval op de jonge kater te willen richten, maar toen de Leader blies en haar lichaam weer voor de kit zette, liet het dier hen met rust en verliet de directe omgeving. Oceanbreeze liet een diepe zucht ontsnappen voordat haar zachte zorgzame blik op de jonge kater viel. Ze kneep haar ogen even samen toen ze haar net opgelopen wondjes voelde trekken. Voordat ze op de ander af stapte en nog een keer in de omgeving rond keek om er zeker van te zijn dat de vos niet meer terug kwam.

•

Onderwerp: Re: Angels za 7 okt 2017 - 14:18

T I G E R

_{The world is a jungle, you either fight
or run forever}

De lucht werd uit zijn longen geslagen, toen de donkere tabby de grond raakte. Even hapte hij enkele keren lucht naar binnen, voordat hij zichzelf zo goed kon herstellen dat hij weer op kon staan. Zijn amberen ogen schoten weer omhoog naar de vos, de jonge vos die toch wel een stuk groter dan hem was. Hij had zich net schrap gezet voor de volgende aanval, toen opeens een ander zich in het gevecht mengde. Uit het niets, zonder dat de jonge gestreepte kater erom had hoeven te vragen, stond daar een vreemde kat voor hem. Een clankat? Dat kon. Met grote ogen staarde hij hoe de ander tegen de vos vocht. Hij had geen flauw idee hoe hij haar het beste kon helpen tijdens het gevecht, waardoor de kater had besloten gewoon stil te blijven staan. Ook al was het wellicht geen volledige bewuste beslissing, want eigenlijk stond hij gewoon aan de grond genageld. Hij volgde het gevecht, de bewegingen die de kattin maakte en wilde dat ook kunnen. Maar hij wist dat hij die trainingen waarschijnlijk nooit of gering zou krijgen; hij zou immers opgeleid worden in het leren helen van gewonde en zieke katten, het leiden van de tribe en het zien van tekens die de tribe of endless hunting naar hen stuurden. De kater keek toe hoe de vos zich omdraaide en uiteindelijk wegrende. Hopelijk om niet meer terug te komen, zelfs. Nu pas richtte hij zijn blik op de clankat,
of althans, hij dacht dat ze een clankat was.
"Wow.." Sprak de tabby bewonderend. "Jij bent een goede vechter." Hij glimlachte lichtelijk naar haar, waarna hij zijn blik omlaag liet glijden om de wond op haar zij te aanschouwen. Oof, zou dat pijn doen? Hij liet zijn amberen kijkers uiteindelijk nog even bespeurend over de omgeving glijden, om te constateren dat hij de vos niet meer kon zien."Bedankt!" Besloot hij dan maar te zeggen, want ze had hem toch wel uit problemen gered. Grote problemen wellicht, want hij zou geen flauw idee hebben gehad hoe je een vos moest wegjagen. Hij zou waarschijnlijk meer wonden hebben gehad dan de kattin die nu voor hem stond, en Skyteller kon dat op dit moment waarschijnlijk niet gebruiken, de kater had het immers al zo druk met al die zieke katten. Die onbekende ziekte.. hmn, hij hoopte dat Skyteller het niet kreeg, anders had de tribe een probleem. Tiger kon immers nog niet veel. "Mijn naam is Tiger that Stalks at Night, en wie bent u?"

115

Onderwerp: Re: Angels do 19 okt 2017 - 11:51

De arme kit was verstijfd geweest toen de vos op hem af was komen denderen, ze nam het hem niet kwalijk. Zo'n groot en rood beest met sterke wapens die uit onder andere de tanden en poten bestonden was alles behalve vredig. Het maakte het voor de jonge Leader wel makkelijker om de vos van de jongere kater weg te houden, als hij zich had bewogen had hij wellicht de aandacht van de vos getrokken en zou hij waarschijnlijk nogmaals aangevallen worden. Nu ze er zo over na dacht terwijl ze dichter naar hem toe stapte, wist ze niet zeker of hij echt geraakt was. Ze had nauwelijks aandacht voor hem gehad en zich voornamelijk gefocust op het bevechten van de jonge vos. Haar blik gleed een enkele keer rond, om zichzelf er van te verzekeren dat het beest echt weg was, voordat ze haar aandacht met een warme blik op de jonge kater richtte. Ze kon zich voorstellen dat een eerste confrontatie met een vos heel wat uithaalde bij het jongere katertje. De wonden op haar kop en flanken prikten met elke beweging die ze maakte, waardoor ze wist dat ze niet te lang kon wachtten voordat ze langs een Medicine Cat ging, om het te laten verzorgen. Liever was ze niet gewond geraakt, met alle zieken waren er al veel kruiden en andere planten nodig om hen te ondersteunen of te helpen. Ze hield er niet zo van om dan gewond terug te keren, licht gewond weliswaar, maar nog steeds gewond. Dit konden ze er niet bij hebben. Het enige geluk waarvan Oceanbreeze kon spreken was het feit dat ze een sterke doorgewinterde kattin was, die over een behoorlijk doorzettingsvermogen bezat. Ze had enkel even een dagje of wat rust nodig, waarschijnlijk; voordat ze weer stevig op haar poten stond en haar taken als Leader en Queen uit zou voeren. Aangezien haar uithoudingsvermogen niet opperbest was door enkele Moons in de Nursery, hijgde ze nog lichtjes na. Echter was ze beter in vorm dan ze had gedacht, waarschijnlijk moest ze de lange reis hierheen daarvoor bedanken. "Wow.." Sprak de jonge tabby bewonderend. Ietwat verrast keek de kattin hem aan, ze had toch echt wel verwacht dat de jonge kater nog wat langer nodig zou hebben om zich van de schrik te herstellen. Op zijn vacht zag ze geen dringende wonden en dus ging ze er van uit dat hij waarschijnlijk met enkel de schrik en misschien wat spierpijn er van af was gekomen. Als ze het goed had, had de vos hem wel geraakt, maar zijn vacht was niet met bloed besmeurd. "Jij bent een goede vechter." Verklaarde de kater uiteindelijk, met een klein glimlachje. Met een zacht en warm gesnor reageerde de jonge kattin voordat ze zijn blik volgde naar de grootste wond die op haar flank zat. Zijn amberen kijkers gleden gelukkig al snel weer weg naar de omgeving, alsof hij zichzelf er ook van wilde verzekeren dat de vos niet meer terug kwam. De kans bleef echter dat de vos in dit gebied rond bleef hangen en dat zou betekenen dat ze de Tribe Healer en de andere Leaders ervan op de hoogte moest stellen. Om andere gewonden of erger nog doden te voorkomen. "Bedankt!" Besloot de kater uiteindelijk, waardoor ze hem een vriendelijk knikje gaf en haar kop even schudde. "Graag gedaan," mauwde ze zacht op haar warme bijna moederlijke toon. Als hij het nog niet had geroken dan had hij daaraan wel kunnen merken dat de kattin voor hem een doorgewinterde moeder was, ondanks haar jonge leeftijd."Mijn naam is Tiger that Stalks at Night, en wie bent u?" Vroeg de jonge kater, hij kon immers niet veel ouder zijn dan zes Moons. Dat hij hier alleen rondzwierf verbaasde haar nogal. Beter zou ze hem in veiligheid brengen, desnoods bij Bronzemask en daarna op zoek gaan naar een andere Tribe kat om hem veilig terug te begeleiden naar het kamp van de Tribe, waar het ook mocht liggen. Immers had ze liever niet dat hij nog eens tegenover dit gevaar kwam staan en waar een jonge vos was konden er meer zijn. "Oceanbreeze, de Leader van Windclan. Ik denk dat we beter naar de Clan Cavern kunnen, dan kan ik daarna een andere Tribe Cat halen om zeker te zijn dat je zonder ongelukken terug het kamp in komt." Mauwde ze op een rustige nadenkende toon. "En misschien handig als Lizardpath je op wat wonden checkt, ik denk dat je geluk hebt gehad." Verklaarde ze uiteindelijk. Ze wist dat de kater stevig was gebouwd en echt wel tegen een stootje zou kunnen maar het was haar liefdevolle zachtaardige moederhart dat het zekere voor het onzekere wou nemen.

•

Onderwerp: Re: Angels za 21 okt 2017 - 13:52

T I G E R

_{The world is a jungle, you either fight
or run forever}

Hij had zijn blik eerst over de poes laten glijden die hem zojuist had gered uit de klauwen van een vos, allang niet meer verstijfd van de angst, gelukkig, had hij opgemerkt hoe goed ze was geweest in het bevechten van het rode beest. Hij had haar kort in zich opgenomen, om haar vervolgens te bedanken voor de hulp. De kater was zijn angst al lang vergeten, het had echter plaatsgenomen voor een zekere nieuwsgierigheid en enthousiasme, want dit was wederom een clankat! Wow! Uiteindelijk stelde ze zichzelf voor als Oceanbreeze, als de leider van Windclan. Een verbaasde blik verscheen in zijn ogen, gepaard met redelijk wat enthousiasme om het feit dat hij zojuist gered was door een CLANLEADER! Nou, dat was dan nog een awesome verhaal dat hij later op de dag aan zijn vrienden kon vertellen! Hij had een ware clanleader ontmoet, daar waren er maar vier van! Maar de verbaasde frons verliet zijn ogen niet, want haar naam had raar geklonken in zijn oren. "Hebben clanleaders geen -star als achtervoegsel?" Ja, zijn enthousiasme over de clans toen hij nog een kitten was, hadden ervoor gezorgd dat hij al een hoop wist over de clans. Ook hun vreemde manier van naamgeving en hij kon zich vaagjes herinneren dat de clanleader een aparte naam kreeg, net zoals Skyteller ook een aparte naam had tegenover de rest van de tribe katten.

Toen ze de clan cavern meldde, kon de kater niets anders doen dan zijn oortjes wat naar voren te bewegen. Oh, had hij dat goed gehoord? Ze wilde hem meenemen naar de clan cavern? Desondanks dat de kater best wel wist hoe hij terug moest komen naar het kamp van de tribe, was hij toch wel nieuwsgierig naar de plek waar de clankatten zich bevonden. En dit was een gouden kans om die plek te kunnen zien zonder enige problemen, of niet soms? Hij knikte duidelijk, alsof hij het, het beste idee vond dat hij ooit gehoord had. Klonk perfect! "Dat is waar de clans nu samenwonen, toch?" Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Toen ze opmerkte dat Lizardpath dan even naar hem kon kijken en hem op zijn wonden kon checken, liet de kater even zijn blik over zijn eigen lichaam vallen. Hij voelde wel nog wat pijn na van de klap die hij had gemaakt met de grond, maar het had geen bloed achtergelaten op zijn zij en ook geen wonden. "Ik ben ongedeerd." Sprak hij dan uiteindelijk, het zou niet nodig zijn dat die 'Lizardpath' naar hem zou kijken. Nu viel zijn blik op de clanleader van Windclan. Oei, ze was best wel gewond? Of althans, niet heel heftig gewond, maar ze had toch wel een redelijke wonde op haar flank. Hmn. "Moet je daar niet eh.. iets opplakken? Om het bloeden te stoppen?" Hij kon zich vaagjes herinneren Skyteller spinnenwebben te zien gebruiken om een gewonde kat, zelf had hij het nog nooit gedaan. "Als het lang lopen is naar de clan cavern is dat misschien wel handig!" Hij knikte. Toen pas beseffende dat ze waarschijnlijk niet eens wist hoe, beseffend dat clanleaders niet hetzelfde waren als healers. Clanleaders leidden de clan enkel, ze waren niet de genezers van de clan, zoals in de tribe wel het geval was. "Moet ik misschien helpen?" Hij glimlachte lichtelijk.

122

Onderwerp: Re: Angels zo 22 okt 2017 - 18:54

Zoals jonge katten vaak beaamde, waren ze behoorlijk enthousiast en nieuwsgierig. Zodra het gevaar geweken was in ieder geval, het deed de kattin goed om te zien dat de jonge kater zich snel herstelde van de schrik en waarschijnlijk ook de lichte pijn. Ze wist dat de kans klein was dat hij ooit een wond had gezien, van zo dichtbij of zelf gewond was geraakt. Een kamp hoorde een veilige haven te zijn voor elke kitten, ongeacht hoe oud ze waren en welke bloedlijn ze precies hadden. Er waren genoeg halfclan kittens en er zouden er vast in de komende Moons nog voldoende geboren worden, waardoor ze op dit moment vooral hoopte dat de kittens niet ouderloos zouden opgroeien en elke kitten die ze tegenkwam met een warme stem toesprak, zeker als het om haar eigen kroost ging. Een verbaasde blik verscheen in de ambergele ogen van de jongere kat, waarna ze even woordloos glimlachte. Haar pluizige staart zwiepte ze een keer heen en weer, voordat ze grimaste. Vooral de wonde op haar flank prikte flink en ook de vacht daaromheen was langzaam aan bloedrood geworden. Ze wist dat ze de wond goed schoon moest maken voordat ze het bloedden zou stelpen, al was het duidelijk dat als ze lang zouden treuzelen ze weinig keuze zou hebben en haar matige kennis over medicijnen op zou moeten rakelen. De wond op haar kop, prikte als ze hem te snel bewoog maar was relatief klein gebleven, af en toe welde een druppeltje donkerrood bloed er uit op maar lang niet zo snel en heftig als die op haar flank. Hij leek wel enthousiast met de kennis dat er een Leader was die hem net gered had uit de klauwen van een monster, waardoor Oceanbreeze lichtelijk geamuseerd de jongere kater aan keek. Hem toelatend haar aan te spreken op een wat meer persoonlijke manier. "Hebben clanleaders geen -star als achtervoegsel?" Vroeg de kater die haar nog bijzonder verbaasd aan keek. Waarschijnlijk wist de kitten meer over clans dan de meeste Tribe katten, want ze herinnerde dat de enkele die ze gesproken had weinig of niets over de clans geweten hadden. "De naam -star krijgt een Leader enkel als hij of zij heeft samen gedroomd met Starclan en hierbij zijn of haar negen levens heeft ontvangen. Hier in de bergen is geen contact met onze voorouders waardoor ik mijn oude naam heb gehouden." Mauwde de jonge kattin met een warme blik voordat ze nadenkend aankondigde dat ze beter naar de Clan Cavern konden. Immers kon de vos elke kant op gegaan zijn en kon ze het niet over haar hart verkrijgen om een kat nauwelijks ouder dan een kitten in zijn eentje de tocht terug te laten maken. Omdat de plek waar het kamp van de Tribe lag verborgen en geheim was, wilde ze hem zelf niet terug brengen, daarbij had ze hoogstwaarschijnlijk de hulp van een Medicine Cat nodig om haar wonden te verzorgen, hoe oppervlakkig ze dan ook nog relatief gezien waren.

De oortjes van de jonge kater schoten omhoog, waarschijnlijk was het een leergierige kater die maar al te graag meer te weten wou komen over de clans en de plek waar ze nu tijdelijk huisde. Op het territorium dat van origine van de Tribe was. Ze wist dat ze te gast waren en er een tijd zou komen dat ze weer op pad moesten. Ze hoopte dat ze het heftigste van de reis er op hadden zitten. Oceanbreeze had nog lang niet vergeten hoe Neverland gewond was geraakt en hoe ze elke dag haar ogen op de kittens had gehouden, om ze maar te kunnen beschermen tegen wonden en wat enkele traumatische ervaringen met onder andere Burnetpaw hadden gedaan. Dat wenste ze geen kat toe, laat staan één van de kittens die ze onder haar hoede had genomen. "Dat is waar de clans nu samenwonen, toch?" Mauwde de kater terwijl er een glimlach op zijn onschuldige gezicht verscheen. Oceanbreeze knikte stil, haar kop bewoog ze in de richting waar ze vandaan was gekomen. "Inderdaad, het is die kant op." Mauwde ze op haar warme zachte toon. Haar stem klonk rustig en kalmerend. Ze wist namelijk niet hoe goed de kitten tegen het zien van wonden kon en wist dat er in en rondom de Clan Cavern vele katten waren. Enkele waarvan ze wist dat ze ziek waren en anderen waarvan ze wist dat ze het niet zo hadden op de Tribe. Hoe dan ook, de bruingrijze Queen en Leader besloot dat het tijd was om te vertrekken richting de relatief bekende plek. "Niet iedereen zal je direct welkom heten.
Er zijn voldoende katten die gestrest zijn door de ziekte en het feit dat we op Skytellers territorium zitten. Blijf bij mij in de buurt en gedraag je rustig en respectvol." Instrueerde ze de jongere kat. Hoewel ze bijna wel zeker was dat hij zich wel zou gedragen, was het nooit slecht om enkele richtlijnen te geven. Immers was ze een moeder en wist ze voldoende over jonge katten en hun enthousiasme. Ze had niet door dat de ander zijn eigen kleinere lichaam had bekeken, waarschijnlijk nagekeken op wonden voordat hij sprak en ze haar kop weer naar hem toe draaide, ook al had ze nu al enkele stappen gezet en wachtte ze tot hij haar zou volgen. "Ik ben ongedeerd." Sprak hij uiteindelijk, nu ze omgedraaid was, was de rode plek op haar flank goed te zien, en zag ze zijn amberkleurige blik er al naar toe glijden. "Moet je daar niet eh.. iets opplakken? Om het bloeden te stoppen?" Vroeg de jonge kater waardoor ze haar kop even vragend schuin hield. Oceanbreeze wist dat de Medicine Cats dat vaak deden als de wonde ernstig genoeg was. Echter durfde ze het nu nog niet te behandelen, wie wist wat er onder de nagels van de vos voor vuil had gezeten. Aan het prikken te voelen was de wonde alles behalve schoon. "Als het lang lopen is naar de clan cavern is dat misschien wel handig!" Vervolgde de intelligente kater, want Oceanbreeze had al wel door dat hij zeker niet dom was. "Moet ik misschien helpen?" Vroeg hij uiteindelijk met een lichte glimlach. "De wond moet eerst goed schoon zijn, ik kan geen ontsteking permitteren." Mauwde ze vriendelijk. "Als we doorlopen is het niet al te ver en kan een van de Medicine Cats de wonden voor mij verzorgen. Bedankt Tiger." Mauwde ze, waarna ze met haar staart zwiepte. "Kom je?" Riep ze met iets verheven stem.

De passen van de jonge Leader waren lang en sterk, al ging ze niet te snel om ervoor te zorgen dat de ander haar nog bij zou kunnen houden. Door de vele bewegingen van haar poten, begon de wonde op haar flank wat verder open te scheuren, waarna het bloeden wat heftiger werd. Uiteindelijk was ze nog niet zo ver gekomen toen ze stil stond en met een gepijnigde blik haar wonde bekeek. "Misschien toch niet zo'n slecht idee." Murmelde ze waarna ze even enkele seconden op Tiger wachtte. "Ik denk dat je gelijk had, het is beter iets er op te doen. We kunnen niet hebben dat je me straks naar de Cavern moet dragen, of wel dan." Mauwde ze op een luchtige humoristische toon al was het duidelijk dat er een serieuze toon onder lag. "Nou enig idee wat we het beste kunnen doen?" Ze had namelijk ergens het vage vermoeden dat dit nog wel eens de To-be onder Skyteller zou kunnen zijn. Het feit dat hij aan de wonde had gedacht zei haar al wel voldoende. Plus Healers moesten wel een aardig goed kopje hebben om alles te onthouden en wijze besluiten te kunnen nemen.

Nadat ze Tiger had toegelaten haar wonde te verzorgen, stapte ze rustig en resoluut weer verder richting de Clan Cavern. Haar blauwe ogen gleden naar bekende grot die al te zien was in de verte. Haar stem klonk lichtelijk vermoeid en gespannen terwijl ze de jonge kleinere kater naast haar aan keek. "Tiger, laat een van de Medicine Cats even controleren of je geen spieren verrekt hebt. De klap die je gemaakt hebt kan voor behoorlijke spierpijn zorgen." Mauwde ze zacht. "In dat geval kunnen ze je misschien een papaverzaadje geven tegen de pijn voordat ik iemand van de Tribe je terug laat begeleiden naar het kamp." Verklaarde ze, haar ogen stonden bezorgd en vriendelijk maar het was ook duidelijk dat ze geen weerwoord van hem zou dulden. Het was haar taak voor hem te zorgen de korte periode dat hij even onder haar hoede stond voordat hij veilig en wel weer terug naar de Tribe kon. Ze stapte zelfverzekerd richting de ingang van de Cavern, en keek nog een keer om om te zien of Tiger haar volgde. Voordat ze naar binnen stapte en haar kop even boog. Duidelijk vermoeider dan ze had laten blijken. Hoewel er weinig bloed door het spinrag naar buiten was gekomen had ze daarvoor al wel een aardige hoeveelheid verloren. Een goede maaltijd en de zorgen van de Medicine Cat zouden waarschijnlijk voldoende zijn om haar op de been te houden. "Haal een van de Medicine Cats." Mauwde ze zacht tegen een van de Clan katten, niet eens kijkende van welke clan die afkomstig was, voordat ze in de buurt van de ingang ging zitten.

-Ik heb iets doorgespoeld, een Medicine Cat of Medicine Cat Apprentice mag binnen vallen. (Clan heeft geen voorkeur)

•

Onderwerp: Re: Angels