Half the world away

De zwarte apprentice had besloten te gaan jagen in the Redwood. Het was dan wel niet het zelfde als het oude territorium, wat hij zich nog maar vaag kon herinneren, maar het leek er het meest op van alle plekken die hun nieuwe thuis hun bood. Het was hem ook al normaal geworden dat alle clans nu op de zelfde plek sliepen, al hielden velen toch wel tot hun eigen clan. Maar hij dwong zijn gedachten weer naar het jagen. Seaweedpaw proefde de lucht en liet zijn zeegroene ogen over de met verkleurde bladeren bedekte bosgrond gaan. Daar! Er zat wat beweging achter een blaadje dichtbij een boomwortel en heel voorzichtig sloop de jonge kater erop af. Hij manoeuvreerde zijn lichte passen zo goed mogelijk om de bladeren heen, want het gekraak als hij er op een stapte zou hem zeker verraden. Toen hij dichtbij genoeg was sprong hij op zijn prooi af en ving het tussen zijn poten. Met een snelle beet doodde hij de muis. Seaweedpaw wilde zijn vangst net gaan begraven zodat hij het later op kon halen toen hij iets hoorde. Gelukkig had hij net de muis gevangen, anders was hij hem nu kwijt geweest.
Nieuwsgierig, pakte hij zijn muis op en ging richting het geluid. Al snel vulde de geur van zijn eigen clan zijn neusje, wel, om de prooigeur heen dan. Geen gevaar ziende, liep de jonge kat rustig op de geur af en al snel zag hij een kattin. Ze was ongeveer dezelfde leeftijd als hem en hij herkende haar als een van de andere apprentices uit zijn clan. Seaweedpaw legde zijn vers gevangen prooi neer op de grond voor hem en begroette haar vriendelijk. "Hya, Leafpaw toch?" Vroeg hij met een glimlachje.



+Leafpaw" 1st

Leafpaw leek hem net zo goed te herkennen als hij haar herkende. ''Hé, ja Leafpaw. Seaweedpaw was het he?'' Hij knikte ter bevestiging. ''De jacht is goed gegaan zo te zien?'' Mauwde de calico met een verlegen lachje, doelend op zijn muis. Seaweedpaw knikte weer. "Ja, gelukkig had ik hem net gevangen, anders zou jij hem weggejaagd hebben." Reageerde hij geamuseerd. Hij had geen problemen met grappen maken, maar een echt gesprek was niet zijn beste kant. "Ook aan het jagen?" Vroeg de jonge kater toen toch maar al was het voor hem redelijk duidelijk dat Leafpaw ook het kamp uit was gegaan in de hoop wat prooi terug te brengen. Iets was ze vroeger of later toch moesten doen op een dag, anders konden ze hun deel van de prooihoop wel vergeten. De clan moest immers eerst gevoed worden.

De gevlekte kattin beantwoorde zijn vraag met een poging tot een grap, al had hij het gevoel alsof ze er toch wel een beetje mee zat. ''Oops, sorry! Ja ik ben ook aan het jagen, maar ik moet wachten op de ceremonie voor ik een mentor krijg. Zo goed ben ik dus nog niet in jagen, haha,'' mauwde ze. Zelf had hij het probleem niet gehad, en als kitten had hij er nooit veel aandacht aan besteed, maar het kon soms wel eens zijn dat er te weinig katten waren die de rol van mentor op zich konden nemen. In ieder geval, niet genoeg om iedere apprentice een eigen mentor te geven. "Om eerlijk te zijn, ik kan het ook nog niet zo goed," vertelde Seaweedpaw haar. Het was waar, de jonge kater was zelf nog niet zo lang geleden een apprentice gemaakt en had maar geluk gehad met deze vangst. Hij was er dan ook trots op, ook al was het niet zijn eerste vangst. "Ik heb maar geluk gehad, ze ontsnappen mij eigenlijk nog best wel vaak," gaf hij toe. Nee, het was geen geheim dat hij niet de beste was, en hij durfde te wedden dat de andere apprentices van zijn leeftijd al vele malen beter waren. "Maar dat is het leuke, je kan dan nog veel leren!" Mauwde hij met vernieuwde energie. ''Daarnaast is het wel even fijn om in de stilte van de natuur te zijn, vind je niet?'' Veranderde Leafpaw van onderwerp en hij had een vermoeden dat dat met opzet was gedaan, al zou hij haar er niet op wijzen. Hij knikte, met een vrolijke blik in zijn ogen. Hij hield ervan om buiten te zijn en van de koele beschutting van de planten. Maar hij hield vooral van water. Daarvoor werd hij vaak voor gek aangezien in zijn eigen clan, en ook al had hij zijn naam te danken aan de kleur van zijn ogen, vond hij het toch leuk om te denken dat het aan zijn liefde van water lag. Al waren niet alle ervaringen even leuk geweest. "Heb je al een gave plek gevonden, of een hele mooie?" Vroeg hij haar.

Hij glimlachte kort toen ze hem vertelde dat het een mooie vangst was. ''Er zitten hier zo veel mooie plekjes,'' Was Leafpaw's antwoord op zijn vraag. Dat klopte, al had hij nog niet veel kans gehad om het te ontdekken. ''The Vulture's drop en The Rapids zijn mijn favoriete plekken. Al moet je bij beide plekken goed uitkijken hoor. Het zijn niet de meest veilige plekjes,''. The Vulture's drop was een plek die hij vermeed, hij hield totaal niet van gevaarlijke plekken hoog in de lucht. De Rapids was echter iets waar hij wel was geweest. Niet erg dichtbij, maar de omgeving daar was wel mooi. ''Waar ben jij het liefst? Hier in de Redwoods om te jagen?'' Vroeg de kattin hem en hij schudde zijn kopje. "Nee, ik ben het liefst bij water, al lijken de meesten uit de clan dat maar heel raar te vinden," lachtte hij een beetje schaapachtig. Hij wist niet hoe Leafpaw erover zou denken, maar hij hoopte dat ze hem niet al te vreemd zou vinden. Ze leek hem namelijk wel aardig, en het was niet of hij geweldig was in vrienden maken.

De gevlekte kattin grinnikte kort. ''Nee, dat hoor je niet zo vaak van een ShadowClanner,'' antwoordde ze vriendelijk. ''Het water is ook altijd wel mooi om te zien, maar ik moet er niet aan denken om te moeten zwemmen! ik vind het al vervelend genoeg als het regent,'' lachte Leafpaw en Seaweedpaw schudde zijn kopje geamuseerd. "Daar heb ik geen problemen mee, al is de regen wel irritant als het in je ogen komt. Maar..." Hij twijfelde even of hij wel zou vertellen over zijn escapade in het oude territorium, toen hij nog een kitten was. "Ik heb wel eens in een stroompje gewaad als kitten. In het oude territorium, maar ik werd natuurlijk betrapt." Besloot hij haar toch te vertellen. Het was niet alsof het veel kwaad kon, het meest rare aan dat korte verhaal was dat hij in het water had gestaan. Natuurlijk had dat stroompje toen groot geleken, maar nu zou het amper meer dan een plas water voor hem zijn geweest. "Maar ik kan me echt niet voorstellen de Vulture's Drop alleen te bezoeken. Hoogtes en gevaarlijke plekken? Yikes!" Veranderde hij het onderwerp.

''Ik ben er een keer perrongelijk terecht gekomen toen ik ronddwaalde, maar toen ik zag hoe mooi het daar was vergat ik mijn angst gewoon! " Vertelde Leafpaw hem over de Vulture's Drop. ''We kunnen ook een keer samen gaan, als je in bent voor een beetje avontuur dan,'' Stelde ze voor. Seaweedpaw overwoog het aanbod. Het zou wel gaaf zijn om zo'n mooi uitzicht mee te kunnen maken, maar hoogtevrees verdween niet als er iemand bij was. Nee, hij zou het gewoon een keer moeten doen, en hij zou zich beter voelen als hij iemand bij zich had, ook al zou hij dan nog steeds last hebben van hoogtevrees. Hij knikte. "Ja dat zouden we wel eens kunnen doen, ik zal er ooit eens heen moeten." Reageerde hij met een glimlachje. Het was aardig van Leafpaw dat ze hem wilde helpen en nog eens samen wat wilde gaan doen.